Ах, не ми ја чепкајте точката „фризури“.
Значи вака, кога јас се шишам викам само уште сега и повеќе не. И секогаш истото.
Сакам, многу сакам, долга коса, ама долга што се вика до под задник.
И никако не ми успева, зашто морам да видам некоја друга и да ја посакам.
Се ишивав пред некоја година ко Викторија Бекам, нели беше модерно!
Па дури ми порасна на истата должина како пред шишањето ми требаа три години. Во меѓувреме, правев шишки. А ги мразам.
Ај што ми се мрси косата без нив туку со нив е хорор. Секој ден сакаат миење. И секогаш викам не правам повеќе шишки и секогаш правам, повторно и повторно.
И наместо да ја оставам да ми порасне, јас упорно ја шишам. Сега ваква форма, сега таква форма, а таа бавно расте и никако да порасне.
Моментално имам ваква: