Археолошки локалитети во Македонија

[Jackal]

Ахам Касарна Илинден..

Македонски тип гробница од Старо Бонче​

Археолошкиот локалитетот Павла Чука се наоѓа помеѓу селата Подмол и Бонче. Станува збор за гробница од македонски тип, која според архитектонската концепција е единствена.
Составена е од отворен дромос вклесан во карпа кој во вид на рампа се спушта во гробницата; потоа следува засводениот дел од дромосот со должина од 11 метри и висина од 3 метри. На почетокот на засводениот дромос од двете негови страни откриен е ѕид кој во вид на прстен ја окружува целата гробница.

​

Ѕидот е составен од три реда монолитни блокови со 1,5 метри висина. Дијаметарот на овој ѕид е 32 метри, а вкупната должина на ѕидот би изнесувала околу 100 метри. Засводениот дел на дромосот и ѕидот кој ја окружува гробницата се ѕидани од монолитни гранитни блокови со правоаголна форма, а некои од нив достигнуваат тежина и до 2 тона. Мајданот за овие монолитни блокови се наоѓа на околу 800 метри јужно од гробницата. Тие во аморфни форми се носени до гробницата, а потоа се доработувани на самото место. По засводениот дел на дромосот констатирани се преткомората која има димензии од 1,5 x 3,0 метри и комората со димензии од 4,0 x 3,0 метри, со зачуваната висина од 2 метри. Комората и преткомората се направени од прецизно сечени блокови од бигор со правоаголна форма со димензии 0,50 метри висина, а должината е меѓу 0,80 и 1.20 метри.

​

Зачувани се и два мермерни прага преку кои од засводениот дромос се влегувало во преткомора и комората, а на кои стоеле двокрилни врати. Во предниот дел и надвор од дромосот, поточно источно и западно од дромосот, откриени се 8 детски гробови кои според монетите откриени во нив може да се датираат во крајот на IV и V век.

​

Според позицијата на овие гробови, може да се заклучи дека гробницата била ограбена и разградувана уште во антиката. Во отсуство на материјал од времето кога е изградена гробницата, околу датацијата можеме да се потпреме на архитектурата. Имено, аналогни гробници со овој тип на свод најрано се датирани по средината на IV век пред н. е., односно повеќето кои работеле на оваа проблематика се согласни дека овој тип на свод на македонските гробници започнува да се применува по освојувањата на Александар III Македонски.

​

​

го имам посетено ова наоѓалиште и можам да кажам дека доста е работено таму... само едно ми пречеше, никако не е заштитено, можи кој ска слободно да оди ида копа..
инаку ако има некој заинтересиран да оди тука нека ме контактира, јас можам да го однесам го познавам доста добро патот...

 

[Hip.Hop_MKD]

Стоби низ фотографии и кратка историја​

Оваа градска населба е подигната нешто пред владеењето на македонскиот крал Филип V.

Стоби е на 160 км. од Солун, на магистралниот пат Виа Егнатиа што водел од Дунав кон Егејот, што како местоположба му овозможила да биде значаен воен, стратегиски, економски, културен центар во тоа време.

Благодарение на бројните историски и книжевни документи, како и евидентираниот археолошки материјал од систематските истражувања на тој простор, комплетирана е урбанистичката слика на античкото Стоби. Неговата архитектонска структура и организација на животот говори за една развиена урбана средина со висок степен на културен развој. Некои извори укажуваат на негови почетоци уште многу порано во VII и VI век пне, а тоа го поткрепуваат и откриените бронзени предмети кои датираат од архајскиот период, како и одделни керамички наоди од неолитското и железното време.

Во раниот и средниот римски период, градот бележи подем и благосостојба. Тоа, се должи на фактот што овој град добил статус на муниципиум со своја сопствена ковачница каде почнале да се коваат монети со натпис Муниципиум Стобенсиум. Овде се исковани парите кои го носат името денари. Од друга страна, откопани се голем број споменици со натписи и градби кои се единствени и неповторливи во својата убавина, меѓу кои големите светилишта и фамозниот Театар.

