Пишуваме на зададена тема (прашања и предлози)
- Автор на темата Saladin
- Време на започнување
Моменти
Моментот на луцидност
кога прстиве ми се чинат мразни
а надвор лубениците се топат...
а мене и месечината ми е мрежа
а пајакот постои како во басна...
И така јас сам стојам
и ме врне и не ме врне....
луѓе во бели сакоа од дамаск гледам
и шешири со бадем боја...
И сите се љубезни сите се фини
и една млада со очи на стара
ме милува по рацете и се насмевнува блажно
се прашувам дали е тоа ближната моја...
Ох..па да..тоа е таа...таа што ја незнам
и овде сите сме ближни сите сме родни...
облејани во белата боја...
чудесни игли ..чудесни мајки
чудесни луѓе ..ме грапчат дури стојам...
Не беа тие груби , ама срцата нивни ладни
ме гледаа милно ама не гледаа човек
Како стасав до овде...
Чудесни игли, чудесни мајки...
сега веќе врзан седам....
И ме гледаат милно ама не гледаат душа
и тоа се ближните мои...и тие се родните наши...
Само тишината слуша......
Моментот на луцидност
кога прстиве ми се чинат мразни
а надвор лубениците се топат...
а мене и месечината ми е мрежа
а пајакот постои како во басна...
И така јас сам стојам
и ме врне и не ме врне....
луѓе во бели сакоа од дамаск гледам
и шешири со бадем боја...
И сите се љубезни сите се фини
и една млада со очи на стара
ме милува по рацете и се насмевнува блажно
се прашувам дали е тоа ближната моја...
Ох..па да..тоа е таа...таа што ја незнам
и овде сите сме ближни сите сме родни...
облејани во белата боја...
чудесни игли ..чудесни мајки
чудесни луѓе ..ме грапчат дури стојам...
Не беа тие груби , ама срцата нивни ладни
ме гледаа милно ама не гледаа човек
Како стасав до овде...
Чудесни игли, чудесни мајки...
сега веќе врзан седам....
И ме гледаат милно ама не гледаат душа
и тоа се ближните мои...и тие се родните наши...
Само тишината слуша......
Сите моменти се убави на некој свој мистичен начин пријателе.
Некои се добри. Некои уште подобри. Некои дури и вредни да се запишат. Некои не растажуваат. Некогаш да не научат. Некои не помируваат. Некои вечно ќе чекаат на нас да ги доживееме повторно. Некои се ароми. Некои пак вкусови или бои.
Ги има секакви. Блескави. Светкави. Драгоцени. Безначајни. Солени. Горчливи. Минливи. Се' што ни преостанува.
Сподели ги со мојата тишина.
Зборувај ми за босоногиот танц во златните летни полиња додека доцното зајдисонце ја боеше вечноста во нејзината црна коса. И ти беше среќен.
Тоа беше вашиот заеднички момент, нели?
Знам како е, сакаш времето да запре баш сега. И засекогаш.
О да, знам дека сигурно се сеќаваш. Твојот замислен поглед ми го говори тоа.
Раскажи ми за измешаниот мирис на жетварката додека месечината немо говореше низ нејзините очи таа ноќ. Приклештена во твојата цврста прегратка. Спокојна и кротка. Срамежливиот сјај на ѕвездите беше единствениот шепот на ноќта , а ти беше ,,нејзиното се" во шепотот од нејзината уста.
Тоа беше нејзиниот момент, нели?
Потсети се на блесокот на филмот во твојата глава кога ја здогледа нејзината занесна силуета свиена покрај туѓата.
Напомни си на звукот на скршено стакло додека покајанието од нејзината наведната глава се кршеше во челичниот хоризонт во твоите наквасени очи.
Ти ја надмина. И ја надрасна.
Таа никогаш не заборави.
Тоа беше твојот момент нели?
Се надевам дека нема да доживееш да се покаеш...
Некои се добри. Некои уште подобри. Некои дури и вредни да се запишат. Некои не растажуваат. Некогаш да не научат. Некои не помируваат. Некои вечно ќе чекаат на нас да ги доживееме повторно. Некои се ароми. Некои пак вкусови или бои.
Ги има секакви. Блескави. Светкави. Драгоцени. Безначајни. Солени. Горчливи. Минливи. Се' што ни преостанува.
Сподели ги со мојата тишина.
Зборувај ми за босоногиот танц во златните летни полиња додека доцното зајдисонце ја боеше вечноста во нејзината црна коса. И ти беше среќен.
