Филмски клуб
- Автор на темата Хоуп*
- Време на започнување
Мис чив’с браво за изборот....
Прекрасна и потресна семејна драма...сакам филмови во кои ситуациите се доловени баш така како што треба...со сирови емоции...
Врската меѓу брат сестра, без разлика на блискоста или различностите, секогаш е тука, нераскинлива, врзани за цел живот...
Мислев да не раѓам второ дете, ама после филмов дефинитивно ќе родам..
Ликовите се доловени многу добро, секоја емоција колку и да е скриена е доловена...тоа е она што го прави филмот добар...
Татко им ме потсеќа на денешниве балканци...Работи, матка некоја работичка, оди пие, се ваќа дома ќор пијан и удри мавај...не за друго, колку да му излезе лошото...
Ме трогна начинот на кој Дени уште како дете сакал да го заштити брат му од сцените и траумите кои ги приредувал татко му...навистина допира до човек....дури и ме расплака...брат е брат...особено во такви ситуации...
И секоја чест за неколкуте бокса кои си ги заслужи татко му, кои Дени немал никогаш храброст да ги упати кон стариот...
Дени е пример како може да се одрази ќотекот и траумите од детството врз карактерот на еден човек...навистина трагично...
Прекрасна и потресна семејна драма...сакам филмови во кои ситуациите се доловени баш така како што треба...со сирови емоции...
Врската меѓу брат сестра, без разлика на блискоста или различностите, секогаш е тука, нераскинлива, врзани за цел живот...
Мислев да не раѓам второ дете, ама после филмов дефинитивно ќе родам..
Ликовите се доловени многу добро, секоја емоција колку и да е скриена е доловена...тоа е она што го прави филмот добар...
Татко им ме потсеќа на денешниве балканци...Работи, матка некоја работичка, оди пие, се ваќа дома ќор пијан и удри мавај...не за друго, колку да му излезе лошото...
Ме трогна начинот на кој Дени уште како дете сакал да го заштити брат му од сцените и траумите кои ги приредувал татко му...навистина допира до човек....дури и ме расплака...брат е брат...особено во такви ситуации...
И секоја чест за неколкуте бокса кои си ги заслужи татко му, кои Дени немал никогаш храброст да ги упати кон стариот...
Дени е пример како може да се одрази ќотекот и траумите од детството врз карактерот на еден човек...навистина трагично...
Не се сеќавам како го ископав филмчево, но знам дека го гледав поради Nick Thurston, кој не се сеќавам каде го имам гледано, но ете, преку него го имам најдено и филмов.
И мене ми се допадна филмчево ептен, претставени се 2 браќа со различни карактери - едниот див, темпераментен и гласен, другиот повлечен, тивок, смирен. Но, и двајцата имаат иста желба и цел - да излезат од нивното маало и да најдат место каде што ќе имаат подобри услови за живот. Yup, можам да се поврзам со тоа. Тука се наметнува прашањето дали во животот треба да направиме се за да извлечеме себе си од мизерната ситуација во која сме?
Потегот на стариот од киното дефинитивно не го предвидов, цело време мислев дека Брајан ќе биде тој кој во последен момент ќе се премисли и нема да учествува во кражбата. Се случи што се случи, не беше неизбежен крајот на Дени, но ете, успеа на последен начин да му помогне на својот помал брат и да го спаси. Ми се допаѓа што на крајот Брајан добива шанса во тоа што го сакаше, односно стипендија за факултетот што ни укажува дека сепак можеме да се извлечеме од срањата на убав начин, преку тоа што го поседуваме и на тоа што се посветуваме, во овој случај талент и страст кон сликањето.
И мене ми се допадна филмчево ептен, претставени се 2 браќа со различни карактери - едниот див, темпераментен и гласен, другиот повлечен, тивок, смирен. Но, и двајцата имаат иста желба и цел - да излезат од нивното маало и да најдат место каде што ќе имаат подобри услови за живот. Yup, можам да се поврзам со тоа. Тука се наметнува прашањето дали во животот треба да направиме се за да извлечеме себе си од мизерната ситуација во која сме?
Потегот на стариот од киното дефинитивно не го предвидов, цело време мислев дека Брајан ќе биде тој кој во последен момент ќе се премисли и нема да учествува во кражбата. Се случи што се случи, не беше неизбежен крајот на Дени, но ете, успеа на последен начин да му помогне на својот помал брат и да го спаси. Ми се допаѓа што на крајот Брајан добива шанса во тоа што го сакаше, односно стипендија за факултетот што ни укажува дека сепак можеме да се извлечеме од срањата на убав начин, преку тоа што го поседуваме и на тоа што се посветуваме, во овој случај талент и страст кон сликањето.
