Верување во Бог

[Abraxas]

Наклонетоста кон религијата е личен избор. Дали?
Дали верувањето во Бог е ваше лично гледиште или можеби таа стравопочит кон Севишниот ви е наметната од постарите генерации? Што е она што ве тера да верувате во Бог?
Дали можеби е најлесно сите необјасниви работи да ги наметнеме на поим кој сеуште ни е апстрактна појава или навистина од срце верувате дека Тој е оној кој се справува со сиот хаос на светот?
Колку навистина верувате? И зошто?

Сакам да ве прашам и сите кои не верувате во Бог, зошто се нарекувате христијани и секој празник одите во црква? За да се извидите со пријателите или од помодарство, сите идат па ај и јас ќе идам? Или можеби се плашите да си ја признаете себеси и на другите својата верба, а истовремено се плашите да не сте исмеани од “модерното општество“, па ова го гледате ко единствен баланс?

Религијата се повеќе станува средство за етикетирање а неретко и за конфликти и поделби. Нечија субјективна патека до духовноста, која со времето се изгубила во својата смисла и станала совршена алатка за манипулација на оние кој порадо би сакале други да ги земат на себе нивните страдања.
Како што би рекол римскиот филозоф Lucius Annaeus Seneca: "Религијата за обичните луѓе е вистина, за умните е лага а за владетелите е корисна".

 

[Pica pica]

Религијата се повеќе станува средство за етикетирање а неретко и за конфликти и поделби. Нечија субјективна патека до духовноста, која со времето се изгубила во својата смисла и станала совршена алатка за манипулација на оние кој порадо би сакале други да ги земат на себе нивните страдања.
Како што би рекол римскиот филозоф Lucius Annaeus Seneca: "Религијата за обичните луѓе е вистина, за умните е лага а за владетелите е корисна".

Можеби смислата е токму страдањето,всушност не толку страдањето колку што смислата е смртта.
Во тој случај ако ги замениме местат во твојата реченица,се добива...

Нечија субјективна патека на духовноста,која со време се изгубила во својата смисла и стана совршена алатка за манипулација на оние кој порадо би сакале други да умрат за нив.

Отука никој владетел не би се откажал од својот престол,ниту умниот од својот памет,т.с. да умрат,па смртта им остана само на обичните луѓе.

Ако религијата е за обичните луѓе,тогаш тие најблиску се до вистината дека се само обични смртници,нешто што не го прифаќаат останатите два вида,умните и владетелите.

Сега се прашувам,кој живее во поголема лага,обичниот човек или мудриот и владетелот?

 

[Abraxas]

Можеби смислата е токму страдањето,всушност не толку страдањето колку што смислата е смртта.
Во тој случај ако ги замениме местат во твојата реченица,се добива...

Нечија субјективна патека на духовноста,која со време се изгубила во својата смисла и стана совршена алатка за манипулација на оние кој порадо би сакале други да умрат за нив.

Отука никој владетел не би се откажал од својот престол,ниту умниот од својот памет,т.с. да умрат,па смртта им остана само на обичните луѓе.

Ако религијата е за обичните луѓе,тогаш тие најблиску се до вистината дека се само обични смртници,нешто што не го прифаќаат останатите два вида,умните и владетелите.

Сега се прашувам,кој живее во поголема лага,обичниот човек или мудриот и владетелот?

Страдањето може да биде само контраст со кој ќе се спознае смислата а не самото тоа да биде смисла.
Кој е поблиску до вистината? Па оној што небара други ниту да живеат ниту да умрат за него, оној што сватил дека и животот и смртта се само фази - искуства и дека постојат за да се надминат.
Е сега дали за тебе "обичниот човек" се совпаѓа со констатацијава е твое да заклучиш.
Едно е сигурно, сите што во стравот гледаат мотив за да прифатат било каква "вистина" или мудрост, длабоко загазиле на патот на заблудата. Вербата е "скратениот пат" на кукавицата.
Еве еден телемитски текст во контескт на темава:

​

“I give unimaginable joys on earth: certainty, not faith, while in life, upon death; peace unutterable, rest, ecstasy; nor do I demand aught in sacrifice.”​

-The Book of the Law​

We must have faith! This is what innumerable Christians say & parrot all day long. We must believe! We must have faith! Faith that Jesus Christ is our Lord and Savior. This is nothing but a surrender of our God-given faculties of experimentation & reasoning to blind adherence!​

This blind faith has lead to the indiscriminate slaughter of people who simply do not espouse belief in the same God, or simply use a different name for God! The Book of the Law acknowledges “Every man and every woman is a star” in the company of Heaven. This Heaven is not some place attained after we die but is here & now, even as Jesus tried to explain: ”And when he was demanded of the Pharisees, when the kingdom of God should come, he answered them and said, The kingdom of God cometh not with observation: Neither shall they say, Lo here! or, lo there! for, behold, the kingdom of God is within you.” (Luke 17:20-21)​

This blind faith has lead to restriction of the freedom of others – such as the prevention of equal rights for homosexual couples – innumerable times. The Law of Thelema enjoins us to “not repress or restrict any true instinct of your Nature; but devote all in perfection to the sole service of your one True Will.” (Duty)​

This blind faith has lead to the infinite suffering of uncountable souls, who worry endlessly about their fate in some “here-after” instead of enjoying their life here & now on Earth.​

