Има еден дом,
сокриен во ноќта,
не е мој,
ниту нејзин,
тиркиз е,
осамен на ридот,
а таа е таму,
заклучена во невремето,
кое и ги буди чувствата,
одамна занемени,
и се погласни од крикот на пролетта,
во цутот запишана,
врз кориците никогаш отворени,
како една љубов,
сокриена во нејзината постела,
која тече во крвта врела,
што ги бои ѕидовите на небото во сино,
но,
не за неа и не за него,
откривајќи се недоречено,
во зеленото вишнеење,
што во далечината,
пресликува близина,
непоимлива за тагата,
од која истекува,
бистра и темна.
сокриен во ноќта,
не е мој,
ниту нејзин,
тиркиз е,
осамен на ридот,
а таа е таму,
заклучена во невремето,
кое и ги буди чувствата,
одамна занемени,
и се погласни од крикот на пролетта,
во цутот запишана,
врз кориците никогаш отворени,
како една љубов,
сокриена во нејзината постела,
која тече во крвта врела,
што ги бои ѕидовите на небото во сино,
но,
не за неа и не за него,
откривајќи се недоречено,
во зеленото вишнеење,
што во далечината,
пресликува близина,
непоимлива за тагата,
од која истекува,
бистра и темна.