Конечно ја дочекавме книгата „Колишевски и Македонија“.
Но ништо во нејзе не прочитавме за неговите злодела:
не толку кон разнебитените вмровци, или неистомисленици
комунисти, туку кон козите, другари, козите, и нивниот геноцид
по наредба на насловениот, затоа што ги брстеле младите фиданки,
со што директно го нарушиле угледот на грбот на Македонија
обвиткан со расцутени гранчиња и класје. Нема одговор ни за
неговата меѓудржавна реципрочна политика, да се раскопачат
сите лозови насади од сортата Таљанка, оти не ни го дале Трст.
Да се прости, но да не се заборави, за козите. За останатите,
нека зборуваат разгледниците од Голи Оток, испратени без адреса
и број.