Ваша поезија

[Ghtalpo]

Преубава беше на сликата што те видов
имаше прекрасна насмевка?
Или можеби му се смешкаше на тој што те сликал.

 

[Lena]

Прашања

Кој си ти?
Од каде се појавуваш?
Пријател?
Зарем тоа ми подаваш рака?
Ме влечеш од темнината?
Одговор на моите молитви?
Кој си ти?
Која сум јас?
Те гледам ли тебе во себе?
Се гледам ли себе во тебе?
Какво е ова огледало на личноста?
Дали тоа чувствувам дека ме допираш?
Дали тоа чувствувам дека те барам?
Дали си секаде наоколу?
Во сонцето?Во месечината?
Во ветрот кој ме милува?
Дали ги рушиш моите бариери?
Зар ме освојуваш?
Што е ова?
Илузија?
Што е ова?
Игра на мислите?
Зошто солзи?
Дали срцето зборува?
Ил душата плаче?
Можеби љубов?
Што е?

До бескрај вака?
А одговор?

 

[Lena]

Јас и тоа

Реалност ранлива,
имагинација магична.
Мисли несредени
чувства неоткриени.
Луѓе невидливи
сеништа насмеани.

Хаос во редот
ред во безредието.
Лудило во денот
спокој во ноќта.

Очај во радоста
ведрина во тагата.
Верба во лагата
сомнеж во вистината.

Солза во среќата
насмевка во тагата.
Љубов во мислата
омраза во чувствата.

Моќ во слабоста,
немоќ во силата.
Демон во рајот,
ангел во пеколот.

Перфекција на падот,
самодеструктивност на
летот.

Јас и тоа..еден против друг..

 

[Female]

Исповед
Слушни го звукот на оваа ноќ
ја чувствуваш ли нејзината моќ?
Ако ти е тешко и си сам
знај дека во мислите те чекам.
Помислуваш ли на мене барем еднаш
сакам да знам сега веднаш.
Ах, колку било тешко вака
да пишуваш за себе исповед таква.
И да знаев кому стих му посветувам
ќе беше многу подобро осмислено насетувам.
Додека не те пронајдам можам само
низ стихови да те повикувам немо
а, тишината во мене извикува гласно
тебе ти треба некој, ко ден е јасно!
Конечно и пред себе си призна
колку е тешко помисли пак
ми доаѓа устава да си ја гризна
од што сакам допир јак
се додека не ме допре првиот сончев зрак.

 

[Lena]

Постојам


И всушност,во длабочината на ништото ја најдов вредноста.

И така празна зјапам во недоглед.

И чувствувам едно сум со светот.

И овие нејасни форми на облаците
ме восхитуваат.

И оваа нијанса на ноќта ме
исполнува.

И оваа убавина на ништото,
ме остава без било каков коментар.

Јас постојам..
Сега,овде,во моментов.

Јас постојам
и тоа е се.

 

[theowndemon]

Само момент​

​

Имаше моменти кога се плашев и од сопствената сенка,​

моменти кога неможев да совладам ни една скала​

зошто надежта ми се претураше како грст пченка,​

но што можев кога бев толку мала?​

​

Никогаш не бев способна да направам ни еден, најмал чекор​

зошто ме пратеше сенката на неизвесноста и секој искажан прекор.​

​

Кој би рекол дека за успех ти треба само среќа​

​

кога наградата е сосема празна, испразнета вреќа.​

 

[Lena]

Ride the snake

Ајде..оди си од мене..
Те молам како што никогаш никого не сум молела..
Оди и остави мојата душа да биде само моја..
Ајде оди си..Те молам..
Ги слушнав твоите пораки,ја знам твојата моќ,
само пушти ме да го живеам овој живот.
Зарем барам премногу?
Го сакам само мирот и слободата.
Ништо повеќе.
Ме слушаш ли пријателу??
Ги слушаш ли моите зборови кои извираат од дното на душава..???
Дај ми сила ти прекрасен ангелу..
Дај ми сила да издржам..
Биди мој чувар,мој патоказ..
Сакам да ги спуштам револверите со сребрени
куршуми кои ги носам веќе долго
со себе,не испуштајќи ги од вид..
Да воздивнам..да успеам..
Ме слушаш ли пријателу?
Знам дека ме слушаш,но јас..
Јас сум таа која не знае да слушне..
Научи ме..Брзо учам..
Направи ме твоја воинка..
Заштити ме,јас сум само една девојка
која бара сила,да ја скроти
змијата,да не би ме проголтала..
Да можам
да полетам на крилјата на орелот..
Ајде пушти ме,ти демонска змијо..
Ride the snake..
Некој рече..
Just learn how to ride..

 

[Lena]

Само мисла


Само мисла,
Ја бришам
и повторно пишувам...

Само мисла.
Треба да
исчезне од царството мое.

Само мисла.
Сакам да
живее тука,во градината
на мојот дом..

Само мисла.
Рингишпил шарен..

Само мисла.
Во боја на темнината..

Само мисла.
Ме опива,
како вино црвено..

Само мисла.
Ме гуши,
како шал од тага..

Мисла.
Не постои..
Мисла.
Постои...

Само мисла.
Илузија..
Само мисла.
Реалност..

Само мисла.
Од неколку букви..
Не постои..постои..
Создава конфузија..

Доаѓа како ѕвезда деница,
Се губи како комета во
безконечноста.

Само мисла..
Доаѓа како гром во камен..
Само мисла..
Се губи во светлоста на денот..

Тој е само мисла..
Ја пишувам..ја бришам..

 

[Achernar]

​

Кога портите на крајот ќе ги затворат овие уморни очи,
со циничен тон ќе побарам уште една шанса,
последно чувство заринкано во брегот на изглоданиот морнар,
кога со меч духот мој ќе се расцепи од ова тело,
тело на роб, тело на бледа вистина,
кога умот ќе исчезне како последниот здив на давеникот,
ќе замине,
ќе одлета таму каде што ќе се родам мртов,
таму каде што ќе заборавам едно раѓање, еден живот, една љубов,
ќе пробам да излажам, ќе пробам да создадам еден нов град,
ќе пробам да сокријам неколку спомени,
столбови издигнати над песокот од минато,
со сјајот на ѕвездите врз небото да ги врежам,
со синилото на мојата крв да ги накитам,
да ме потсетат кога те бакнував, на прегратките,
на чувствата кои не можев да ги искажам,
само да не те заборавам,
да не згаснам, да не згаснеш,
да не бидеш ничија, да не бидам ничиј,
Господи,
вети ми дека постоиш.

 

[Achernar]

Бев,беше,некогаш ние...
кога ќе погледнам во твојата фигура ми се допаѓаат сенките кои ги создаваш,
мојата благородна насмевка врз твојата навалена силуета,
го разбива очајот на илјадници гротескни насмевки,
погребај ги лошите спомени поминати со мене врз брегот кој исчезнува со новиот бран,
овој дел од себе кој сега ти го предавам е прекрасна гравитација која ги придвижува отчукувањата на моето срце,
оската на мојата душа,
ја крунисуваш слободата во твоите желби,
маргинализирана во чекорот на реалното тло,
но сепак неискажано извираш од моите очи во синило на кое бескрајот останува љубоморен,
сплотена,
занесена во уморот на твоите мисли патуваш низ долините на моите прегратки создавајќи цветови кои светат посилно од световите кои се создаваат,
јас во млечен пат со тебе,
со себе,
нежно да осветлиме космос украден од галеријата на иднината која се реставрира со секој следен век,
а ќе биде потопена во сјајот на очите одбиен од вкусот на детскиот утрински мед.