Одамна ми паѓа едно можеби глупо и несекојдневно прашање на памет, се надевам дека некој ќе ме разбере... пошто гледам кога се во прашање карактери многу се изјасниле како психоаналитичари.
Не знам дали е дефинирано вакво нешто како комплекс или било што, ама прашањето ми е: што е проблемот кога одредена личност е во добар однос со тебе само кога сте насамо? Исклучиво НАСАМО. Значи муабет на секоја тема можете да направите, но кога сте во поголемо друштво кое ја вклучуваа истата таа личност, тогаш ве игнорира на секој можен начин... Им зборуваш нешто на другите, ќе се вмеша или ќе ти се сконтра или ќе направи гримаса ала Осман-бег од пусто турско при што е забележливо дека не и се допаѓа тоа што ти го зборуваш или не и се допаѓаш ти самиот како личност.
Од друга страна пак кога сте повеќемина, а ти конкретно на истата особа и се обраќаш со рандом муабет, тогаш се прави дека не те слуша, те игнорира или ти враќа со едно мутаво ДА/НЕ/НЕ ЗНАМ. Апсолутно не сака никаков муабет со тебе, додека со останатите нема проблем со комуникацијата. А како што спомнав погоре кога не е тука 'екипата'
со тебе се однесува најнормално, нема проблем со зборување.... Е стварно не знам од што карактер е ваков проблем. Може и до мене е не знам .
Некој психолог (а и не мора да е), некој што наидел на вакво нешто-лично, во книга, ма било каде и било кој нека ми каже што и како размислува во врска со ова?!
Збунета сум до бескрај како изгубено прваче на први семтември.