Пишуваме на зададена тема (прашања и предлози)

[Saladin]

Може две во едно?


You are no stranger to love, when I know all of your names
When I call them, all that you remains
Worlds that I have seen yet never been forgotten
I wish my time was not that ever so rotten.

___________________________________________________


Го имам тоа чувство како одсекогаш да те познавам. Ги поставам границите, ги обликувам контурите на твојата душа, и тогаш нешто се сменува. Линиите добиваат поинаква форма, на некаков бегалец, кој молчешкум се измолкнува од моите мисли и повторно ме наведува од почеток да ги исцртам контурите. Ги шепотам твоите досега познати за мене имиња, додека ти измислуваш нови. И секогаш во таа бескрајна игра на мистичност. Те барам, за да се пронајдам себе, те гонам за да останеш во моите мисли. Вечното трагање на сите твои имиња.

 

[Lena]

Темава да се смени?
Време ќе да е

 

[Saladin]

Честитки Luckky заслужено.
Избери наслов, само да не биде југословенски пошо Хармонија ќе тепа

 

[Lena]

И од мене честито Luckky
Заслужено.

 

[Luckky]

Фала ви, фала

Темата нека биде: ,,Странец во огледало"
Sarah , кога ќе можеш те молам смени

 

[Хоуп*]

Исто имаме, ама ете јас ќе ти ставам лајк не сум ставила нека биде регуларно
Честито.

 

[Luckky]

Не било намерно сигурно. Ако сакаш одбери ти тема, ќе ми биде мило

 

[Хоуп*]

Не било намерно сигурно. Ако сакаш одбери ти тема, ќе ми биде мило

Не не супер си е темата, исто како јас да сум ја кажала
Повели, баш уживам да те читам.

 

[Selma]

Пишуваме на зададена тема: "Странец во огледало"

 

[Марија]

Наутро многу тивко станувам од кревет.
На прсти чекорам низ собата.
Речиси без здив ги облекувам белата кошула и фармерките.
Безшумно ја отворам вратата од тоалетот.
Стравувам дека ќе ме дотолчи се што уште еднаш ќе премолчиме.
Неизбежно, две минути пред зад себе да ја затворам надворешната врата од станот, ја пуштам водата од чешмата да тече.
Со четкичката ги четкам забите.
Тогаш се буди тој.
Наслушувам како станува од креветот, го слушам паркетот како крцка под неговите чекори, знам се приближува, а миг потоа го гледам неговиот одраз во огледало.
Во истото огледало во кое се огледувам јас, четкајќи си ги забите.
Го гледам неговото збрчкано чело, полу затворените очи и тенките усни.
Мускулите му се исцртуваат додека несмасно посегнува по пастата.
Не зборуваме.
И двајцата немо сме посветени на четкањето заби.
Стоиме еден до друг, блиску, а толку далечен го чувствувам.
Веќе не распознавам дали нешто го загрижува, што го радува, не знам што размислува. Веќе не го познавам.
Не намерно ни се допираат рацете, но неговиот допир не ми ја наежува кожата како некогаш.
Неговиот допир ми е непознат, исто како да не ме допира.
Само повеќе ја зголемува празнината.
Ја проширува дупката меѓу нас.
Меѓу мене и странецот во огледало.
Странецот во огледало кој некогаш со зборот љубов се пишуваше.