Не помалку значаен бил градот и подоцна, во зацврстувањето на христијанството. Како епископско седиште, подоцна и епархија, Стоби бил доста влијателен. Од тогаш се многуте цркви и базилики со богато внатрешно уредување и раскошни приватни палати и луксузни објекти.

Во Стоби во III век има еврејска заедница за што сведочи Синагогата којашто кон крајот на IV век е урната и врз нејзините остатоци подигната старохристијанска базилика.

Во доцниот V век и почетокот на VI век градот е опустошен во големите Аваро-Хунски инвазии и настрадал во катастрофалниот земјотрес во 518 год. Пронајдените монети од Јустин II од втората половина на VI век, како и некрополата со 23 гробови од IX до XII век го потврдуваат животот во Стоби и по земјотресот. Градот е обновен, но никогаш не достигнал степен на развој како порано.
На тлото на некогашниот град се откопани и истражени голем број објекти. Северната трикорабна базилика датира од V век. Нејзиниот централен кораб е одделен од страничните два со колонади. Во црквата, што лежи врз постар сакрален објект, бил изграден баптистериум.

Во истражувањето на цивилната базилика, откриени се седум градежни фази. Под нивото откриени се бронзени предмети од V век, а под наосот се пронајдени фрагменти од фреско-живопис со мотив на барска птица од I век пне.

Малата бања (терма) се наоѓала на просторот помеѓу цивилната и северната базилика. Во изградбата на големата бања се забележани повеќе градежни фази. Во нејзината внатрешност е пронајдена статуа од царскиот период.
Централната базилика спаѓа во типот на трокорабни базилики и подигната е врз една синагога кон крајот на IV-V век. Синагогата, пак, е изградена врз една постара синагога од III век, позната како Полихармосова Синагога. Под нивото на оваа синагога се пронајдени два сада со пари од I век.
Куќата на псалмите се наоѓа на јужниот дел пред Централната базилика. Таа се состои од централна просторија, сала со колонади, патосани со луксузно изведени мозаици со геометриски шари. Во главната сала постои осумаголна фонтана. Овој објект лежи врз постари антички градби.
Плоштадот во Стоби го формираат улиците Виа Аџиа и Виа Принципалис , во чие средиште се наоѓа градската чешма.

Перистериевата палата претставува градежен комплекс за повеќе семејства и простории за дуќани и магацини. Во средишниот дел се наоѓа дворот со фонтани. Главните простории, јужно од дворот, се сали патосани во мозаик техника. Палатата датира од IV и V век.

Спроти Перистериевата палата, сместена е Теодосијанската палата, која е една од најимпозантните и луксузно уредени градби во Стоби. Има план на латинската буква Л. Централната сала, опкружена со колони, има базен со осум пиедестала од мермер украсени со спиритуални канелури, на кои стоеле откриените статуи. Во пределот на дворот постоеле цветни тераси со раскошно декорирани патоси. Таа датира од IV-V век.

Со идентичен градежен план, но значително помала и со поскромно внатрешно уредување е куќата на Партениј.

Валавницата претставувала комплекс на меѓусебно поврзани градби коишто претставувале резиденции и дуќани изградени врз постари објекти. Името го добила по работилницата за бојосување и валање на ткаенини, што била дел од овој комплекс кој датира од I, па се до V-VI век.
Епископската резиденција, се наоѓа северно од Епископската базилика, во IV век служела како христијански ораториум, за да еден век подоцна прерасне во епископско седиште. Овде се пронајдени бронзена кадилница и златен прстен.

Епископската базилика, или како што поинаку се нарекува Црквата на епископот Филип, претставува трикорабна базилика, со нартекс, егзонартекс и атриум. Нејзиното внатрешно уредување е мошне раскошно, со употреба на бела мермерна пластика и мозаични патоси. На ѕидовите имало фреско-живопис. Постоел и баптистериум, кој истотака бил раскошен, а на неговите ѕидови откриен е трислоен живопис на кој се претставени светители и други лица. Овој баптистериум првобитно и припаѓал на старата епископска базилика, изградена во IV век, што се наоѓа под темелите на новата, изградена еден век подоцна. Старата трикорабна базилика со епископски карактер е првата катедрална црква во Стоби. Од пронајдената архитектонска пластика се издвојуваат неколкуте парапетни плочи од олтарната преграда.

