Омилени стихови

[Pica pica]

Вистинската слобода ја добиваат оние
кои се ослободиле од прашањата
за слободната волја и судбина.

Скапоцениот камен на водата - Руми стр.67 Без очекувања

 

[violetmoon]

Awake

Shake dreams from your hair
My pretty child, my sweet one.
Choose the day and
choose the sign of your day
The day’s divinity
First thing you see.
A vast radiant beach
in a cool jeweled moon
Couples naked race down by it’s quiet side
And we laugh like soft, mad children
Smug in the woolly cotton brains of infancy
The music and voices are all around us.
Choose, they croon, the Ancient Ones
The time has come again
Choose now, they croon,
Beneath the moon
Beside an ancient lake
Enter again the sweet forest
Enter the hot dream
Come with us
Everything is broken up and dances.
-J. Morrison

 

[Outrider]

A Dream Within a Dream (1849)

Take this kiss upon the brow!
And, in parting from you now,
Thus much let me avow —
You are not wrong, who deem
That my days have been a dream;
Yet if hope has flown away
In a night, or in a day,
In a vision, or in none,
Is it therefore the less gone?
All that we see or seem
Is but a dream within a dream.

I stand amid the roar
Of a surf-tormented shore,
And I hold within my hand
Grains of the golden sand —
How few! yet how they creep
Through my fingers to the deep,
While I weep — while I weep!
O God! Can I not grasp
Them with a tighter clasp?
O God! can I not save
One from the pitiless wave?
Is all that we see or seem
But a dream within a dream?

E.A.Poe

И како после да не го сака човек Егдар? Како? Каде е убавината ако не во носењето на цел еден јазик надвор од неговата примарна улога како средство за комуникација во доменот на разиграната имагинација каде естетиката совршено се надополнува со содржината, каде формата е прекрасна колку и самата срж и каде мајсторот Едгар остава можност за комуникација низ вековите?

Оваа песна му е меѓу последните објавени пред смртта (ако не и постхумно, not sure), можеби конечен епитаф на неговиот жален и мачен живот олеснет со повремени трипови во внатрешната вселена каде меѓу алкохолните испарувања и роварењето на дрогите меѓу синаптичката мрежа во мозокот на хартија осамнале некои од најголемите духовни триумфи на човештвото = делата на Е.А.По.

Малата мистерија која се случува секоја година кога непозната особа остава цвеќе и виски на неговиот гроб на родениот ден на Едгар е една од оние мали и сентиментални но пред се прекрасни тајни кои засекогаш треба да останат неоткриени. Кој и да е ликот кој го прави тоа, нека боговите на историјата го поживеат и нека ни подарат повеќе таква креативност во време кога благородната креативност најмногу недостасува.

 

[violetmoon]

„Една година јас без тебе, јас без себе.
Една година како елениче – плетениче на провинциите,
како едначење на гласот од селските тажачки.
A мојата далечна мисла сека над градовите
и секој говор ми почнува со твоето име.
Te оживувам од сите слики, но жива нигде те немам
Tебе равенко меѓу моето тело и мојата душа...“

"Четврто љубовно писмо"-Петре М. Андреевски

 

[Natenceto]

So honey now
Take me into your loving arms
Kiss me under the light of a thousand stars
Place your head on my beating heart
I'm thinking out loud
That maybe we found love right where we are

 

[Outrider]

Anthem for Doomed Youth

What passing-bells for these who die as cattle?
Only the monstrous anger of the guns.
Only the stuttering rifles' rapid rattle
Can patter out their hasty orisons.

No mockeries now for them; no prayers nor bells;
Nor any voice of mourning save the choirs,
The shrill, demented choirs of wailing shells;
And bugles calling for them from sad shires.

What candles may be held to speed them all?
Not in the hands of boys, but in their eyes
Shall shine the holy glimmers of goodbyes.

The pallor of girls' brows shall be their pall;
Their flowers the tenderness of patient minds,
And each slow dusk a drawing-down of blinds.

Wilfred Owen

 

[Luckky]

Еден ден некој ќе ги здипли нашите ќебиња
и ќе ги прати на хемиско чистење
од нив да го истрие последното зрнце сол,
ќе ги отвори нашите писма и ќе ги реди по датуми
наместо по исчитаност.

Еден ден некој ќе го размести мебелот во собата
како шаховски фигури на почеток од нова игра,
ќе ја отвори старата кутија за чевли
во која ги чуваме паднатите копчиња од пижамите,
недотрошените батерии и гладта.

