Не мислам и не црнеам пред твојот олтар, го длабам со ветерот во твојата коса, црвен, чувствувам љубов за тебе, љубов истрајна од железо искована, ќе узреам ли пред пролетта во неа, ќе овенам ли пред есента со неа, таму горе на небото лути рани што течат од облаци, во нив те пронајдов, те засакав, со љубов, со која се дождува за навек, со која се тагува довек.