Пример сегa 
Gone baby gone...
Од кај да почнам...мрачен како и самиот главен лик, исто како да го гледам Бен Афлек (гени, тоа ти е)...смирен, тмурен, облачен...ама добар...ми се допадна глумата....
Приказната е приказна за себе....потресна во секој случај...Не сакам ни да замислам што преживува еден родител во вакви ситуации...мислам на нормален родител...
Секогаш кога има трагични случки поврзани со деца ми се превртува желудникот и добивам нагон за повраќање...особено кога го видов малото момче мртво во кадата...мислам дека нема ништо пострашно, попотресно и потрагично од мртво дете..затоа и се потресувам од сеој филм кој има ваква содржина...
Но, ми се гади и од “добричини“ како што е главниот лик...
Секоја чест што ја истера работата до крај, што ги сложи коцките и дојде до вистината, го најде девојчето...
Ама не знам дали го оправдувам за последниот негов потег...одлучуваш за нечија судбина...
Да, ќе ја вратиш кај мајката, ама каква мајка?! Наркоманка, која денгуби во бар, се дружи со перверзњаци, пропалици и ретардирани дегени, која не води сметка за детето...наспроти мирен пар кој ќе и’ пружи се’ и од материјална и од емотивна страна...нема да и’ фали апсолутно ништо...А оправдувањето?! Можеби ќе се сменела...Хах, да таквите луѓе лесно се менуваат...ако не се сменила кога го родила детето, нема да се смени ништо понатаму....
Не е дека го оправдувам начинот на кој дојдоа до Аманда, ама сепак ако би била во ситуација да одлучувам за судбината на девојчето, ќе си влезев во кола и ќе ја оставев да има убав живот...во секој случај поубав од оној со мајка и’...
А добричината пак се скрши оти уби еден педофил?!! Ајде те молам...не го знам чувството, можеби не е сеедно да убиеш некого, ама јас таков монструм не би се двоумела ни секунда да го убијам, само што крвнички би го изнатепала и би го оставила да скапува и полека да умира...и нема да ми биде ни за миг жал и не би се каела...да се каам што сум спасила еден куп деца од таков монструм....не би рекла...
Од кај да почнам...мрачен како и самиот главен лик, исто како да го гледам Бен Афлек (гени, тоа ти е)...смирен, тмурен, облачен...ама добар...ми се допадна глумата....
Приказната е приказна за себе....потресна во секој случај...Не сакам ни да замислам што преживува еден родител во вакви ситуации...мислам на нормален родител...
Секогаш кога има трагични случки поврзани со деца ми се превртува желудникот и добивам нагон за повраќање...особено кога го видов малото момче мртво во кадата...мислам дека нема ништо пострашно, попотресно и потрагично од мртво дете..затоа и се потресувам од сеој филм кој има ваква содржина...
Но, ми се гади и од “добричини“ како што е главниот лик...
Секоја чест што ја истера работата до крај, што ги сложи коцките и дојде до вистината, го најде девојчето...
Ама не знам дали го оправдувам за последниот негов потег...одлучуваш за нечија судбина...
Да, ќе ја вратиш кај мајката, ама каква мајка?! Наркоманка, која денгуби во бар, се дружи со перверзњаци, пропалици и ретардирани дегени, која не води сметка за детето...наспроти мирен пар кој ќе и’ пружи се’ и од материјална и од емотивна страна...нема да и’ фали апсолутно ништо...А оправдувањето?! Можеби ќе се сменела...Хах, да таквите луѓе лесно се менуваат...ако не се сменила кога го родила детето, нема да се смени ништо понатаму....
Не е дека го оправдувам начинот на кој дојдоа до Аманда, ама сепак ако би била во ситуација да одлучувам за судбината на девојчето, ќе си влезев во кола и ќе ја оставев да има убав живот...во секој случај поубав од оној со мајка и’...
А добричината пак се скрши оти уби еден педофил?!! Ајде те молам...не го знам чувството, можеби не е сеедно да убиеш некого, ама јас таков монструм не би се двоумела ни секунда да го убијам, само што крвнички би го изнатепала и би го оставила да скапува и полека да умира...и нема да ми биде ни за миг жал и не би се каела...да се каам што сум спасила еден куп деца од таков монструм....не би рекла...