Ваша поезија

Lena

Poétesse
12 октомври 2012
4,155
7,687
1,183
земјата на чудата
Стиховите на поетот

Екстаза створена од стихови бесценети.
Игра на туѓи чувства претворени во збор,
точка и празнина,
уметност стопена во танц на немирни мисли.
Секој збор нежен допир кој плени,маѓепсува и води
до битието на непознатиот поет.
Одамна не постои,
засекогаш вечен.
 

Achernar

Староседелец
31 август 2013
2,564
3,840
1,153
Се сокриваме во нашето минато,
кое некаде ќе биде опишано,
некаде заборавено,
а некаде изиграно,
во иднината ќе тече со нашата крв,
сегашноста не постои,
задлабочени во мислите ќе стоиме на работ на агонијата,
ќе посегнеме еден по друг,
ќе одземеме туѓи воздишки,
ќе ја занемеме тишината,
сарказам ќе погледне со огромни очи.
 
Последна промена од модератор:

Achernar

Староседелец
31 август 2013
2,564
3,840
1,153
Повторно се нурнувам во ликот мој,
кој е и одсјај твој,
мислите се единствени,
сите се уникатни,
изворни,
мудрите и обичните не се повеќе различни,
илузија на мојата а и твојата сегашност создава немир
добро познат на оние кои станаа надгробни кловнови,
вечно умираат во замавот на синиот џез
чии крилја разурнуваат како детска насмевка.
 
Последна промена од модератор:
  • Ми се допаѓа
Реакции: Lena and Prashina

Lena

Poétesse
12 октомври 2012
4,155
7,687
1,183
земјата на чудата
Каде е крајот?

Весел крик,те открив тебе љубов.
Фатени за рака шетаме по цветните полињата на денот.
Секое утро нов пат.
Зајдисонце.
Секоја вечер ново прибежиште.
Изгрејсонце.
Не ме напушташ долго и добро е така.
Одиш.
Ноќта настапува,густи темни облаци најавуваат невреме.
Дождот се излива,небаре небото се отворило.
Каде си? прашувам.
Појави се љубов,запри го ова невреме,
зажари го огнот и сплоти се со мене.
Дозволи да ја доживеам убавината на ништото.
Љубов,дождот не запира,ветровите беснеат.
Каде е крајот?
А каде почетокот?
 

Lena

Poétesse
12 октомври 2012
4,155
7,687
1,183
земјата на чудата
Мајстори на нашата музика

Ти,кој ги љубиш вљубените,
овде е твојот дом.Добредојде.

На средиштето на створање на формите,
ја оформи љубовта оваа форма овде,онаа која ги топи сите останати форми.
Од љубов кон оваа врата,
кон отворената сала на душата.

Погледни ги делчињата на прашината,кои во светлината се движат близу до прозорот.

Нивниот танц е наш танц.

Така ретко ја слушаме оваа внатрешна музика,
но сепак танцуваме по неа.

Насочени кон едното,кое не учи
чистата радост на сонцето,
мајсторот на нашата музика.


Руми
 
  • Ми се допаѓа
Реакции: Achernar

Achernar

Староседелец
31 август 2013
2,564
3,840
1,153
Создадена визија,
подлабока од најголемата тага што светот ја видел,
живописни форми кои се протегаат низ ѕидовите на патувањето,
исчезнати емоции,
прстените околу душата не беа слични на тие на сатурн,
пат познат како сеќавање на кое не се сеќаваш,
изгубени зборови,
отечено мастило,
во хоризонтот некој нејасен светлосен свет,
будење во крик,
чекаш,
застануваш,
нешто те поттурнува,
се чувствуваш празно,
дневна,
полноќна,
ноќна,
заситена светлина измешана во затворена конституција,
неколку ноти,
ноти побеснети од силната молитва,
деца,
средовечни,
старци,
раѓање и смрт,
вечна ротација,
неисцрпна иснпирација,
толку неверојатно,
толку невистинито,
толку идилично,
толку потресно,
толку и засекогаш неопишливо.
 
Последна промена од модератор:
  • Ми се допаѓа
Реакции: Lena and Prashina

Achernar

Староседелец
31 август 2013
2,564
3,840
1,153
На ова платно од електрони,
пишувајте и изразувајте,
камбани ечете,
во срцата исчезнете.
 
Последна промена од модератор:
  • Ми се допаѓа
Реакции: Lena and Prashina

Achernar

Староседелец
31 август 2013
2,564
3,840
1,153
Слобода,
да,
слобода во крикот кој извика во судниот час,
некаде во заплетот на временскиот вртлог,
ротираше околу сонцето во пламен
кој не беше познат за ниедни очи,
љубоморни беа и боговите сплотени во еден,
пејсажот се изрони,
се создадоа нови ѕвезди,
кои светеа посилно од претходните.
 
Последна промена од модератор:
  • Ми се допаѓа
Реакции: Prashina and Lena

Lena

Poétesse
12 октомври 2012
4,155
7,687
1,183
земјата на чудата
Една солза

Тишина натежната врз
океанот на солзите,
сребрен сјај,
огледало на срцето.
Една солза копнее по топол бран сокриен некаде во длабочината на синиот океан.
Приказна не започната.
Приказна не завршена.
Прекриена со шал од тага,
впива неми симфонии на срцето.
Несигурно чекори по брегот на очите,
црта траги со заносни движења по лицето,
да ги допре усните,
целосно претопена во убавината на единствениот.
Дел од бранот кој гласно го најавува доаѓањето на бурата,
тивко го шепоти отсликаното небо.
Една солза на една ѕвездена ноќ,
умира тивко во океанот на солзите.
 

Achernar

Староседелец
31 август 2013
2,564
3,840
1,153
Овие денови,
стапки кон прагот на твоето огниште,
светилиште,
долги и убиствени,
лица без тен,
потопени со ноемврискиот дожд,
јас и монструми наместо ние,
те нема,
ме нема,
здодевен чадор,
а не насмеаното небо,
модра намуртеност,
а не небесна насмеаност,
распрскани ликови изобличени во капки кои се влеваат во душатa,
а таму вир од љубовни одстрели.
 
Последна промена од модератор:
  • Ми се допаѓа
Реакции: Lena