коа сум била мала ич не сум сакала да одам во градинка или забаваче ват евер...и се сеќаам мајка ми секое сабајле ќе ме однесеше и ќе ме оставеше, пошто немаше кој да ме чува, и нон стоп бев плачливо дете шо нејќе у градинка...
и еден ден мајка ми ќе ме подлажува со фломастери и боенки од турција што ги купил татко ми и ја среќна весела и ме убедуе како било убаво тамусо децата бла бла
![Насмевка :) :)](/images/emoji/smile_animated.png)
и сите ќе легнеа да спијат ја се преправав, и успеав тогаш да им киднам на учителките
![Насмевка :) :)](/images/emoji/smile_animated.png)
и тоа беше последниот ден, таму не ме однесоа повеќе
![Се фали :showoff :showoff](/images/styles/pack3/showoff.gif)
на мали години сум почнала да бегам од школо хахах