Песната ми ја пуштаа цел ден,и едноставно на крај и јас почнав да си ја потпевнувам
И кога и да ја слушам,се сеќавам на разговорот:
А:Абе песната е за швалерката,нели сфаќаш?То никада нисам смео а желим те јако(не смеам поради жената,децата) Стани мало,немој тако ,немој док нас гледа свако (ќе и кажат на жената мори лудачо!) То што не смемо ја бих хтео,да видимо где смо(после кај мене во викендичката).
Б:Ејј,ами ти сеа ли сфати?
А:Ами сега.Туу ама сум паметен