Ваша поезија

[Prashina]

Ја најдов во тефтер барајќи сосема нешто друго.

Тебе сончевино,
ти ја подарувам душата,
не ми треба,
не ја сакам,
и така бездушна
во прегратки ќе ти се вивнам,
за да не чувствувам,
за да не болам ,
за да преболам,
за да не сонувам,
за да не љубам.
И јавето во сон ќе го облечам,
нови руби за нови мигови,
и со насмевки ќе го накитам
за туѓи убавини.
Не се плаши,
лошо не ти носам,
освен спомени,
мои кошмари,
со кои ќе го насликаш денот
во слика без рамки ,
без мисловни граници.

 

[Achernar]

Не чекорам на земјава,
загубена,
твоите отпечатоци не се мои,
моите стапки не се твои,
страсти уште помалку,
желби догорени,
прашања и одговори разгорени,
оган од љубопитност,
безмисленост,
не ми недостигаш,
јас сум безпросторен,
во неа заробен,
сиот сум претворен во мисла,
во ќелиите од умот создадена,
подарена,
од креативен кислород поттикната,
и со еден нејзин зрак,
чист,
светлина низ мене,
од мене подаде,
нова создаде.

 

[Lena]

Што беше?

Утрово го почуствував
твоето присуство.
Ги отворив очиве,
а тебе те снема.Замина.
Ме збуни и остави
неодговорени прашања.
Погледнав ли во твојот правец,
те исплаши ли мојата будност?
Ме заштитуваш ли од себе?
Бдееше ли над мене
додека сонував?
Поминуваше ли со
прстите по контурите
на моите усни
додека патував во
земјата на чудата?
Ме чуваше ли од
лоши сенки,
штитејќи ме со меч
на мостот на животот,
додека јас уживав
во топлината на мојата постела?
Што беше?
Сон ли беше?
Кој беше?
Јас ли бев таа која
го исплете твоето присуство
во сните?
Не сакам да ми шеташ
по соништата,
нит сакам да те чувствувам.
Не ми се приближувај,
повеќе од потребното,
ме мами твојата моќ,
постанува претесно,
за нас двајца во мојот
универзум,
ми се губи здивот,
заборавам да дишам.
И сеуште не знам..
Што беше тоа..
Сон беше.. нели?

 

[Lena]

Fuck you,љубов е

Ми здосадија сите прашања.
Сите заплеткани,
стуткани,
замрзнати,
нелогични,
безсмислени,
луди,
обични,
нецелосни,
обликувани,
без форма и налик
замаени во
недоглед исткаени,
во ќор сокак што водат,
на патот кој го одам.
Лево или десно?
Горе или доле?
Само оди кај срце што те носи,
зошто компликации?
Ми здосадија,
како пијавици се што лазат по
мојата глава,
ги решавам,
одгатнувам,
вдлабочувам,
барајќи,
трагајќи,
губејќи се,
од едно во друго,
од друго во петто,
следејќи патокази криви,
патокази прави,
така до бескрај.
Уморна сум од прашања,
без одговори прави.
И следното прашање,
ќе добие одговор јасен,
така едноставен и неверојатно красен:
fuck you,љубов е.

 

[Outrider]

Ода за Фелаини

Од пустините арапски изникнат
како сува смоква отпорен
на противнички стартови

лизгачки но не` само на нив
ами и секири и ножеви
се немоќни пред херојот

накрунисан цар белгиски
реинкарнацијата
го планирала за микрофон

но неговата судбина
беше на раскрсница
дали да остане или да се раздели

од Давид, победникот врз Голијат
Мојс Давид светителот
И спасителот

Не се дели нафта од танкер
и афро фриз од црниот арапин
ниту царот белгиски од спасителот

повторно заедно сега
кон нови подвизи и чуда
и спас на планетата земја

 

[Prashina]

Виножито мое
во душата си Ти
и трепет и немир
во срцето скриен,
во ехо на денот,
еден траг на младост
во чекор на лудост.
И да не постоеше,
и да не изртеше
од воздух ќе те создадев,
во облик на божество,
во огледало лик,
во ноќите кошмар,
во денот сенка
на сите сеништа мои.
Кога те воскресувам
дете сум,
кога те убивам
мртва сум,
и секое утро и секоја вечер
воскресение
и усмртение.

 

[Lena]

Говори молку

А ти молку прозбори.
Имаш што да кажеш,
сценарија се кријат во тебе.
Прозбори те слушам,
наслушнувам.
Погласно,
молку тивко е.
Не забивај ми кол во градиве,
молку,
болно е.
Прошепоти..
те слушам,
раскажи ми ја приказната која ја чуваш.
Погледни ја светлата топка
на темното небо,
ене цирка над покривите,
насликај ја во себе,
укради го мигот.
Како тишината што си ја
присвоил,
па ја чуваш како непроценлив јувел.
Раздери се,
извикај се.
Собори ме,растргни ме,
па помилувај ме,
страшно не е,
ќе помине.
Само говори молку,
не молчи.
Молк или срце?
Сеедно.

 

[Prashina]

Што си ти?
Мир или смирение,
љубов или покајание,
искушение.
Извор или река
протечена од мене,
молитва во ноќта
од срце откината,
тишина или
солза скриена,
бол или непребол.

 

[Prashina]

На маја-маја
....Во ноќва која глуми
разнежнет поет и мистерија
останаа само думи и тешка хистерија....

 

[Achernar]

Овој поглед,
овој живот,
недоглед,
ѕвезди,
зашиени мисли,
искрени,
во топла глад обвиени,
бескрајни,
од твојата љубов опиени,
секаде се,
никаде заборавени,
се сум јас,
ништо не си,
само едно си,
повеќе не,
тагувам,
воскреснувам,
и умирам,
само,
подади ми рака,
ти давам бескрај,
непоштеден,
во обичај обзнаен,
која си,
знам,
некаде си,
каде лутам секогаш,
и не постојам,
повели,
обземи ме,
една си,
обележана,
овековечена,
како искра,
надежна,
за која не постојам,
и сум за неа,
долго,
подолго од нас,
пократко од смртта,
не е вистина,
болка универзална,
како сон,
и во него сонце,
и во него создавање,
не постојам.