Колку стар ќе си, ако не знаеше колку години си?
Немаше да знам за бројката. Но бројката не ја детерминира и душевната старост.
Што е полошо, да не успееш или да не се обидеш?
И двете имаат сличен исход. Со тоа што второто уште од старт го сведуваш на првото.
Ако животот е краток, зошто правиш толку работи што не сакаш да ги правиш, а работите што ги сакаш не ги правиш?
Кроз трње, до ѕвездите. За да сакаш и цениш нешто, за да ти биде пријатно и вкусно, треба да поминеш преку горчината.
Кога се е речено и направено, дали би кажал повеќе отколку што би направил?
Експериментите се единствената движечка нагорна сила кон светот на новото. Заслепеноста на идеалите и тоа дека се` е во ред води кон стагнација.
Што е тоа, што најмногу би сакал да го промениш во светот?
Како подостарев, се` повеќе кругот се стеснува кон центарот. Не значи ова еден вид на егоцентричност туку повеќе центрифугалната сила која треба да ја применувам.
Ако Среќата е национална валута, каков вид на работа ќе ве направи богат?
Онаа која ќе сум среќен? Зарем не е логично.
Дали го работиш тоа што го сакаш или пак само се припитомуваш во тоа што го работиш?
Сфатив еден од подопирливите идеали на животот е да го работиш оноа што го сакаш. Стравот те прави да се приспособуваш во било што друго што работиш.
Ако проесечниот човечки живот е четириесет години, како ќе го живееш животот поинаку?
На нога. Почнувајќи од околината на почетокот па понатаму. Во полжавеста форма исцртана на мапа.
До кој степен го контролираш патот по кои одиш во твојот живот?
До оној кој ми дозволуваат навиките. И со одредени прекршаи во линијата од време на време.
Дали се повеќе грижиш дека ќе ги направиш работите правилно или правилните работи?
Како што подостарев, се` трудам да не виткам кичма секому, но во никој случај правилното не го сфаќам како општа норма. Се` додека си тече премисата дека 2+2=4 другото е се` ирелевантно.
Ручате со тројца блиски пријатели. Сите почнуваат да критикуваат некој твој близок пријател, без да
знаат дека ти е близок пријател. Критиката е невкусна и неточна. Што ќе направите?
Суптилно дистанцирање од групата. Луѓето секогаш зборат, така да никогаш не може човек да победи со тоа што ќе одбрани јавно некој отсутен. И нормално пренесување на блиската личност која не била тука.
Ако можеш на новородено бебе да му дадеш еден совет, каков совет би му дал?
Нема да ме разбере ако зборам со јазикот на возрасните.
Дали би го прекршил законот за човек што го сакаш?
Љубовта секогаш сум сметал дека е најголемиот прекршител на сите овоземски закони освен природниот.
Дали си некогаш видел лудило, а потоа тоа да се претворило во креативност?
Оној кој не е доволно луд живее во нормите кои му ги диктира оној над него.
Се` друго подлегнува на креативност и смелост
Што е тоа, што го правитиш и знаеш дека го правиш поразлично од другите луѓе?
Никогаш не сум сакал да се споредувам со другите во целост. Учам некои работи, земам понешто, но штом не пасува, одам понатаму.
Зошто работите што те прават среќни, не ги прават сите среќни?
Затоа што се крајно субјективни.
Што е тоа што не си го направил, а навистина сакаш да го направиш?
Пак за некој идеал се работи или вака нешто опипливо?
Затоа што за второво имам цела bucket листа.
Дали се држиш за нешто од кое што треба да се тргнеш?
Би лажел дека автосугестијата работи 24/7. Има мрачни моменти во животот кои скршнуваат од патеката наречена живот. Секој ги има, тука не може никој да ме разубеди. Работата е колку време ќе ни` треба да се вратиме во колосекот или оноа што за нас би било движечка сила за понатаму.
Ако мораш да се преселиш во друга држава, каде би се преселил и зошто?
Не знам за ова прашање како би одговорил. Се` сметам за недоволно искусен, непрошетан човек па затоа би избрал за почеток некоја земја со посигурен живот која би ме усмерила за понатамошното патешествие.