Тоа беше вашиот заеднички момент, нели?
Знам како е, сакаш времето да запре баш сега. И засекогаш.
О да, знам дека сигурно се сеќаваш. Твојот замислен поглед ми го говори тоа.
Раскажи ми за измешаниот мирис на жетварката додека месечината немо говореше низ нејзините очи таа ноќ. Приклештена во твојата цврста прегратка. Спокојна и кротка. Срамежливиот сјај на ѕвездите беше единствениот шепот на ноќта , а ти беше ,,нејзиното се" во шепотот од нејзината уста.
Тоа беше нејзиниот момент, нели?
Потсети се на блесокот на филмот во твојата глава кога ја здогледа нејзината занесна силуета свиена покрај туѓата.
Напомни си на звукот на скршено стакло додека покајанието од нејзината наведната глава се кршеше во челичниот хоризонт во твоите наквасени очи.
Ти ја надмина. И ја надрасна.
Таа никогаш не заборави.
Тоа беше твојот момент нели?
Се надевам дека нема да доживееш да се покаеш...
Моменти
мали или големи но секогаш со свое одредено значење
моментите поминати како деца се најслатките,
најинтересните и најзабавните во сечиј живот
колку ли само посакувам да се вратат тие моменти
мали рачиња,мали ноџиња,мали чекори.
Не сме ни свесни колку е суров светот околу нас
наивно како сунѓерчиња ги примаме надворешните емоции
примаме добри но и лоши искуства
ја опипуваме средината околу нас.
Животот во тој период ни е една забавна игра
светот се врти околу нас и сме задоволни
правеме пакости,ги забавуваме роднините,си играме по улиците до ниедно време
се додека на цел глас не не алармира гласот на мајка ни која не собира дома.
наивни и изолирани од проблемите на возрасните-тоа е волшебството во детскиот период
тие моменти никогаш не се забораваат
играта преточена во задоволства кои не прават среќни
да-тоа се моментите кои не прават среќни
задоволни заспивавме секоја вечер и ги имавме најдобрите цртани филмови кои некогаш постоеле
знаевме за другарство кое го негувавме
посетувавме градинка и го мразевме моментот кога ни даваа благ ориз за ужинка
самото потсетување на детскиот период ми изнудува искрена насмевка
тоа ми е доволно да се почувствувам на момент исполенто
исполнета со позитивна енергија и затоа со задоволство се навраќам на овој период
по кој сите копнееме и често се навраќаме
некако не сакаме никогаш да порасне во нас детето кое сите го поседуваме
наздравувам во името на детството-најубавиот момент кој е овековечен длабоко мо моето срце и така ќе остане засекогаш
мали или големи но секогаш со свое одредено значење
моментите поминати како деца се најслатките,
најинтересните и најзабавните во сечиј живот
колку ли само посакувам да се вратат тие моменти
мали рачиња,мали ноџиња,мали чекори.
Не сме ни свесни колку е суров светот околу нас
наивно како сунѓерчиња ги примаме надворешните емоции
примаме добри но и лоши искуства
ја опипуваме средината околу нас.
Животот во тој период ни е една забавна игра
светот се врти околу нас и сме задоволни
правеме пакости,ги забавуваме роднините,си играме по улиците до ниедно време
се додека на цел глас не не алармира гласот на мајка ни која не собира дома.
наивни и изолирани од проблемите на возрасните-тоа е волшебството во детскиот период
тие моменти никогаш не се забораваат
играта преточена во задоволства кои не прават среќни
да-тоа се моментите кои не прават среќни
задоволни заспивавме секоја вечер и ги имавме најдобрите цртани филмови кои некогаш постоеле
знаевме за другарство кое го негувавме
посетувавме градинка и го мразевме моментот кога ни даваа благ ориз за ужинка
самото потсетување на детскиот период ми изнудува искрена насмевка
тоа ми е доволно да се почувствувам на момент исполенто
исполнета со позитивна енергија и затоа со задоволство се навраќам на овој период
по кој сите копнееме и често се навраќаме
некако не сакаме никогаш да порасне во нас детето кое сите го поседуваме
наздравувам во името на детството-најубавиот момент кој е овековечен длабоко мо моето срце и така ќе остане засекогаш
Постојат моменти кога мислиш се е црно пред и околу тебе,не наоѓаш пат за понатака,
не гледаш излез и чиниш пропаѓаш.
