Го испратив другарот, го поздравив за последен пат...
Тажно... Сум била на погреби и на поблиски личности, но овој ми беше најпотресен...
Дете на мои години, цел живот пред него. А замина.
Ги затвори очите и отиде во рајот. Зашто на друго место тој не би можел да биде...
Зошто не сме го посетиле во болница, зошто не дома? Зошто вака, зошто така?-не сфаќам како можеа да ги поставуваат овие прашања денес...
Денес кога веќе го нема. Кога класната предложи да го посетиме никој не сакаше, денес сите се каат!
Сега јас прашувам: зошто не сакавте? А штом не сакавте, зошто сега се каете?
И дури одевме во колоната, гледав во букетчето кое го носевме и се запрашав: со какви дебили учам?
Од 1000 денари кои ги собравме наместо да ја купат најубавата икебана и борче кое ќе расте над неговиот гроб, тие купија букетче од 200 денари и борче од 250, а со другите пари си се почестиле во слаткарница!
Дебилизам, морони, луѓе без совест....како да ги наречам?
Каде ќе им оди слатката која ја изедоја?
Наместо да се покажат како навистина големи другари на дело, а не на зборови и да земат голема и убава икебана зашто тоа е последниот подарок кој ќе му го оставиме, тие си отишле да си се најадат и да си тераат ќејф!
И тоа се стори, и за тоа нема назад... Ама Господ, ако некаде постои и ако гледа кон земјава, нека ги казни...
Сите еден ден ќе отидеме онаму каде што отиде денес нашиот другар....сите ќе не стигне казната.
И нив, за ова денес. Зашто е грев.
А нему нека му е лесна земја.
Тажно... Сум била на погреби и на поблиски личности, но овој ми беше најпотресен...
Дете на мои години, цел живот пред него. А замина.
Ги затвори очите и отиде во рајот. Зашто на друго место тој не би можел да биде...
Зошто не сме го посетиле во болница, зошто не дома? Зошто вака, зошто така?-не сфаќам како можеа да ги поставуваат овие прашања денес...
Денес кога веќе го нема. Кога класната предложи да го посетиме никој не сакаше, денес сите се каат!
Сега јас прашувам: зошто не сакавте? А штом не сакавте, зошто сега се каете?
И дури одевме во колоната, гледав во букетчето кое го носевме и се запрашав: со какви дебили учам?
Од 1000 денари кои ги собравме наместо да ја купат најубавата икебана и борче кое ќе расте над неговиот гроб, тие купија букетче од 200 денари и борче од 250, а со другите пари си се почестиле во слаткарница!
Дебилизам, морони, луѓе без совест....како да ги наречам?
Каде ќе им оди слатката која ја изедоја?
Наместо да се покажат како навистина големи другари на дело, а не на зборови и да земат голема и убава икебана зашто тоа е последниот подарок кој ќе му го оставиме, тие си отишле да си се најадат и да си тераат ќејф!
И тоа се стори, и за тоа нема назад... Ама Господ, ако некаде постои и ако гледа кон земјава, нека ги казни...
Сите еден ден ќе отидеме онаму каде што отиде денес нашиот другар....сите ќе не стигне казната.
И нив, за ова денес. Зашто е грев.
А нему нека му е лесна земја.
.....штом можам да видам дека ме сака сигурно имам видено се што направил за мене
