Зависи на која нога сум станат.
Некогаш знам да бидам трпелив, ни да не повишам тон.
Некогаш ми треба само мили секунда за да избувнам и да изнакажам се’ со ред, и на крај да ми е мака за секој збор што сум го кажал.
Но, тоа се ретки случаеви, почесто сум трпелив, и им давам време на работите да си се наместат на нивното место.
Е сега, немам трпеливост во мене кога ќе почуствувам убав мирис од кујна и кога ќе прашам „уште колку време треба?“ и ако има повратен одговор„еден час“ тоа за мене е вечност!