И со тоа автоматски се негираш себе си. Тоа што го пиша е апсурд само по себе.Колку шо праев муабет со еден тип, ми вика дека бог не создал и не контролира, се што мислиме, правиме итн. Па значи тој сака да не верувам во него, значи да мислам дека не постои. End of story.
е што е апсурдот ? Му одговорив: Значи тој твој бог што го нарекуваш сака да верувам дека не постои. И не постои.И со тоа автоматски се негираш себе си. Тоа што го пиша е апсурд само по себе.
Не може да викаш дека неговиот бог сака да не веруваш у него затоа што со самото тоа го потврдуваш постоењето на истиот бог.е што е апсурдот ? Му одговорив: Значи тој твој бог што го нарекуваш сака да верувам дека не постои. И не постои.
мееехНе може да викаш дека неговиот бог сака да не веруваш у него затоа што со самото тоа го потврдуваш постоењето на истиот бог.
Всушност тоа со слободната волја и многу не држи вода. Се објаснува исто, со причинско-последична акција-реакција. Се` што правиш е предизвикано од друго нешто што е предизвикано од сосема трето нешто. Али ипак, не се вика Бог.На некои луѓе едноставно им е тешко да сфатат дека лично јас немам потреба да верувам во сила над мене, во случајот дека некој „бог“ го контролира мојот живот. Вистината е дека секоја акција која ја превземам има своја реакција и немора да верувам дека некој ме тера да го правам тоа, секој од нас треба да си сноси последици за направеното. Незнам само зошто сите верници кои сум ги сретнал до сега се затворени во свој свет и не прифаќаат никакво друго мислење, слично на средновековното однесување на црквата само во поблага верзија во денешно време.
имаш поназад од Илија .. истото.