Психички проблем
- Автор на темата skopje44556
- Време на започнување
Леле колку е лесно сето ова да се каже, хах... Девојчето има социјална фобија, дали знаеш колку и е тешко да комуницира со луѓе? Од друга страна се чувствува осамена торади тоа, заглавена е во магичен круг, не е едноставно да се направи чекор во таква ситуација.
Не е егото единствениот дел од нашето битие кое сака внимание и најчистиот дел од нашата душа сака да прима и да дава љубов.
Те прашав затоа што рачната работа не само мене, туку и на многу луѓе кои имале сличен проблем многу им помогнала. Плетењето е еден вид јога и многу го опушта умот. Сериозни панични напади сум спречувала со плетење, а потоа можеш да си решиш и некој финансиски проблем доколку успееш да ги продадеш изработките
. Ако не си сеуште спремна за да се запишеш на некој спорт, танц, да најдеш работа и сл. ти препорачувам да учиш да плетеш, да вајаш, да изработуваш некакви декоративни предмети... најди си креативно хоби, денес се може да се научи. На тој начин ке почнеш да се вреднуваш себе, а и убаво ке се чувствуваш кога некој ке ти ја пофали работата, најди нешто во што си добра и усовршувај се. Заборави на минатото, било што било, ако ти е мака да направиш нагли промени, почни со помали промени, постепено... Надогради се себеси, читај книги, најди област која те интересира, гледај документарни филмови... на тој начин во друштво секогаш ке имаш што да кажеш, ке имаш поголема самодоверба. Не го губи времето.И запомни дека неможеш да очекуваш другите да те почитуваат, доколку самата не се почитуваш. Работи исклучиво на себе, другите остави ги.
Ова! (се мисли на хоби кое ќе ги впива негативните мисли и ќе ги анулира за понатака).Леле колку е лесно сето ова да се каже, хах... Девојчето има социјална фобија, дали знаеш колку и е тешко да комуницира со луѓе? Од друга страна се чувствува осамена торади тоа, заглавена е во магичен круг, не е едноставно да се направи чекор во таква ситуација.
Не е егото единствениот дел од нашето битие кое сака внимание и најчистиот дел од нашата душа сака да прима и да дава љубов.
Те прашав затоа што рачната работа не само мене, туку и на многу луѓе кои имале сличен проблем многу им помогнала. Плетењето е еден вид јога и многу го опушта умот. Сериозни панични напади сум спречувала со плетење, а потоа можеш да си решиш и некој финансиски проблем доколку успееш да ги продадеш изработките
И запомни дека неможеш да очекуваш другите да те почитуваат, доколку самата не се почитуваш. Работи исклучиво на себе, другите остави ги.
Би рекол само драстичните промени не се секогаш најдобродојдени. Со нив се создаваат и големи очекувања за на крај разочарувањето да си направи бумеранг ефект.
Од друга страна малите работи изискуваат време и трпение но буквално секогаш на долгорочен план се исплатливи и успешни. Сама по себе она ќе си утврди.
Но секогаш мора од негде да се почне (се повтарам
)Мене најголема желба и цел ми е да се изградам себеси како личност, да верувам во себе и добро да се однесувам. А за останатото не ми преостанува ништо друго освен да прифатам. Се надевам само не ми е пишано цел живот сама да бидам, кај може сам човек да живее? Сега можеби можам, ама на стари години е многу потешко човек сам без семејство и пријатели.