Во тој еден момент како по порачка се појавува некој и те вади од тие црнила.
Ги осветлува денот и ноќта.
Го осветлува срцето,ја полни душата.
Ангел пратен од небото како одговор на твоите молитви.
Дозволуваш да те допре таму каде не си пуштил никој да те допре и постанува дел од тебе.
Дел без кој неможеш да замислиш да живееш.
И колку повеќе навлегува во тебе,
толку повеќе го сакаш за себе.
Постануваш себичен и не сакаш да го признаеш тоа,сепак знаејќи дека немаш право да бидеш себичен.
Велиш,љубов без очекувања,без граници.
Слободна љубов.
Можеби....во светот на чудата,
во светот на фантазијата.
Но,во суштина знаеш дека такво нешто не постои.
Во суштина знаеш дека длабоко во тебе боли.
Некои нешта едноставно болат.
Самата помисла на нив,прави да ти се земе здивот и очите да се наполнат со солзи.
Тоа е реалноста,
кога ќе погледнеш пред себе со широко отворени очи,ја гледаш истата како ти се смешка и ти пружа болка таму некаде на левата страна на градите.
И доаѓа момент,кога знаеш дека е време да го пуштиш од себе.
Да се тргнеш.
Да направиш место.
Момент во кој ти е јасно,дека не е можно да опстанете колку и да се трудите.
Момент исполнет со болка.
И кога тој момент ќе почне да се повторува и болката да граби се поголем простор од срцето,
знаеш дека мора да одиш.
Да исчезнеш.
Како што си се појавил.
Остануваат убави моменти, исполнети со среќа и љубов.
Таква недефинирана,откачена,зелена и нереална.
Љубов,од некој друг вид.
Знаеш дека е тоа,затоа што чувствуваш.
И моментите ќе останат зарежани во главата.
Во срцето.
Никој нема да ги избрише.
Па ни времето.
Остануваат да живеат во тебе како мемории на една чиста љубов.
Без граници и очекувања.
Така далечна и недофатлива а така блиска и дофатлива.
Милион контрасти содржи оваа љубов.
Се е.....и ништо не е.
Тоа се моментите
во овој момент.
не гледаш излез и чиниш пропаѓаш.
Во тој еден момент како по порачка се појавува некој и те вади од тие црнила.
Ги осветлува денот и ноќта.
Го осветлува срцето,ја полни душата.
Ангел пратен од небото како одговор на твоите молитви.
Дозволуваш да те допре таму каде не си пуштил никој да те допре и постанува дел од тебе.
Дел без кој неможеш да замислиш да живееш.
И колку повеќе навлегува во тебе,
толку повеќе го сакаш за себе.
Постануваш себичен и не сакаш да го признаеш тоа,сепак знаејќи дека немаш право да бидеш себичен.
Велиш,љубов без очекувања,без граници.
Слободна љубов.
Можеби....во светот на чудата,
во светот на фантазијата.
Но,во суштина знаеш дека такво нешто не постои.
Во суштина знаеш дека длабоко во тебе боли.
Некои нешта едноставно болат.
Самата помисла на нив,прави да ти се земе здивот и очите да се наполнат со солзи.
Тоа е реалноста,
кога ќе погледнеш пред себе со широко отворени очи,ја гледаш истата како ти се смешка и ти пружа болка таму некаде на левата страна на градите.
И доаѓа момент,кога знаеш дека е време да го пуштиш од себе.
Да се тргнеш.
Да направиш место.
Момент во кој ти е јасно,дека не е можно да опстанете колку и да се трудите.
Момент исполнет со болка.
И кога тој момент ќе почне да се повторува и болката да граби се поголем простор од срцето,
знаеш дека мора да одиш.
Да исчезнеш.
Како што си се појавил.
Остануваат убави моменти, исполнети со среќа и љубов.
Таква недефинирана,откачена,зелена и нереална.
Љубов,од некој друг вид.
Знаеш дека е тоа,затоа што чувствуваш.
И моментите ќе останат зарежани во главата.
Во срцето.
Никој нема да ги избрише.
Па ни времето.
Остануваат да живеат во тебе како мемории на една чиста љубов.
Без граници и очекувања.
Така далечна и недофатлива а така блиска и дофатлива.
Милион контрасти содржи оваа љубов.
Се е.....и ништо не е.
Тоа се моментите
во овој момент.
Може на англиски?
Moments... engraved in our lives, so tiny yet so mighty that are capable of diminishing our pure existence.