Зошто го притискаш копчето за повикување на лифтот повеќе од два пати? Дали навистина веруваш дека така лифтот ќе пристигне побрзо?
Понекогаш тоа го правам поради пласебо ефектот дека мислам ќе стигне. А тоа се случува оној пат кога целта ми е детерминирана а трпението ми е на тенка црвена линија.
Зошто си ти, ти?
затоа што не сум гладен
Мала шега. Зошто сум? Еден шаблонски одговор - испадна сите други места да бидат зафатени.
Дали си таков пријател, како што сакаш да имаш пријатели?
Најчесто луѓето третираат онака како што сакаат да бидат третирани. Но никогаш не испаѓа така. Работата е колку човекот е силен да го потисне/разреши тоа.
Што е полошо, кога добар пријател оди да живее некаде далеку и изгубиш контакт, или кога изгубиш контакт со добар пријател кој живее блиску до вас?
Исходот е ист. Но првата крајност барем јазот е подлабок иако и во двата случаи премостив. Второто е веќе прашање дали пријателот бил доволно добар.
За што си најмногу благодарен?
За убавите спомени.
Дали би ги изгубил сите стари споемни, за да можеш да направиш нови?
Нетолку одамна помислив на оваа премиса. Што ако се случи ете еден рестарт да си направам од одредена клучна точка во животот. Со тоа да го изгубам целото искуство, пријатели, апсолутно се` и да почнам од таа појдовна точка. Дали би го трасирал приближно истиот пат како и сега?
Дали некогаш ви се исполнил/случил вашиот најголем страв?
Зад секој страв постои поголем за кој никогаш не сме помислиле.
Но тоа не треба да не` спречува барем да се обидеме.
Се сеќавате на тој момент, пред пет години, кога навистина беше разочаран? Дали е сега важен?
Секој момент е важен за одредено време. Денес можеби ми изгледа смешно сето тоа, но ете го вратам тој момент, посекако ќе ја има таа јачина на чувства.
Која ти е најсреќната меморија од детството? Што ја прави толку посебна?
Детството во глобала ми е оформена целина на безгрижност, така да тука немам некои клучни среќни моменти.
Кога последен пат во животот се почуствува страствен и жив?
Кога последен пат се заљубив. Издигнав чувства од кома, некои идеи кои стоеа во фиока ги истакнав на себе. Сменив голем дел од перцепцијата, уште повеќе кога работата заврши.
Ако не сега, тогаш кога?
Кога ќе имам малку повеќе покритие. Некои работи не се предодредени да почнат баш сега.
Ако сеуште не си го постигнал тоа што сакаш да го постигнеш, што имаш да загубиш?
Се` има своја цена. Дури и молкот и вметнувањето на себе-цензура.
Дали некогаш си бил со некој,не сте кажале ништо, а потоа си почуствувал како да сте го имале најдобриот разговор?
Зборовите се само сувопарна дефиниција на мислата, или па може да те натераат да скршнеш од целта. Разговорот со погледи и фацијални мимики те прави полесно да ги препознаваш пријателите помеѓу луѓето. А љубовта и пријателството одат секогаш заедно.
Зошто религиите што ја поддржуваат љубовта, направиле толку многу војни?
I see too much religion in too many murderers these days. Или тоа беше вчера... не се сеќавам.
Да се бориш под закрилата на масата со изговор дека сееш љубов е најголемата контрадикторност што одсекогаш постоела.
Дали е можно да знаеш што е добро, а што лошо?
Учам... За себе и оние кои ми значат.
Ако добиеш милион долари, дали ќе ја напуштиш работата?
Затоа што не го работам оноа што го сакам, да. И би вложил во оноа што би ме доизградило како човек.
Дали сакаш да имаш помалку работа, или повеќе работа, но работа во која што уживаш?
Ако е првото за работа која не ја сакам, тогаш би го избрал вториот идеал.
Дали се осеќаш како да си го преживеал овој ден стопати претходно?
КАко повеќе стареам помалку забележувам. Но секако дека сум го имал тоа чувство. Посебно е интересно дека ова чувство е диктирано не од оноа што го работиме, туку од зоната на комфорот во која сме навлезени.
