Сакам да ти кажам.... (љубовна исповедувачница)

[Iris*]

Ја насликав мојата насмевка на твоето лице, го изградив од тебе моето јас, во твоите гради најдов спокој за мојата душа.
Сакам да мислам на тебе кога не можам да заспијам...
Или, не сакам да заспијам кога мислам на тебе...
Мислам на тебе и кога мислам дека не мислам и кога не сакам да мислам.
Има денови кога можам се да поднесам и далечината и мисли и зборови, но има и такви кога мислата ми е планина а зборот провалија. Тогаш ми требаш толку што и близината ми е малку. Ми требаш толку што би се вовлекла во твојата кожа, па нека чука моето срце со твоето како едно. Ми требаш толку што би гледала со твоите очи и би молчела со твоите усни, да не излезе ни еден збор ни една мисла. Да не се распрснат како ѕвездите на небото.
Не можам да се препуштам на болката и да го достигнам толку посакуваното олеснување, не смеам да се изгубам во недостигањето за да можам да опстанам од сеќавањето на топлите воздишки, морам да го запрам срцето, да престане да чука додека повторно не ме допреш, за да го смирам губењето на разумот, ноќва и секоја слична на неа.
Ајде сега, извлечи се од сивилото на ноќта, запали цигара, тргни со мислите низ ладната ноќ, па заедно да го почувствуваме спокојот на месечината.

 

[Iris*]

Два смарагдни извори во зелено ги бојат сите мои мисли... и ги чувам на краевите на усните за вечна насмевка и безгранично трпение.

 

[Prashina]

Ne treba da ja stavas na klada zenata koja te saka. Taa sama ke izgori vo svojata ljubov , nedoprena. I se poteshko ke te gleda vo ochi za da ne I ja vidis bolkata, ke go soboruva pogledot i ke si odi bez da ja izbrkas bidejki ti go slusha srceto koe ne chuka za nea.

 

[Achernar]

Ми веруваш ли сега, кога те разбудив со мислите длабоко во ноќта, некогаш не можам да ги контролирам

 

[Achernar]

Тишината меѓу нас се единствените зборови во ноќта кои никогаш не ги изговоривме со нотите на ѕвездите, како последниот залез на болниот кој не го дочека утрото, над нас, длабоко во земјата, под нас.

 

[Iris*]

Разбудена во тишината на твоите прсти, те избирам помеѓу тежината на земјата и пенливите облаци на небото. Моја си радост и мое прибежиште. Ти, таков посебен, див, свој и ничиј, а сепак мој.

 

[Iris*]

 

[Iris*]

Има едни прегратки...
Кога ќе ги почувстуваш, сфаќаш дека крила можат да бидат и нечии раце...
Да, на твоите мислам.

 

[Achernar]

Не можам да го објаснам логично тоа што го чувствувам за тебе, најверојатно сум го загубил разумот таму некаде каде прв пат ги допрев моите усни со твоите, а би требало фондот на зборови да пее, а не да пелтечи во мене.

 

[Achernar]

Со тебе сум истиот и сум друг, се заљубувам секој пат поинаку, пред полноќта и после неа, кој и да сум, сѐ е така бесмислено и не ми е важно, само нека трае.