море среќа кај фрижидерите отворени со месото што не отиде иначе леле мајче 
. Се продаваат со лешник, со капучино и обични- цели чоколадни. И' велам на продавачката: "100 гр. Шехерезад- обични." А, таа мене: "Обични, има и такви?" Јас си викам во главата: 
, абе ти продавачка си, или што? И, после како нешто најнормално да е, велам: "Па, на тие чоколадните мислам..." Од излегувањето од продавницата, па се до денеска, уште се чидам на ова
.
Дали ја виде мајка му или се осети дека тоа не е ногата на мајка му се тргна и одма се сокри позади мајка му, душичка не знам дали повеќе се уплаши или усрами, му се насмеав и си продолжив понатаму.На ВАШЕ барање ке го вклучиме проектот ПЛОВЕН Вардар во нашите планови.Е вака да ви кажам колку дебил сум
Ова се случи на 30 Март баш кога во исти ден играа натпревар у ЛШ Металург и Вардар а нели беме и во предизборна кампања и митинзи на секое можно место. И знам победи Металург заврши натпреварот а за еден саат почнуваше Вардар и мене ме пратија до продавница, а маалската продавница ние речи си поприлична голема и преднеа има големи скали е таму на тие скали ни беше собиралиште како деца. Јас во еуфорија затрчана и опс пред продавница еден куп народ и се збунив, прво нешто што ми помина во глава е дека некој умрел и на еден комшија во години на цел глас чичко Иван да не умрел некој дали ви се верува сите се свртија кон мене и почнаа да се смеат. А стварно немав појма дека митинг тука прават никогаш се нема десено такво нешто кај нас во маала. И почнав да се буткам низ луѓето со црвени обравчиња се качувам по скалите наведнена и опс го згазнав министерот ни за здравство и кревам глава и уште толку се збунив ни извини ни ништо си влегов во продавницата. Земам тоа што ми рекоа да купам и у меѓувреме продавачката ми кажува како имало митинг вау бау и кој све имало тука присутен дрн дрн и излегувам и сега јас стојам на најгорната скала а неколку скали министерот и го заслушав а тој упорно објаснува за легендарната ни пруга кон бугарија и нешто кажа како на шала демек вицкаст како сите со воз ке сме оделе до Ќустендил и јас како од пушка - ние од ова маало не умираме додека до Софија не отидеме со воз и до Солун со брод - така ми дојде и кажав. Настана тишина и јас се стрчав по скалите а и до дома неслушнав дали се смееја.
Ова баш не случка од продавница ама па пред продавница бешесе важи
. Доаѓа едната продавачка и почна да вика лелеее шо напрај бе дечко. Отиде таа дојде друга вика немај гајле и на мене ми падна 3 пати, се научив ко машина собирам. И помина то плативме тоа што купи и искачаме и малата ми вика: тато ти ли турна тоа? И ја, не бе тато само падна, дедо треба да дојде да го попрај. После на дедо и вика дедо ај напрај тоа таквото, и он се чуди