Кога последен влезе во мракот со само една мала светлина на идеа во која цврсто веруваш?
The leap of faith? Кога се заљубив. Проклето вредеше... за сиот мед собран.
Ако знаеш дека сите ќе починат утре, кого ќе посетиш денеска?
Многу многу многу тешко прашање.
Дали би го скратил вашиот живот за десет години за да станеш богат и славен?
Еден цитат од еден од „идолите“ од музичката индустрија - Џеф:
The Wealtiest Person, Is A Pauper At Times
Compared To The Man, With a Satisfied Mind.
Што е разликата помеѓу живеењето и вистинското живеењето на животот?
Вистинското? За кого зависи... Но има една вистина. Да го живееш животот со отворени плуќни крила е нешто неверојатно. Барем за момент.
Кога ќе престанеш да сметаш дали е опасно и дали добиваш нешто од тоа, и да отидеш да го направиш тоа што е правилно?
Кажав и погоре... не секои работи треба да се прават во моментот. Покрај отворени плуќа, треба од време на време да се има и отворени очи.
Ако учиме од нашите грешки, тогаш зошто се толку плашиме да направиме грешка?
Затоа што забораваме дека горкиот вкус води кон тоа дека убавиот би бил уште повкусен.
Што би направил поинаку, ако знаеш дека никој нема да те осудува?
Би го направил оноа што одсекогаш сум се плашел... да сакам. А со тоа би го направил тоа чувство толку површно и безвкусно.
Кога последен пат го забележа звукот на сопственото дишење?
При неколкуте средби со работ на животот.
По пет години од денес, дали ќе се сеќаваш што си направил вчера? Денот пред тоа?
Мојата доблест а со тоа и проклетство е дека ги паметам клучните за мене моменти во животот. А како повеќе стареам, нивото на толеранција на спомени се намалува.
Одлуки се прават сега во моментот. Прашањето е: Дали ги правиш за себе, или дозволуваш другите да ги донесуваат одлуките за тебе?
Зоната на комфор кај секого е различна. Но никој не може да ме разубеди дека ја нема. Човек треба да ја контролира, а не таа него.
Немаше да знам за бројката. Но бројката не ја детерминира и душевната старост.
Што е полошо, да не успееш или да не се обидеш?
И двете имаат сличен исход. Со тоа што второто уште од старт го сведуваш на првото.
Ако животот е краток, зошто правиш толку работи што не сакаш да ги правиш, а работите што ги сакаш не ги правиш?
Кроз трње, до ѕвездите. За да сакаш и цениш нешто, за да ти биде пријатно и вкусно, треба да поминеш преку горчината.
Кога се е речено и направено, дали би кажал повеќе отколку што би направил?
Експериментите се единствената движечка нагорна сила кон светот на новото. Заслепеноста на идеалите и тоа дека се` е во ред води кон стагнација.
Што е тоа, што најмногу би сакал да го промениш во светот?
Како подостарев, се` повеќе кругот се стеснува кон центарот. Не значи ова еден вид на егоцентричност туку повеќе центрифугалната сила која треба да ја применувам.
Ако Среќата е национална валута, каков вид на работа ќе ве направи богат?
Онаа која ќе сум среќен? Зарем не е логично.
Дали го работиш тоа што го сакаш или пак само се припитомуваш во тоа што го работиш?
Сфатив еден од подопирливите идеали на животот е да го работиш оноа што го сакаш. Стравот те прави да се приспособуваш во било што друго што работиш.
Ако проесечниот човечки живот е четириесет години, како ќе го живееш животот поинаку?
На нога. Почнувајќи од околината на почетокот па понатаму. Во полжавеста форма исцртана на мапа.
До кој степен го контролираш патот по кои одиш во твојот живот?
До оној кој ми дозволуваат навиките. И со одредени прекршаи во линијата од време на време.
Дали се повеќе грижиш дека ќе ги направиш работите правилно или правилните работи?
Како што подостарев, се` трудам да не виткам кичма секому, но во никој случај правилното не го сфаќам како општа норма. Се` додека си тече премисата дека 2+2=4 другото е се` ирелевантно.
