If you go away
Let`s forget, for all can be forgotten
things that have gone already
to forget the times of misunderstandings
and the time lost
Finding out how to forget the hours
which often use to kill
with blows of `why`s`
the very heart of happiness
I will give you pearls of rain
coming from realms where it never rains
I will dig the Earth untill i die
Just to cover you body with golden lights
I will create a kindgom
where love shall be king
where love shall be law
where you shall be queen
I will invent senseless words
which only you will understand
I could tell you about those lovers
who saw twice,
their hearts burn up in flames
I shell tell you the story
od this King,
dead, for not having succeeded
in finding You in the world
One has often seen bursts anew
of fire of an ancient volcano
believed to be spent
There are, it is said
scorched lands
Yielding more wheat
than the best of April
And when evening comes
to make the sky flare up
just to wed the Rouge
et Noire.
I will weep no more
I will speak no more
Just hide right there
to look at you
dance and smile
listen to you sing and laugh
Let me become shadow
of your shadow
shadow of your hand
shadow of your hound
If you go away...
Jacques Brel
Песна од
белгискиот 
шансониер Жак Брел, пишувана во педесеттите години од минатиот век.
Интересна е перцепцијата и длабочината на емоцијата кон одредена особа. Од денешна гледна точка цинично би се забележало дека никој не заслужува такви емоции. Како и да е, човек не може да остане рамнодушен кон ваква експресија, колку и да изгубила со преводот од оригинал (француски). Можеби човек сеуште не е емотивно уништен се додека вакви стихови можат да му предизвикаат некаква реакција
