Oд толку очи само во моите ќе ја видиш пролетта како секој ден расцветува.
Сакам да ти кажам.... (љубовна исповедувачница)
- Автор на темата Saladin
- Време на започнување
Скитам наоколу со излитени мисли и зачадени сеќавања.
Во илјадниците изгубени души не се препознав себе си..
Како да сум туѓинец во сопственото тело.
Сите непрепознатливи лица ми изгледаат поблиски отколку самата јас..
Како да те испратам да не ми се вратиш?
Каде одат незаборавените кои до нас не се будат ами во сонот ни заспиваат?
Во илјадниците изгубени души не се препознав себе си..
Како да сум туѓинец во сопственото тело.
Сите непрепознатливи лица ми изгледаат поблиски отколку самата јас..
Како да те испратам да не ми се вратиш?
Каде одат незаборавените кои до нас не се будат ами во сонот ни заспиваат?
На неделниот пазар пред црквата,на тезгата за hand-made накит бев задлабочена барајќи некое убаво парче.
Имав чуватво дека некој ме набљудува па го подигнав погледот.
Таму некаде на другата страна на улицата,далеку од целата гужва стоеше некој сличен на тебе.
Срцето ми затрепери и се разбуди копнежот во градиве.Оној..оној неопишлив копнеж кој ме раскинува.
Се фиксирав на таа силуета додека се околу мене исчезнуваше како во магла,обидувајќи се да најдам сличност.
Одеше во спротивен правец,со брзи чекори и кон мене завртен грб.
Се прашував дали си ти тоа.
Неможев да препознаам,далеку беше..Можно е,но сосем неверојатно.
Можеби беше тоа желбата да те видам..
Те барам низ толпата,низ луѓето.
И успевајќи да те заборавам
ми недостасува твоето присуство во мене.
И ете еден таков,навидум случаен лик со твој налик знае да разбранува се во мене.
И повторно си тука.
Имав чуватво дека некој ме набљудува па го подигнав погледот.
Таму некаде на другата страна на улицата,далеку од целата гужва стоеше некој сличен на тебе.
Срцето ми затрепери и се разбуди копнежот во градиве.Оној..оној неопишлив копнеж кој ме раскинува.
Се фиксирав на таа силуета додека се околу мене исчезнуваше како во магла,обидувајќи се да најдам сличност.
Одеше во спротивен правец,со брзи чекори и кон мене завртен грб.
Се прашував дали си ти тоа.
Неможев да препознаам,далеку беше..Можно е,но сосем неверојатно.
Можеби беше тоа желбата да те видам..
Те барам низ толпата,низ луѓето.
И успевајќи да те заборавам
ми недостасува твоето присуство во мене.
И ете еден таков,навидум случаен лик со твој налик знае да разбранува се во мене.
И повторно си тука.
Откако те сретнав и смртта вреди земја, нека на живите и оние што допрва ќе се родат им се случи нашата средба, во некој и некоја.
Твоите раце ќе ме заспијат ноќва милувајќи ми го лицево,сонувајќи ги повторно секој допир и бакнеж што ми ги подари,долго посакувани.
Да бидеш некому бол е тешко, а потешко е да не ја искажеш, времето е и така толку неважно, одминати сказалки од часовникот кои никогаш не се враќаат, ќе остане лузна сина луна во една летна ноќ и милион долари во чувства, во еден смртник, непобожен.
Последна промена:
Денеска многу пати помислив на тебе, враќање на стари спомени, не знам од кај ми дојде така да мислам на тебе и да се задавам пак болка.
Нема вечерва да седам в соба и да слушам песни кои не потстуваат на нас, како што правев многу вечери со ред, туку ќе излезам, ќе се дотерам и ќе си ја ставам маската на лице, насмеана да гледаат сите колку сум "среќна"!!
Нема вечерва да седам в соба и да слушам песни кои не потстуваат на нас, како што правев многу вечери со ред, туку ќе излезам, ќе се дотерам и ќе си ја ставам маската на лице, насмеана да гледаат сите колку сум "среќна"!!