До пред некое време, можеби 2 години, живеев во минатото. Плачев, кукав и се нервирав затоа што некои работи не излегле како што требало да излезат, наместо да заборавам на тоа и да се свртам кон иднината и да гледам да не се повтори истата грешка. Кога нешто не ми одеше заглавував тука и често бев во депресија.
Среќа е што успеав да се сменам. Сега полесно знам да преболам пораз, да станам повторно на нозе и да продолжам напред. Но се разбира немаше да бидам тоа што сум денес ако минатото не ми зададеше такви удари. Можеби минатото е важно за тоа како ќе се изградиме како индивидуа, но и те како поважно е да мислиме на иднината. Минатото и онака не можеме да го промениме.
Среќа е што успеав да се сменам. Сега полесно знам да преболам пораз, да станам повторно на нозе и да продолжам напред. Но се разбира немаше да бидам тоа што сум денес ако минатото не ми зададеше такви удари. Можеби минатото е важно за тоа како ќе се изградиме како индивидуа, но и те како поважно е да мислиме на иднината. Минатото и онака не можеме да го промениме.