Сакам да ти кажам.... (љубовна исповедувачница)

[Хоуп*]

Не мислам често на тебе, скоро и никогаш.
Сигурна сум дека веќе не те сакам, затоа и заминав.
Но кога ќе се соочам со разочарувања, само ти си ми во мисли. Зар јас тоа плаќам што те повредив, или можеби некој сака да ме научи дека луѓето како тебе се ретки цвеќиња во оваа пустелија?
Поминаа толку време како те отфрлив мислејќи дека не ме заслужуваш, а животот многу пати ми докажа дека ти си тој што не заслужува некој како мене.
Од тебе научив дека сите се раѓаме среќни, и за секој има резервирано за себе едно парче добрина и убавина, едно мало совршенство со кое никогаш нема да осети страв и болка, но ние сме тие кои решаваме дека заслужуваме повеќе и продолжуваме понатаму барајќи ја среќата која цело време ни била пред нос.
И се жалиме дека сме несреќни.
И заслужуваме да сме.

 

[Давор]

Мислиш дека тоа што не враќаш на чет те прави јака п***а?

 

[melpomena]

Не мислам често на тебе, скоро и никогаш.
Сигурна сум дека веќе не те сакам, затоа и заминав.
Но кога ќе се соочам со разочарувања, само ти си ми во мисли. Зар јас тоа плаќам што те повредив, или можеби некој сака да ме научи дека луѓето како тебе се ретки цвеќиња во оваа пустелија?
Поминаа толку време како те отфрлив мислејќи дека не ме заслужуваш, а животот многу пати ми докажа дека ти си тој што не заслужува некој како мене.
Од тебе научив дека сите се раѓаме среќни, и за секој има резервирано за себе едно парче добрина и убавина, едно мало совршенство со кое никогаш нема да осети страв и болка, но ние сме тие кои решаваме дека заслужуваме повеќе и продолжуваме понатаму барајќи ја среќата која цело време ни била пред нос.
И се жалиме дека сме несреќни.
И заслужуваме да сме.

Целосно се пронајдов.

Ова сакав да ти го кажам.
Не се ретки моментите кога се сеќавам на тебе.
Заминав од тебе за да пронајдам надополнување на она што го чувствував како празнина дур бев со тебе.
Сега празнината е поголема.

 

[Saladin]

Некако налетав на ова...

 

[Prashina]

Во почеток ми сметаа твоите правила,за потоа да ги прифатам како свои. Без разлика на се , тие се дел од едно живеење. Чудно е се што човекот може да прифати поради тоа што го чувствува. И рогови да му стават ќе ги носи со љубов.

 

[Давор]

Добро што ви е филмот?Ме аднува другачка ти,ја прифаќам,нема ни дваесет минути - ме брише.Ај созрејте више еднаш!

 

[Марија]

По некоја пропадната љубов, некоја што зараснала за срцето, некоја со добри прилики а не толку добар крај...
По некоја таква љубов, секогаш ли останува сомнеж за наредната?
Јадеж и боцкање дека не би можело да успее ништо понатака? Грижа дека се ќе тргне наопаку? Не верување дека може да е конечно добро?
Слика за успешенн плачлив крај со скршено срце?
А како ли уште ќе се крши кога и онака на безброј парчиња е распрскано?
И кои солзи ќе ги трошам, кога сите истекоа еднаш за него?
Не знам колку сила имам пак да поминувам по патот на болката... а тргнав да одам...
изгледа тргнав...
болка и солзи или насмевки и полно срце... ?

 

[Lady*]

 

[Photographer]

Навистина ми е жал, што пролеа солзи за небитни работи, баш на твојот роденден. И не грижи се, безбедни се сите, ги однесов дома, освен дечко ти(или што и да ти е), тој спие во дневната кај мене, се надевам нема сабајле да замери, неможеше да си ја кажи адресата. Можеби требаше да го оставам да спие в кола, без клуч нормално. Жално е. А чудо е што јас останав трезен. Обично не сум. Убаво си поминав, другаркати со сините очи ми ја разубави вечерта. И замоли ја да не ме трга за брада повеќе, боли. Добра ти ноќ Синоока девојко, благодарам за прекрасните моменти. Следниот пат ке ти го запаметам името, ветувам, а и бројот на телефон.

 

[SaraFighter]

Беа заедно, уживаа во блаженството на нивната љубов, но во текот на цела таа врска таа како да даваше секогаш повеќе дел од себе. Се трудеше да биде подобра за него, знаеше да премолчи кога тој ќе ги повреди нејзините чувства со некој неумесен коментар, а и знаеше да прогледа низ прсти кога тој ќе ја ставеше на второто или третото место на листата на неговите приоритети.
Таа го сакаше!
Го милуваше, го бакнуваше и го сакаше со сето свое срце. Тој никогаш не беше целосно задоволен, но таа несебично вложуваше време и труд во оваа врска. Секогаш беше инцијаторот на заедничките активности, неретко прва го креваше белото знаме после кавгата, знаеше да премолчи кога сакаше да вреска, знаеше да прогледа низ прсти затоа што го љубеше.
Тој за неа беше совршен, не му бараше маани, туку говореше наоколу за неговите доблести, во очите и блескаше сјајот кога велеше дека со него може да си замисли да го помине животот.
Тој не ја ценеше!
Таа за него никогаш не беше доволно добра, секогаш беше премногу слаба или премногу дебела, премногу комплицирана, бурна, на моменти напорна. Девојката по која мечтаеја половината од неговите пријатели тој ја имаше до себе, а никогаш не научи да ја цени. Се гледаше себе како да е над неа, но не затоа што навистина така беше туку затоа што таа му дозволи така да се постави.
Можеше да има повеќе!
Можеше да има многу помажествен и поугледен маж покрај себе од него, но таа уживаше во неговата несекојдневна убавина и тоа беше се што и е потребно.
Така минуваше времето, тие уживаа заедно, но проблемите и неговата тврдоглавост ја дотуркаа до крај оваа врска. Црвената граница беше помината, а битката изгубена.
Таа повеќе не можеше да биде носечкиот столб, потиснатите емоции прснаа како врел гејзер и со својата топлина изгореа многу спомени.
Помина некое време, а таа го заборави!
Но тој, тој никако не научи да живее без неа! Секогаш се сеќаваше на убавата девојка која душа даваше за него, која му дозволуваше да чекори по нејзината гордост толку време и која му подари неизмерна љубов.
И тој требаше да научи да живее со нејзините маани и да ја прифати целосно. Но предоцна ја сфати лекцијата, штетата беше сторена.