This blind faith has lead people to commit atrocious acts and childishly negate their responsibility for them, saying “God told me to do it.” But if there is no god but man, you are still responsible!​

In Thelema we abide by the certainty of our own experience, not blind faith. We only speak of God when we know God (and become God!). We might as well kiss Hank’s ass if we are working from faith!​

“It all depends on your own acceptance of this new law [Do what thou wilt], and you are not asked to believe anything, to accept a string of foolish fables beneath the intellectual level of a Bushman and the moral level of a drug-fiend. All you have to do is to be yourself, to do your will, and to rejoice.” (Law of Liberty)​

If we have faith, it is faith in ourselves. It is a faith in our Will to meet each moment with skillful and strong Love. This is a faith of action which is alive & dynamic instead of a faith of belief which is dead & stagnant. Not worrying if every action is sinful and guilt-ridden, we experience the pure joy of existence in each moment, having discarded the phantoms of fear and abiding in the strength & simplicity of the Law of Liberty, Do what thou wilt.​

​

​

 

[Pica pica]

Страдањето може да биде само контраст со кој ќе се спознае смислата а не самото тоа да биде смисла.
Кој е поблиску до вистината? Па оној што небара други ниту да живеат ниту да умрат за него, оној што сватил дека и животот и смртта се само фази - искуства и дека постојат за да се надминат.
Е сега дали за тебе "обичниот човек" се совпаѓа со констатацијава е твое да заклучиш.
Едно е сигурно, сите што во стравот гледаат мотив за да прифатат било каква "вистина" или мудрост, длабоко загазиле на патот на заблудата. Вербата е "скратениот пат" на кукавицата.

Да ја искусиш смртта треба да се откажеш од животот т.с. да го надминеш.Зборот ми беше дека мудрите и владетелите многу потешко ќе се откажат од тоа што го имаат,но од друга страна исто така и верник многу тешко би се откажал од својата религија која е за него мудрост и богатство.Зборуваме за многу слични работи и при тоа не завземам ничија страна,работите да ги гледаме неутрално.

Ако претпоставиме дека смртта треба да биде еден процес од промените на човекот како што е пубертетот,нели сите возрасни луѓе ја поминале таа промена и искуствата се јасни и никој за никого не проживеал пубертет,него кога му доаѓа време тоа ќе се случи, оние кој искусиле може да ги препознаат првите знаци од пубертетот разбирајќи што ќе следува.
Да беше таков случај и со смртта ќе имавме сосема друга слика за човештвото,ниту на верникот ќе му требаше верување ниту на мудрите и владетелите своето "богатство".

За жал промените не се поставени по таков редослед,смртта ја доживеале малкумина,останатите некој веруваат,а други со разни методи настојуваат тоа да го постигнат.
Од оние кој тоа го постигнале некој се преку страдање,други преку разни филозофии и медитирање,заедничко им е промена на свеста преку која се допира до нешто што не може со збор да се искаже.

Многу интересно е сето тоа како делува на човек,без разлика дали е верник,неверник,мудар или владетел.Сите како исфрлено семе трчаат кон матката во која животот и смртта се едно и секој на свој начин според своја воља,едни го величат животот други смртта,едни богатството и мудроста,а дуги пасивноста и верата.
Дали првите или последните ќе го добијат тоа соединување и промена на свеста, можеби тоа не зависи од нив.

п.с.интересен текст од Телема

 

[Abraxas]

Да ја искусиш смртта треба да се откажеш од животот т.с. да го надминеш.

Да надминеш незначи да се откажеш.

 

[Pica pica]

Да надминеш незначи да се откажеш.

Неможеш да ја доживееш смртта,ако од животот не се откажеш,т.с. да се помириш со едното,а тоа е што друго ако не откажување од другото,па без разлика колку ти значи.
Потполно предавање.

Надминувањето во една рака значи дека веќе си доживеал и во него нема повеќе што да бараш,тоа е минато.Исто како доживување на пубертетот,детството е веќе надминато и самата промена ти налага да се откажеш од истото,повеќе не си дете.

 

[Abraxas]

Неможеш да ја доживееш смртта,ако од животот не се откажеш,т.с. да се помириш со едното,а тоа е што друго ако не откажување од другото,па без разлика колку ти значи.
Потполно предавање.

Надминувањето во една рака значи дека веќе си доживеал и во него нема повеќе што да бараш,тоа е минато.Исто како доживување на пубертетот,детството е веќе надминато и самата промена ти налага да се откажеш од истото,повеќе не си дете.

Откажувањето има малку поинаков контекст. За да се откажеш не е потребно ништо друго освен недостаток на волја, за да надминеш потребно е токму тоа - волја.

 

[Harmonija]

И најголемите атеисти се верници, инаку не би биле атеисти

 

[Abraxas]

И најголемите атеисти се верници, инаку не би биле атеисти

Не би рекол. Атеизмот е неверување во теологијата или теолошкиот принцип за божество. Атеистот може да верува во било што друго, или да неверува во ништо, тоа нема врска со дефиницијата за атеист.

 

[Harmonija]

Еве на пример јас не сум религиозен и не верувам во некој си принцип или догма... Немам некое посебно божество кое го обожувам ама сепак го почитувам духовниот живот и се стремам да го исклучам умот и желбите од материјалните задоволства. Што сум јас, див коњ, медуза, атеист?
Инаку ми се допаѓа твоето мислење зз