Јас и во основно и средно доживеав лоши денови.За некого ако не основно,средно одлично му е,ама за мене не е.Затоа што учев со деца во средно коишто беа љубоморни и ме исмеваа,а јас се нервирав,зашто постојано некој да ви се смее...Ужас беше,и основно и средно.Сега на факултет сум,не можам да се фалам,но не можам и да се жалам.Да ве прашам,едно дете ми се смее зашто сум здебелена,многу ми е непријатно...Како да реагирам кога некој ми се потсмева,дали да му кажам нешто на тоа дете или..?
Спомени од школските денови
- Автор на темата Давор
- Време на започнување
Кога едвај чекаш да помине викенд, за да во Понеделник си го видиш симпатијата и да ја прашуваш другарка ти дали те гледа и таа да ти кажува хахахах
Кога чекаш да помине 19 часот во Петок, за да си одиш дома и да почниш да се спремаш за излегување.
Имаш време за се, за да научиш, да се изнашеташ и да се зафркаваш
Кога чекаш да помине 19 часот во Петок, за да си одиш дома и да почниш да се спремаш за излегување.
Имаш време за се, за да научиш, да се изнашеташ и да се зафркаваш
Не сум многу некој носталгичар по тие денови. Основно можеби. Дете си, интересно ти е, брзо минуваат деновите, башка 6то, 7мо и 8мо седевме на шестоаголни маси по 5 души и секогаш беше забавно.
Двајцатата школски што седеа со нас, имаа навика многу да се расправаат, па јас додавав масло на огнот така што им ги туркав столчињата на земја кога не беа тука и секогаш едниот мислеше дека другиов го сторил тоа, па пак се отеруваа у пм. Ми беше смешно пошто не беше некоја караница, туку баш беа иновативни и никогаш не завршуваа на лоша нота.
Средно беше полно пувежи и среќа што тој период е зад мене.
Таму најголема беља ми беше што на другарката до мене ѝ го менував рилејшншип статусот дека е вдовица кога ќе излезеше на табла и никогаш не сфати дека сум јас, туку мислеше дека некој ја хакнува.
Жими ја, не сум лош човек, претежно јас бев меѓу метите на силеџиите, ова ми беше чат-пат тепање време без притоа некој да биде повреден.
Двајцатата школски што седеа со нас, имаа навика многу да се расправаат, па јас додавав масло на огнот така што им ги туркав столчињата на земја кога не беа тука и секогаш едниот мислеше дека другиов го сторил тоа, па пак се отеруваа у пм. Ми беше смешно пошто не беше некоја караница, туку баш беа иновативни и никогаш не завршуваа на лоша нота.
Средно беше полно пувежи и среќа што тој период е зад мене.
Таму најголема беља ми беше што на другарката до мене ѝ го менував рилејшншип статусот дека е вдовица кога ќе излезеше на табла и никогаш не сфати дека сум јас, туку мислеше дека некој ја хакнува.
Жими ја, не сум лош човек, претежно јас бев меѓу метите на силеџиите, ова ми беше чат-пат тепање време без притоа некој да биде повреден.