Главната влезна двојна порта, од западната страна на градот е позната под името Порта Херацлеа.
Театарот во Стоби е изграден во II или раниот III век и е еден од најрепрезентативните објекти настанати за време на римското владеење. Театарот го сочинувале гледалиштето, орхестрата и скената без бина. Гледалиштето е од два дела, а изградено од квалитетен бел мермер носен од Плетвар. Седиштата се според племенската припадност на спектаторите, па така, сé уште на некои од седиштата се врежани имињата на пет племиња. Театарот во III век бил претворен во арена за борби со гладијатори, но подоцна, со указот за забрана од страна на царот Константин Велики, ваквите сурови претстави завршуваат. Во IV-V век, овој објект ја доживеал својата трагична судбина, останувајќи неупотреблив за примарната цел што ја имал, станал извор на убав градежен материјал.

Еден сакрален објект со, навидум, неадекватно име. Станува збор за ранохристијанска трикорабна базилика со фонтана во средишниот дел. Поради тоа што се откриени две мермерни полочи од часна трпеза и бронзени монети од V-VI век, оваа градба го носи името Коцкарница.
Гробишната трикорабна базилика е подигната над гробови од една доцноантичка некропола. На нејзината јужна страна е откриена гробница на некој светител - мартириум.

Базиликата Паликура претставува трикорабна базиликална градба со централен кораб којшто е одделен од страничните со колонада. Имала нартекс, егзонартекс и голем двор, а од низата одаи се издвојува една октогонална што претставува скеуфилакион. Подигната е во IV век над една палата која припаѓала на некој великодостојник. Во нартексот и на источната страна од базиликата пронајдени се старохристијански гробови.

Во западните гробишта откриени се голем број на гробови од различни периоди од историјата на градот. Претставуваат и неисцрпен извор на податоци од кои може да се согледа нивната припадност и начинот на погребување на покојниците, како и самиот подвижен материјал, меѓу кој се теракотните фигури од доцноримско време, надгробни споменици и бисти на покојници и тн.
Во изобилството на градби кои му припаѓаат на Стоби, припаѓа базиликата Еџтра мурос која се наоѓа источно од некрополата. Таа е во редот на мали трикорабни базилики со наос патосан во мозаик, што е прилично оштетен, и повеќе помали одаи што воделе до нартексот. Овде имало и баптистериум. Пронајдената архитектонска пластика им припаѓа на различни стилови и таа претставува комбинација на елементи донесени од постари градби. Оваа базилика е изградена во V-VI век и тоа, најверојатно за потребите на жителите од предградието на Стоби.

 

[Hip.Hop_MKD]

Извор:http://www.macedonium.org/Macedonium.aspx?jazik=2&kid=9&pid=31&ppid=271&tid=913

 

[Marick14]

Ахам Касарна Илинден..

Македонски тип гробница од Старо Бонче​

Археолошкиот локалитетот Павла Чука се наоѓа помеѓу селата Подмол и Бонче. Станува збор за гробница од македонски тип, која според архитектонската концепција е единствена.
Составена е од отворен дромос вклесан во карпа кој во вид на рампа се спушта во гробницата; потоа следува засводениот дел од дромосот со должина од 11 метри и висина од 3 метри. На почетокот на засводениот дромос од двете негови страни откриен е ѕид кој во вид на прстен ја окружува целата гробница.