Now - as it is a state of our incompetence of detecting and deflecting obstacles such as carelessness. We are incapable of remembering or even planing our moves. Hence, we are utterly blindfolded by the present itself, lately causing memories of grief and despair.
Yesterday may be the best time we started changing, but always we think of tomorrow. So puny are we, so predictable, not even a slight movement we make to adapt our actions with time passing. Always we rush or postpone, never enjoy, never observe the moments we live in.
And yet we manage somehow to survive.
Moments... engraved in our lives, so tiny yet so mighty that are capable of diminishing our pure existence.
Now - as it is a state of our incompetence of detecting and deflecting obstacles such as carelessness. We are incapable of remembering or even planing our moves. Hence, we are utterly blindfolded by the present itself, lately causing memories of grief and despair.
Yesterday may be the best time we started changing, but always we think of tomorrow. So puny are we, so predictable, not even a slight movement we make to adapt our actions with time passing. Always we rush or postpone, never enjoy, never observe the moments we live in.
And yet we manage somehow to survive.
Да ја оживеам темава:
(Зборовите повеќе кажуваат од што е напишано, само ако ја имате таа дарба да препознаете):
Срцепарателни.
Сведоштво за твојата човечка природа.
Разделни.
Причина за јакнење и продолжеток на својот пат.
Болни.
Што ти го запираат здивот.
Среќни.
Допираат до длабочините на твојата душа нежно галејќи ја.
Длабоко врежан секој важен момент останува во твоето сеќавање засекогаш.
Момент кој ќе го носиш во куферот со спомени се додека твоето срце чука.
Со борба за да го доживееш моментот кој го заслужуваш.
Со секое отчукување на твоето срце живо се сеќаваш на моментот кој ти го смени животот.
Моментите како нераскинлив дел од животот.
Скапоценост што се заслужува со животното искуство.
Парче надеж и доказ дека си жив, дека додека има моменти и ти се случуваат - живееш!
Како вечни животни сопатници минатите моменти се претвораат во сеќавања кои никогаш нема да те напуштат.
Дури и кога ќе бидеш стар и обелен ќе се сеќаваш на ТИЕ моменти.
Живеј во овој момент, овде и сега!
Искорсти ја твојата шанса и прави незаборавни МОМЕНТИ.
Моменти еден ден проследени со сеќавања.
Моменти што ќе те одржуваат во живот.
Моменти проткаени со желба повторно да се вратиш во младоста.
Моменти кои чекаат да бидат доживеани.
Моменти што треба да ги доживееш.
За да созрееш, да се наполниш со животно искуство, да пловиш низ твоето време желно посакувајќи да доживееш незаборавни моменти.
Потруди се.
Чекори по својот пат и живеј за твоите моменти!
(Зборовите повеќе кажуваат од што е напишано, само ако ја имате таа дарба да препознаете):
Срцепарателни.
Сведоштво за твојата човечка природа.
Разделни.
Причина за јакнење и продолжеток на својот пат.
Болни.
Што ти го запираат здивот.
Среќни.
Допираат до длабочините на твојата душа нежно галејќи ја.
Длабоко врежан секој важен момент останува во твоето сеќавање засекогаш.
Момент кој ќе го носиш во куферот со спомени се додека твоето срце чука.
Со борба за да го доживееш моментот кој го заслужуваш.
Со секое отчукување на твоето срце живо се сеќаваш на моментот кој ти го смени животот.
Моментите како нераскинлив дел од животот.
Скапоценост што се заслужува со животното искуство.
Парче надеж и доказ дека си жив, дека додека има моменти и ти се случуваат - живееш!
Како вечни животни сопатници минатите моменти се претвораат во сеќавања кои никогаш нема да те напуштат.
Дури и кога ќе бидеш стар и обелен ќе се сеќаваш на ТИЕ моменти.
Живеј во овој момент, овде и сега!
Искорсти ја твојата шанса и прави незаборавни МОМЕНТИ.
Моменти еден ден проследени со сеќавања.
Моменти што ќе те одржуваат во живот.
Моменти проткаени со желба повторно да се вратиш во младоста.
Моменти кои чекаат да бидат доживеани.
Моменти што треба да ги доживееш.
За да созрееш, да се наполниш со животно искуство, да пловиш низ твоето време желно посакувајќи да доживееш незаборавни моменти.
Потруди се.
Чекори по својот пат и живеј за твоите моменти!