Одсекогаш сум била за романтика, љубов и сите други пропратни ефекти ама поголема глупост од Валентајнов нема!
Ем што не е наш празник, ем што е чиста глупост и фарса.Мажот со цвеќе во рака на жената и вика „Те сакам“, а другите 364 дена единствена проблематика му е дали банташите му биле 16ки, гумите зимски или Барса тепала со 2 или со 3 гола(чест на исклучоци).Зошто такви фарси, зошто? Ако некого сакаш ќе го сакаш 365 дена и 365 пати ќе му кажеш „Те сакам“(и повеќе).
Некако ми е премногу исфорсирано нештото, искомерцијализирано, нема благе везе со љубов и искажување чувства.
Нема ден одреден за љубов, секој ден е нова прилика да му покажеш некому дека го сакаш. Али шта чеш, Македонцка работа.
Сето ова е поради тоа што ние мислиме дека е така.
Колку што се величи празников, од година во година за неговото мрчење пораснува повеќекратно.
Како што Џастин Бибер си се искачи на врвот, така гледам и овоа е ударна тема за елаборирање. И да бидам реален, истите ставови на нас мрчаторите ни` се.
- Не треба да се сака еден ден во годината.
- Романтиката е во моментот
- никој нејќе мечиња, срценца, бонбончиња, цвеќенца.
А колку сите се трудиме да бидеме сакани, тоа е засебна тема за разговор.