​

Ѕидот е составен од три реда монолитни блокови со 1,5 метри висина. Дијаметарот на овој ѕид е 32 метри, а вкупната должина на ѕидот би изнесувала околу 100 метри. Засводениот дел на дромосот и ѕидот кој ја окружува гробницата се ѕидани од монолитни гранитни блокови со правоаголна форма, а некои од нив достигнуваат тежина и до 2 тона. Мајданот за овие монолитни блокови се наоѓа на околу 800 метри јужно од гробницата. Тие во аморфни форми се носени до гробницата, а потоа се доработувани на самото место. По засводениот дел на дромосот констатирани се преткомората која има димензии од 1,5 x 3,0 метри и комората со димензии од 4,0 x 3,0 метри, со зачуваната висина од 2 метри. Комората и преткомората се направени од прецизно сечени блокови од бигор со правоаголна форма со димензии 0,50 метри висина, а должината е меѓу 0,80 и 1.20 метри.

​

Зачувани се и два мермерни прага преку кои од засводениот дромос се влегувало во преткомора и комората, а на кои стоеле двокрилни врати. Во предниот дел и надвор од дромосот, поточно источно и западно од дромосот, откриени се 8 детски гробови кои според монетите откриени во нив може да се датираат во крајот на IV и V век.

​

Според позицијата на овие гробови, може да се заклучи дека гробницата била ограбена и разградувана уште во антиката. Во отсуство на материјал од времето кога е изградена гробницата, околу датацијата можеме да се потпреме на архитектурата. Имено, аналогни гробници со овој тип на свод најрано се датирани по средината на IV век пред н. е., односно повеќето кои работеле на оваа проблематика се согласни дека овој тип на свод на македонските гробници започнува да се применува по освојувањата на Александар III Македонски.

​

​

Овде мора да се отиде.

 

[Marick14]

Кокино...хммм што би можел да кажам за ова.
Археолозите сметаат дека е старо 4.000 години. Била Света Планина на која имало вулкан.
НАСА ја рангираше на 4-тото место на најстари и најважни астрономски опсерватории после Abu Simbela во Египет, Стоунхејџ во Англија и Angkhor Vata во Камбоџа.

 

[Jackal]

Овде мора да се отиде.

Ако сакаш да одиме барајме јас ке те однесам знам кај е .. Само ако одиш нема шанси да го најдиш , вервај ме .. Јас првиот пат ко одев поминав на 2 метра покрај тунелот и не го видов оти е ептен скриен од дрвата окулу не го ..

 

[Marick14]

Ако сакаш да одиме барајме јас ке те однесам знам кај е .. Само ако одиш нема шанси да го најдиш , вервај ме .. Јас првиот пат ко одев поминав на 2 метра покрај тунелот и не го видов оти е ептен скриен од дрвата окулу не го ..

Колку отприлика се патува со кола? И патот каков е до таму?

 

[Jackal]

Колку отприлика се патува со кола? И патот каков е до таму?

Ако сакаш да го посетиш само локалитетот, тогаш од патот прилеп- битола се врти накај ерековци после се оди низ ерековци, канатларци и подмол. До подмол е асфалт се оди со кола. Локалитетот од подмол е одалечен километар-2 и се оди пешки ...

 

[Caci]

