Кога и како стануваме возрасни?
- Автор на темата Реми
- Време на започнување
Јас сум направил некои промени.
Досега не пуштав вода во казанчето дури не се измочам 2-3 пати, а сега пуштам на секое одење во WC.
Ја искусив миризбата после 2-3 пати мочање, а да не пуштам вода. Сфатив дека сум направил грешка оти се шири одвратна миризба особено за другите кои влегуваат во WC-to.
И направив паметна промена, дали сум созреал?
Календарската возраст мислам дека не е пресудна дали некој е возрасен и зрел...
Мислам дека, на жалост, најбргу и најрано созреваат оние кои животот не ги милувал...кои имале тешко детство и се мачеле да опстанат и живуркаат во ова сурово време...
Созреваат емотивните, разумните...
Размазените нарцисоидни деришта нема никогаш да созреат и да бидат возрасни, само физички ќе изгледаат како возрасни...
Едно е да се зачува младиот дух во нас, кој подрзабира смеа, игра, забава, авантури, а друго е да останеме вечни деца со детско некултурно и дрско инфантилно однесување, со детско површно и плитко размислување...
Сметам дека сме созреале кога знаеме да кажеме извини, кога признаваме дека сме згрешиле и бараме прошка за нашата постапка, кога се покајуваме, кога во нас се буди алтруизмот, кога покрај за себеси стануваш одговорен и за друг живот, кога ќе научиш да правиш компромиси....
Познавам 7 годишно девојче за кое велам дека има стар дух, зашто така и се однесува, премногу е послушна, разбрана, смирена, одмерена, дури човек да се чуди на ’зрелите’ особини кои ги има...
А од друга страна познавам и 45 годишен маж кој се’ уште одбива да порасне и се однесува како дете...
Така да, сметам дека созревањето и станувањето возрасен зависат пред се’ од темпераментот кој ни е даден со раѓањето, но најмногу од начинот на живот....
Мислам дека, на жалост, најбргу и најрано созреваат оние кои животот не ги милувал...кои имале тешко детство и се мачеле да опстанат и живуркаат во ова сурово време...
Созреваат емотивните, разумните...
Размазените нарцисоидни деришта нема никогаш да созреат и да бидат возрасни, само физички ќе изгледаат како возрасни...
Едно е да се зачува младиот дух во нас, кој подрзабира смеа, игра, забава, авантури, а друго е да останеме вечни деца со детско некултурно и дрско инфантилно однесување, со детско површно и плитко размислување...
Сметам дека сме созреале кога знаеме да кажеме извини, кога признаваме дека сме згрешиле и бараме прошка за нашата постапка, кога се покајуваме, кога во нас се буди алтруизмот, кога покрај за себеси стануваш одговорен и за друг живот, кога ќе научиш да правиш компромиси....
Познавам 7 годишно девојче за кое велам дека има стар дух, зашто така и се однесува, премногу е послушна, разбрана, смирена, одмерена, дури човек да се чуди на ’зрелите’ особини кои ги има...
А од друга страна познавам и 45 годишен маж кој се’ уште одбива да порасне и се однесува како дете...
Така да, сметам дека созревањето и станувањето возрасен зависат пред се’ од темпераментот кој ни е даден со раѓањето, но најмногу од начинот на живот....
Јас лично пораснав кога бев на почеток на детството.
Кога сите мои врсници си играа со кукли и гледаа цртани, јас бев возрасен човек во тело на дете кој секојдневно се соочуваше со суровоста на животот.
Без разлика на возраста, возрасни стануваме онојпат кога животот со некоја трагедија или проблем ни го прекинува детството.
И обратно, оној што живеел безгрижно и бил хранет со златна лажичка, никогаш нема самостојно да застане на нозе и вечно ќе остане дете кое не може да се справи со животот без мама и тато.
Кога сите мои врсници си играа со кукли и гледаа цртани, јас бев возрасен човек во тело на дете кој секојдневно се соочуваше со суровоста на животот.
Без разлика на возраста, возрасни стануваме онојпат кога животот со некоја трагедија или проблем ни го прекинува детството.
И обратно, оној што живеел безгрижно и бил хранет со златна лажичка, никогаш нема самостојно да застане на нозе и вечно ќе остане дете кое не може да се справи со животот без мама и тато.
Хм...па секој различно, не значи дека ако имаш повеќе години дека ќе размислуваш по возрасно, за жал има многу пример каде некои направиле повеќе години стасале за мажење, женење а се однесуваат како некои не изживеани тинејџери....
Јас можам лично за мене да кажам дека од година до година поинаки мислење многу имам, ставови. Многу ми менувало година барем до сега.
Е лани ова време кога ќе се сетам на некој работи си велам леле земи покријај се таму, шо си мислела со тој ум и кај си терала
хаха 
Јас можам лично за мене да кажам дека од година до година поинаки мислење многу имам, ставови. Многу ми менувало година барем до сега.
Е лани ова време кога ќе се сетам на некој работи си велам леле земи покријај се таму, шо си мислела со тој ум и кај си терала
хаха 
малку чудно ми е ова. Зошто ти е така споено сето? детско некултурно и дрско инфантилно однесување, детско површно и плитко размислување ? Децата воопшто не се такви.
Потоа другото, сме созреале кога знаеме да кажеме извини и да побараме прошка, да признаеме дека сме згрешиле... Децата многу побргу и полесно и чисто и искрено признаваат дека згрешиле и велат извини и бараат прошка.
Па дури и понатака, каква врска има „возрасен“ со „послушен“ ? И сите тие особини кои ти делуваат како зрели, кај дете од 7 години, мене побргу ме асоцираат на страв од нешто (послушна е, мирна, разбрана, смирена... можеби се плаши дека ако е поинаква некого ќе разочара, па помалку ќе ја сакаат... пример само, можеби е нешто сосема друго позади тоа и такво однесување).
За мене, да се биде возрасен, просто значи да се достигне умешноста на правилно проценување (правилно во однос на себе и во однос на оние кои се засегнати) на сопствените чекори, постапки, реакции... Или уште попросто - да се достигне умешноста на правилно проценување дали, кога и колку е време за мир, одбрана или напад.
Ама во процесот на тоа достигнување, воопшто да не се потисне/истисне/надмине детето и сѐ она што значи „детско“ .
Сигурно јас и ти имаме различно окружување. Децата што јас ги познавам и што велат извини најчесто е за да добијаат нешто после, а многу се ретки оние кои го велат како што рече искрено и чисто.
Примерот со девојчето, тврдам дека не се работи за никаков страв, таква е каква што ја опишав, воспитана, културна и зрела за своите години.