Еден ден ќе ни се врати болката во 'рбетот
од тежината на хотелските клучеви и
сомнежот со кој рецепционерот ни го подава
далечинскиот управувач.

Туѓите сожалувања ќе тргнат по нас
како месечина по заталкано дете.

По нас - Н.Маџиров

 

[Pica pica]

Разбуден од воздишка,
Од чист во(а)зДУХ,
Никогаш не извалкан,
Лебдам или стојам,
И се прашувам,
Кој сум?
Што сум?
Зошто сум се заборавил?
Вдишувам ... издишувам
Каде ли да барам повеќе ...

Ги преодев сите гори, не заобиколувајќи ниеден камен,
Ниедно дрво, ниедна тревка, ниедно цветче...
Ги препливав сите езера, мориња и океани,
Не заобиколувајќи ни едно бранче...
Ги прелетав сите облаци,
Не заобиколувајќи го ни најмалото и најнежно облаче...
А одговорот надвор не го најдов...

И еве сега пак лебдам или стојам...
Мигот запира, време нема ...
Ни сега нема, ни овде нема...
Ноќ полна со отсуство
На светлина,
Нема ни месечина...
Распространет од овде до бескрајот...
А пак заронет во ништото...
Одговорот светнува како молња...
Длабоко допрен од вистината... и веќе никогаш повеќе не е ништо исто како пред тоа....

Дали сум чист ко утинска роса
Просветлена од утринското сонце,
Или сум прочистен како пепел,
Низ пеколен оган од сите страдања исчистен...
ни едно ни друго-туку двете во едно.

Развиорен во празнината слоБОдно...
Со крилја безтелесни...
Крилја бели гулабови...
ОсамнаТ(оа)...

Нема никој, сам сум...
Оној Оној што е гледан е оној што гледа,
И оној што е гледан е оној што го гледаат...
Оној што ги слуша вибрациите безвибрирачки е оној што е извор на таа вибрација...
Јас се гледам себе и никој друг освен ТОА...
Мене ме нема,
И гледам, никогаш ме немало...
Само тоа што е Е...
Јас сум Е, и Етството е Јас...
Јас сум свест, свесна за самата себе ...
Се барав себе си
А кој кого БАрал,
Кога и бараниот и оној што бара се ЕДНО...
Разбуден од воздишка...

Извор

 

[Saladin]

I never had you, nor will I ever have you
I suppose. A few words, an approach
as in the bar yesterday, and nothing more.
It is, undeniably, a pity. But we who serve Art
sometimes with intensity of mind, and of course only
for a short while, we create pleasure
which almost seems real.
So in the bar the day before yesterday -- the merciful alcohol
was also helping much --
I had a perfectly erotic half-hour.
And it seems to me that you understood,
and stayed somewhat longer on purpose.
This was very necessary. Because
for all the imagination and the wizard alcohol,
I needed to see your lips as well,
I needed to have your body close.

Constantine P. Cavafy

 

[Prashina]

ЗАБРАНЕТО Е (Пабло Неруда)

Забрането е да плачеш, а да не научиш ништо,
да се разбудиш, а да не знаеш што со себе,
да си уплашен од сопствените спомени.

Забрането е да не им се смееш на проблемите,
да не се бориш за она што го сакаш,
да се откажеш од се и заради сопствениот страв
да не го оствариш својот сон.

Забрането е да ги оставиш своите пријатели,
да не се обидеш да разбереш се што заедно сте доживеале,
и да ги бараш само кога ти се неопходни.

Забрането е да не си свој пред други,
да се претвораш пред луѓето кои ништо не ти значат,
да изигруваш кловн за да те запомнат,
и да ги заборавиш сите кои навистина ти значат.

Забрането е да не направиш се за самиот себе,
да си уплашен од животот и од тоа на што животот те обврзува,
да не го живееш секој ден до последниот здив.

Забрането е да ти недостасува некој без радост,
да ги заборавиш неговата насмевка и очи,
а се само затоа што тој одбрал различен пат од твојот,
забрането е да го заборавиш неговото минато.
и да го замениш со неговата сегашност.

Забрането е да не се обидуваш да ги сфатиш другите,
да мислиш дека нивниот живот е поврден од твјот,
да не спознаеш дека секој има свој пат и слава.

Забрането е да не создаваш сопствена приказна,
да немаш момент за оние на кои си им потребен,
да не разбереш дека животот е она што ти го дава,
но и тоа што ти го зема.

Забрането е да не тражиш среќа,
да не го живееш животот со позитивен став,
да не мислиш дека секогаш можеш да бидеш подобар.

Забрането е да заборавиш дека без тебе,
овој свет не би бил ист.