Можеби имав шанса, ама си ја прокоцкав. И бившиот ме остави бидејки сум била за лечење. Не можам уште да се опоравам бидејки многу ме повреди. Знам дека со него не би била среќна но сепак добра прилика испуштив. Барем не би била сама. Ова не е типично раскинав со дечкото па ќе сечам вени туку проблемот што не можам да задржам дечко сите бегаат од мене, не знам дали ме разбирате што сакам да кажам. Во глава ми се вртат милион глупости. Ма ако треба за 10-тина години дете ќе си посвојам. Знам, смешна сум ви. Ама и јас сакам да имам среќни денови. Инаку, летово решив да идам на одмор, 10 дена добро би ми дошле. А од денес на диета да си се спремам за летово. А татко ми, иако живееме во иста куќа не збориме, и подобро така. Изгледа и јас треба да почнам од денес да си гледам за себе, а другите кој ги е*е. И така секој си тера како сака. Од сега ќе правам работи кои ме исполнуваат. Добра книга, добар филм, море, плажа, убавини. Се обидувам да размислувам позитивно, а и вашите совети ме утешија. Ќе се обидам да уживам во секој момент, макар и сама.
Можеби имав шанса, ама си ја прокоцкав. И бившиот ме остави бидејки сум била за лечење. Не можам уште да се опоравам бидејки многу ме повреди. Знам дека со него не би била среќна но сепак добра прилика испуштив. Барем не би била сама. Ова не е типично раскинав со дечкото па ќе сечам вени туку проблемот што не можам да задржам дечко сите бегаат од мене, не знам дали ме разбирате што сакам да кажам. Во глава ми се вртат милион глупости. Ма ако треба за 10-тина години дете ќе си посвојам. Знам, смешна сум ви. Ама и јас сакам да имам среќни денови. Инаку, летово решив да идам на одмор, 10 дена добро би ми дошле. А од денес на диета да си се спремам за летово. А татко ми, иако живееме во иста куќа не збориме, и подобро така. Изгледа и јас треба да почнам од денес да си гледам за себе, а другите кој ги е*е. И така секој си тера како сака. Од сега ќе правам работи кои ме исполнуваат. Добра книга, добар филм, море, плажа, убавини. Се обидувам да размислувам позитивно, а и вашите совети ме утешија. Ќе се обидам да уживам во секој момент, макар и сама.
Кога во твојата глава ке има само позитивни мисли и кога нема да си ја трошиш енергијата на оние кои те полнат со гнев, тогаш се ке биде добро. И јас како тебе размислував пред две-три години, имав брак каков што на никого не му посакувам, вистински хорор, потоа и равод (колку и да беше добро тоа што се разведов, од друга страна беше и лошо бидејки тоа во мене создаде одредена несигурност). Сама со две мали деца, без пари без ништо... Се форсирав самата себе, си задавав превисоки цели, запознавав луѓе, барав работа и сл. И нормално дека во таква состојба, моето туркање напред само уште толку ме повлече назад. Мислев дека никој нема да ме сака таква каква што сум, плус и разведена со деца. Мислев дека цел живот ке бидам сама исто како и и што мислиш, но ете сосема неочекувано се појави една будала која целосно ме прифати заедно со сите мои психички проблеми и никогаш не се обидува да ме смени, заедно со мене ги преживеа сите напади на паника, сите анксиозни моменти, сето мое одкажување, несигурност, плачење за глупости и сл. Едноставно ме сака таква, а најдоброто е тоа што и јас сум до бескрај заљубена во него. Еве две години живееме заедно и секој ден ни е се поубаво и секој ден сум се посреќна и посреќна...Мене најголема желба и цел ми е да се изградам себеси како личност, да верувам во себе и добро да се однесувам. А за останатото не ми преостанува ништо друго освен да прифатам. Се надевам само не ми е пишано цел живот сама да бидам, кај може сам човек да живее? Сега можеби можам, ама на стари години е многу потешко човек сам без семејство и пријатели.