Цареви кули Струмица

Сведоштво за немирните времиња во среден век во Струмица представуваат дебелите бедеми и тврдини над градот, наречени Цареви Кули. Оваа тврдина се наоѓа на јужната страна на градот, на зарамнето плато на врвот од ридот, кој мошне стрмно се издига над градот. Ова плато се наоѓа на надморска височина од 445 метри и од таму е можна прегледност и контрола над целата струмичка котлина. Платото можело полесно да се брани и кога не би било утврдено, затоа што со стрмнина е обиколено од сите страни. Ваквата местоположба на тврдината и овозможува едновремено да ги контролира трите влеза во градот.
По самите рабови на платото се наоѓаат остатоци од одбрамбен ѕид, од кои западниот, во должина од четириесетина метри, и денес е добро видлив. Овој одбрамбен ѕид тече околу платото и ја следи конфигурацијата на теренот по речиси иста изохипса. Покрај овој бедем на врвот на ридот, постојат уште неколку бедеми кои се протегаат на северната страна во неколку појаси. Овие појаси најверојатно допираат до самиот град Струмица. Главниот влез се наоѓал на јужната страна. Влезот бил фланкиран со две правоаголни кули, од кои југозападната и денес е сочувана, иако во нарушена состојба. Што се однесува до југоисточната кула, таа се издигала се до земјотресот кој ги погодил овие краишта во триесетите години на дваесетиот век. Влезот на јужната страна бил организиран со мост, кој веројатно бил подвижен во некои периоди и кој го премостувал вештачки направениот длабок дол поврзувајќи го со гребенот јужно од влезот. Можеме, исто така, да претпоставиме дека вакви кули имало и на северозападната и североисточната страна, зашто целата тврдина има форма на четвороаголник.
Во внатрешноста на тврдината се наоѓаат добро сочувани остатоци од повеќекатна полигонална кула, која представувала некој вид команден центар од кој се раководело со одбраната, таканаречен - донжон. Таа, и ден денес, добро е сочувана и се протега во правец север-југ. Однадвор има форма на неправилен издолжен шестоаголник со два остри агла свртени кон север и југ. Внатрешноста на кулата е четвороаголно организирана и имала два или повеќе ката. Педесетина метри северно од кулата се наоѓа издлабена во земјата четвороаголна просторија - цистерна. За оваа просторија се претпоставува дека била цистерна за вода или складиште за храна; жито, вино итн.
На западната и источната страна се наоѓа зарамнето плато на кое се констатирани стопански и стамбени објекти на посадата на тврдината.

 

[apple-girl]

Хераклеа Линкестис градот на Филип II Македонски
Хераклеја Линкестис е древен град којшто се наоѓа на јужната периферија на градот Битола, во подножјето на планината Баба. Името го носи името според Херакле, митскиот јунак и родоначалник на македонската кралска династија Аргеади, додека епитетот Врскаестис со значење “Врскаестидска”, доаѓа од називот на регионот Врскаестида во кој се наоѓал градот. Сместена во плодна рамнина, од север заштитена од планината Баба и реката Сива Вода на југ, Хераклеја опстојала и се развила во една значајна раскрсница на патот Виа Игнација (лат. Via Ignatia) кој ги поврзувал Драч и Босфор. Од Хераклеја патот дијагонално се протегал кон Стоби, а потоа кон Сердика (ден. Софија).
Градот бил основан во предримскиот период, веројатно од страна на македонскиот крал Филип II или Филип V. Според пишаните извори, по освојувањето на Линкестида, Филип II подигнал тврдина (веројатно Хераклеја) преку која можел да контролира дел од кралството. Исто така постои податок според кој во почетокот на II век пр. н.е., за време на војните со Римјаните, македонскиот крал Филип V изградил неколку тврдини во пограничните области за да ја осигура границата на кралството.
По победата на Римјаните и поделбата на Македонското кралство на четири области (мериди), Хераклеја влегла во составот на четвртата мерида. Највисок степен на цивилизациски развој во време на римското владеење градот доживеал во првите векови на новата ера, кога добива статус на колонија. Во овој период Хераклеја станува силен економско-политички центар со свој постојан римски намесник и со своја римска војска. Сето тоа се одразило врз изгледот на градот, така што во голема мерка била застапена римската архитектура, иако традиционалните влијанија и историските придобивки сe уште давале свој белег на градот.
Во 473, при продорот кој југ, Готите предводени од Теодимер ја освоиле и Хераклеја. Малку подоцна (479), истите Готи, овојпат предводени од Теодорих, синот на веќе починатиот Теодимер, повторно стигнале до Хераклеја. Жителите на градот се засолниле во некој refugium во регионот, додека епископот преговарал со Теодорих. Готскиот водач барал храна за своите луѓе, а кога не добил ништо го запалил градот. Не е утврден точниот обем на уништувањето. Во текот на VI век градот повторно бил нападнат од варварите, меѓу кои Аварите и Словените и при крајот на VI век животот во Хераклеја дефинитивно замира.