Ручате со тројца блиски пријатели. Сите почнуваат да критикуваат некој твој близок пријател, без да
знаат дека ти е близок пријател. Критиката е невкусна и неточна. Што ќе направите?
Суптилно дистанцирање од групата. Луѓето секогаш зборат, така да никогаш не може човек да победи со тоа што ќе одбрани јавно некој отсутен. И нормално пренесување на блиската личност која не била тука.
Ако можеш на новородено бебе да му дадеш еден совет, каков совет би му дал?
Нема да ме разбере ако зборам со јазикот на возрасните.
Дали би го прекршил законот за човек што го сакаш?
Љубовта секогаш сум сметал дека е најголемиот прекршител на сите овоземски закони освен природниот.
Дали си некогаш видел лудило, а потоа тоа да се претворило во креативност?
Оној кој не е доволно луд живее во нормите кои му ги диктира оној над него.
Се` друго подлегнува на креативност и смелост
Што е тоа, што го правитиш и знаеш дека го правиш поразлично од другите луѓе?
Никогаш не сум сакал да се споредувам со другите во целост. Учам некои работи, земам понешто, но штом не пасува, одам понатаму.
Зошто работите што те прават среќни, не ги прават сите среќни?
Затоа што се крајно субјективни.
Што е тоа што не си го направил, а навистина сакаш да го направиш?
Пак за некој идеал се работи или вака нешто опипливо?
Затоа што за второво имам цела bucket листа.
Дали се држиш за нешто од кое што треба да се тргнеш?
Би лажел дека автосугестијата работи 24/7. Има мрачни моменти во животот кои скршнуваат од патеката наречена живот. Секој ги има, тука не може никој да ме разубеди. Работата е колку време ќе ни` треба да се вратиме во колосекот или оноа што за нас би било движечка сила за понатаму.
Ако мораш да се преселиш во друга држава, каде би се преселил и зошто?
Не знам за ова прашање како би одговорил. Се` сметам за недоволно искусен, непрошетан човек па затоа би избрал за почеток некоја земја со посигурен живот која би ме усмерила за понатамошното патешествие.
Зошто го притискаш копчето за повикување на лифтот повеќе од два пати? Дали навистина веруваш дека така лифтот ќе пристигне побрзо?
Понекогаш тоа го правам поради пласебо ефектот дека мислам ќе стигне. А тоа се случува оној пат кога целта ми е детерминирана а трпението ми е на тенка црвена линија.
Зошто си ти, ти?
затоа што не сум гладен
Мала шега. Зошто сум? Еден шаблонски одговор - испадна сите други места да бидат зафатени.
Дали си таков пријател, како што сакаш да имаш пријатели?
Најчесто луѓето третираат онака како што сакаат да бидат третирани. Но никогаш не испаѓа така. Работата е колку човекот е силен да го потисне/разреши тоа.
Што е полошо, кога добар пријател оди да живее некаде далеку и изгубиш контакт, или кога изгубиш контакт со добар пријател кој живее блиску до вас?
Исходот е ист. Но првата крајност барем јазот е подлабок иако и во двата случаи премостив. Второто е веќе прашање дали пријателот бил доволно добар.
За што си најмногу благодарен?
За убавите спомени.
Дали би ги изгубил сите стари споемни, за да можеш да направиш нови?
Нетолку одамна помислив на оваа премиса. Што ако се случи ете еден рестарт да си направам од одредена клучна точка во животот. Со тоа да го изгубам целото искуство, пријатели, апсолутно се` и да почнам од таа појдовна точка. Дали би го трасирал приближно истиот пат како и сега?
Дали некогаш ви се исполнил/случил вашиот најголем страв?
Зад секој страв постои поголем за кој никогаш не сме помислиле.
Но тоа не треба да не` спречува барем да се обидеме.
Се сеќавате на тој момент, пред пет години, кога навистина беше разочаран? Дали е сега важен?
Секој момент е важен за одредено време. Денес можеби ми изгледа смешно сето тоа, но ете го вратам тој момент, посекако ќе ја има таа јачина на чувства.
Која ти е најсреќната меморија од детството? Што ја прави толку посебна?
Детството во глобала ми е оформена целина на безгрижност, така да тука немам некои клучни среќни моменти.