Можеби имав шанса, ама си ја прокоцкав. И бившиот ме остави бидејки сум била за лечење. Не можам уште да се опоравам бидејки многу ме повреди. Знам дека со него не би била среќна но сепак добра прилика испуштив. Барем не би била сама. Ова не е типично раскинав со дечкото па ќе сечам вени туку проблемот што не можам да задржам дечко сите бегаат од мене, не знам дали ме разбирате што сакам да кажам. Во глава ми се вртат милион глупости. Ма ако треба за 10-тина години дете ќе си посвојам. Знам, смешна сум ви. Ама и јас сакам да имам среќни денови. Инаку, летово решив да идам на одмор, 10 дена добро би ми дошле. А од денес на диета да си се спремам за летово. А татко ми, иако живееме во иста куќа не збориме, и подобро така. Изгледа и јас треба да почнам од денес да си гледам за себе, а другите кој ги е*е. И така секој си тера како сака. Од сега ќе правам работи кои ме исполнуваат. Добра книга, добар филм, море, плажа, убавини. Се обидувам да размислувам позитивно, а и вашите совети ме утешија. Ќе се обидам да уживам во секој момент, макар и сама.
Верувам дека и тебе ке ти се случи слична приказна и дека ке го запознаеш човекот кој ке те сака таква каква што си, но за почеток мора да почнеш да веруваш дека си вредна за љубов, во спротивно сите ке ги одбиваш.
Од твоја уста до божји уши. Многу ми е мило за тебе се надевам и јас ќе ја имам таа среќа да најдам некој кој ќе ме прифати и сака таква каква што сум, а твојов пост ми влева надеж.
А зошто некој би те прифатил таква каква шо си ако му се качуваш на глава? Каква вредност ќе донесеш во врската? (ок, ако типот и сам е со тежок багаж ама два багажи најчесто прават хаос...)
Многу нормално, најдобро е парот да еволуира и да се развива низ заеднички живот, предизвици, срања кои доаѓаат... но и тоа е можно само ако двете страни се посветени на тоа, банална споредба (како праф маш ќе употребам механичарска аналогија
) ... може да употребиш карбуратор од југо на стокец and none will be the wiser, ама пукнат карбуратор кој протекува од неколку страни не ти врши работа ни за југо, ќе се запалиш Meh, еднаш и јас порано во сета своја наивност мислев дека треба да прифатам една особа од женски пол со сите маани и недостатоци, нели емоции и тие ствари... мислам не беше ситуација за брак или ништо слично, ама како и да е, ме научи да бегам од женски особи со багаж поголем од worth giving a fuck, нит секс компензира нешто ниту ништо...да е жив Ктулу и здрав Посејдон шо во својата тогашна тврдоглавост погрешно протолкувана како упорност не се деси нешто трагично како свршуачка ...
Не ме сфаќај погрешно, се надевам дека имаш прекрасен брак и сето тоа, само мноооооооогу погрешен муабет ти е овој, може да упали еднаш во илјада случаи...
Сфаќам секој си има кризни моменти и си има истории зад себе ама од денешна перспектива ми е језиво сето тоа, како човек би градел нешто со тешко функционална особа
(пак ќе кажам не викам дека си таква ама ме потсети ова шо го напиша на погореопишаниот хорор кој го доживеав 
и неколку други за кои знам од муабети)
Па добро во право си, ако подлабоко се изанализира тоа што погоре го пишав, не е баш добар совет, но па не иде ни ако личноста со проблеми ги потиснува емоциите, со сила се прави силна и сл. Сето она што е негативно и се собира, еден ден ке пукне. Не велам дека личноста која што има проблем дека треба да застане и да не напредува само за да биде прифатена таква каква што е, само мислам дека треба да биде искрена прво пред себе а потоа и пред партнерот и треба да биде свесна за својата состојба и да ја прифати истата, да не се мрази или обвинува самата себе поради тоа.А зошто некој би те прифатил таква каква шо си ако му се качуваш на глава? Каква вредност ќе донесеш во врската? (ок, ако типот и сам е со тежок багаж ама два багажи најчесто прават хаос...)
