Омилени цитати (со наведен автор)

Змејче

Незапирлива
14 јули 2013
1,193
2,423
1,123
НИКОГАШ НЕ СЕ ОТКАЖУВАЈТЕ! Бидејќи многумина од неуспешните луѓе во животот се оние кои не сфатиле колку блиску биле до успеот...кога се откажале!
 
  • Ми се допаѓа
Реакции: Anushka

Аркантос

Romanticist
23 август 2012
2,352
3,850
1,153
„Научете ги своите деца дека почвата под нивните нозе е пепелта на нивните дедовци; кажете им дека е натопена со крвта на нивните претци. Научете ги своите деца дека земјата не им припаѓа на луѓето, туку луѓето ѝ припаѓаат на Земјата“ - од Воведот на „Митски координати“ на Нина Анастасова Шкрињариќ.
 

Pica pica

Староседелец
2 јуни 2013
1,564
2,090
1,133
91
Посебна полјана

Над мислите за дела добри и зли
лежи една полјана.Ќе се сретнеме таму.

Кога душата легнува во таа трева,
светот е преполн за говор.
Мислите,јазикот ,дури и оној израз заемно
губат смисла.


Скапоцениот камен на водата
Руми
 

Anushka

Полноправен Член
6 декември 2013
15
52
13
Чекори низ ноќта
обвиена со наметка од самотија
во свет кој и припаѓа само неа
и кој себично го чува од сите.

Бара засолниште
за секој грам љубов за давање
Ковач е на среќата на другите
кои заскитуваат на нејзината нерамна патека

Да ја разберете не е работа на разумот. Работа е на душата.

Совршена материја е таа, душата.
Не има и нас, на кои ни се распукани.
Добра работа се пукнатините, ќе ви каже.
Низ нив се пропушта светлината.

Да се будиш сакајќи а не можејќи Не е за секого.
Ни да сакаш, љубиш, сонуваш, имаш...

Болката ја влече надолу
како карпа врзана околу стапалата
во модри морски длабочини.

Бидејќи се има цена
И држење за раце
И бакнежи
И нежни зборови...

Чекорите и исчезнаа во мракот
Се изгуби се во вртлогот, во маѓепсаниот круг.
Се изгубија драгите луѓе.
Чувството на празнина е потешко од горчина.

Ноќта и е единствена верна сопатничка.
Единствената која ја разбира.
Во тишина.

Еднаш сите ќе сфатиме зошто.
А до тогаш...
Да собереме се во некоја малечка кутија
Наречена надеж
Да ја чуваме од оние кои никогаш нема да разберат...
 

Lena

Poétesse
12 октомври 2012
4,155
7,687
1,183
земјата на чудата
Секој од нас има своја тишина,тишина за која не треба да се правдаме никому.
Во таа тишина се водат големите битки на нашите срца.
Во неа одлучуваме дали ќе продолжиме понатаму или ќе дигнеме раце од се.
Не го допирај оној кој се повлекува на некое време во самотијата позната само нему,затоа што сите ние паѓаме и одново учиме како да направиме нови чекори понатаму.