Кога последен пат во животот се почуствува страствен и жив?
Кога последен пат се заљубив. Издигнав чувства од кома, некои идеи кои стоеа во фиока ги истакнав на себе. Сменив голем дел од перцепцијата, уште повеќе кога работата заврши.
Ако не сега, тогаш кога?
Кога ќе имам малку повеќе покритие. Некои работи не се предодредени да почнат баш сега.
Ако сеуште не си го постигнал тоа што сакаш да го постигнеш, што имаш да загубиш?
Се` има своја цена. Дури и молкот и вметнувањето на себе-цензура.
Дали некогаш си бил со некој,не сте кажале ништо, а потоа си почуствувал како да сте го имале најдобриот разговор?
Зборовите се само сувопарна дефиниција на мислата, или па може да те натераат да скршнеш од целта. Разговорот со погледи и фацијални мимики те прави полесно да ги препознаваш пријателите помеѓу луѓето. А љубовта и пријателството одат секогаш заедно.
Зошто религиите што ја поддржуваат љубовта, направиле толку многу војни?
I see too much religion in too many murderers these days. Или тоа беше вчера... не се сеќавам.
Да се бориш под закрилата на масата со изговор дека сееш љубов е најголемата контрадикторност што одсекогаш постоела.
Дали е можно да знаеш што е добро, а што лошо?
Учам... За себе и оние кои ми значат.
Ако добиеш милион долари, дали ќе ја напуштиш работата?
Затоа што не го работам оноа што го сакам, да. И би вложил во оноа што би ме доизградило како човек.
Дали сакаш да имаш помалку работа, или повеќе работа, но работа во која што уживаш?
Ако е првото за работа која не ја сакам, тогаш би го избрал вториот идеал.
Дали се осеќаш како да си го преживеал овој ден стопати претходно?
КАко повеќе стареам помалку забележувам. Но секако дека сум го имал тоа чувство. Посебно е интересно дека ова чувство е диктирано не од оноа што го работиме, туку од зоната на комфорот во која сме навлезени.
Кога последен влезе во мракот со само една мала светлина на идеа во која цврсто веруваш?
The leap of faith? Кога се заљубив. Проклето вредеше... за сиот мед собран.
Ако знаеш дека сите ќе починат утре, кого ќе посетиш денеска?
Многу многу многу тешко прашање.
Дали би го скратил вашиот живот за десет години за да станеш богат и славен?
Еден цитат од еден од „идолите“ од музичката индустрија - Џеф:
The Wealtiest Person, Is A Pauper At Times
Compared To The Man, With a Satisfied Mind.
Што е разликата помеѓу живеењето и вистинското живеењето на животот?
Вистинското? За кого зависи... Но има една вистина. Да го живееш животот со отворени плуќни крила е нешто неверојатно. Барем за момент.
Кога ќе престанеш да сметаш дали е опасно и дали добиваш нешто од тоа, и да отидеш да го направиш тоа што е правилно?
Кажав и погоре... не секои работи треба да се прават во моментот. Покрај отворени плуќа, треба од време на време да се има и отворени очи.
Ако учиме од нашите грешки, тогаш зошто се толку плашиме да направиме грешка?
Затоа што забораваме дека горкиот вкус води кон тоа дека убавиот би бил уште повкусен.
Што би направил поинаку, ако знаеш дека никој нема да те осудува?
Би го направил оноа што одсекогаш сум се плашел... да сакам. А со тоа би го направил тоа чувство толку површно и безвкусно.
Кога последен пат го забележа звукот на сопственото дишење?
При неколкуте средби со работ на животот.
По пет години од денес, дали ќе се сеќаваш што си направил вчера? Денот пред тоа?
Мојата доблест а со тоа и проклетство е дека ги паметам клучните за мене моменти во животот. А како повеќе стареам, нивото на толеранција на спомени се намалува.
Одлуки се прават сега во моментот. Прашањето е: Дали ги правиш за себе, или дозволуваш другите да ги донесуваат одлуките за тебе?
Зоната на комфор кај секого е различна. Но никој не може да ме разубеди дека ја нема. Човек треба да ја контролира, а не таа него.