Многу нормално, најдобро е парот да еволуира и да се развива низ заеднички живот, предизвици, срања кои доаѓаат... но и тоа е можно само ако двете страни се посветени на тоа, банална споредба (како праф маш ќе употребам механичарска аналогија
Meh, еднаш и јас порано во сета своја наивност мислев дека треба да прифатам една особа од женски пол со сите маани и недостатоци, нели емоции и тие ствари... мислам не беше ситуација за брак или ништо слично, ама како и да е, ме научи да бегам од женски особи со багаж поголем од worth giving a fuck, нит секс компензира нешто ниту ништо...да е жив Ктулу и здрав Посејдон шо во својата тогашна тврдоглавост погрешно протолкувана како упорност не се деси нешто трагично како свршуачка ...
Не ме сфаќај погрешно, се надевам дека имаш прекрасен брак и сето тоа, само мноооооооогу погрешен муабет ти е овој, може да упали еднаш во илјада случаи...
Сфаќам секој си има кризни моменти и си има истории зад себе ама од денешна перспектива ми е језиво сето тоа, како човек би градел нешто со тешко функционална особа
Во мојот случај конкретно, на мојот партнер не му е баш најлесно и свесна сум за тоа, но од друга страна јас не сум цело време таква, имам и позитивни особини исто така верувам дека секој има нешто добро во себе кое што може да го покажува покрај и она негативното. Кај мене можеби и самото тоа што се чувствував сакана на некој начин ме мотивираше да напредувам и сето тоа се случуваше спонтано. Така да верувам дека било кој пар би еволуирал доколку има искреност, прифаќање и разбирање помеѓу партнерите
и љубов нормално, но сметам дека за сето тоа од клучна важност е личноста која има проблеми, да почне самата себе да се прифаќа таква каква што е и да почне да се почитува самата себе.Минимум наредниве две години немам намера за некој да размислувам, туку да се посветам на себе, моето тело и мојот карактер. Ќе направам се за да верувам во себе, за да си ја зголемам самодовербата, да не размислувам негативно, да не ширам негативна енергија. Прво нешто кон што целам е да си ја зголемам самодовербата. Знам дека не можам да сакам некој друг ако себеси не се сакам и не може друг да ме сака ако себеси не се сакам. Откако ќе ја подобрам мојата состојба колку-толку, е тогаш ќе размислувам за некој. Само, се надевам дека ќе се најде некој кој ќе го прифати моето минато, ќе има разбирање, и ќе ми даде шанса да бидеме среќни, а јас се ќе сторам да тој биде среќен што е со мене, а не да му се качувам на глава, како знак на благодарност што решил животот со мене да го помине јас се ќе направам за да биде среќен.
Па добро во право си, ако подлабоко се изанализира тоа што погоре го пишав, не е баш добар совет, но па не иде ни ако личноста со проблеми ги потиснува емоциите, со сила се прави силна и сл. Сето она што е негативно и се собира, еден ден ке пукне. Не велам дека личноста која што има проблем дека треба да застане и да не напредува само за да биде прифатена таква каква што е, само мислам дека треба да биде искрена прво пред себе а потоа и пред партнерот и треба да биде свесна за својата состојба и да ја прифати истата, да не се мрази или обвинува самата себе поради тоа.
Во мојот случај конкретно, на мојот партнер не му е баш најлесно и свесна сум за тоа, но од друга страна јас не сум цело време таква, имам и позитивни особини исто така верувам дека секој има нешто добро во себе кое што може да го покажува покрај и она негативното. Кај мене можеби и самото тоа што се чувствував сакана на некој начин ме мотивираше да напредувам и сето тоа се случуваше спонтано. Така да верувам дека било кој пар би еволуирал доколку има искреност, прифаќање и разбирање помеѓу партнерите
Па зависи, јас на пример не се прифаќав таков каков што бев (пошто реална процена на она шо бев е идиот
во недостаток на подобар термин), посебно низ тинејџерство па и нешто покасно и решив да направам драстични промени пошто видов дека и нема баш што да се почитува кај самиот себе, долг беше патот за да дојдам до тоа да се засакам самиот себе 