Лакше се дише...
Колку било подобро кога ќе кажеш се што знаеш, кога не седиш со скрстени раце и не кукаш дека не чини, туку правиш се што е во твоја моќ за тоа што не чини да се поправи..
Барем сега сум помирна, совеста ми е помирна..
Кажав се што знаев на правилно место и на правилен човек, наидов на разбирање што ми беше знак дека не згрешив, а ефектот колкав ќе биде и не ми е толку важно веќе...
Со молчење ништо не ќе беше подобро, секој разговор дава некаков резултат. Колку тој и да е минимален...