Сакам да кажам/Сакам да прашам
- Автор на темата Mila Kunis
- Време на започнување
Зашто во животот нема опција Ctrl + Shift + C и да напишеме motherlode едно 50 пати. 
Смртни случаи во поширока породица обично се траурни и мачни настани.
Но не секогаш.
Не овој пат.
Меѓу народот е популарен ставот "za umrenite sve najdobro" и некако стихијски тоа се прифаќа како нешто нормално. Така е веројатно полесно за сите.
А што да се прави кога знаеш дека тетин ти бил дно од особа, тежок агресивен алкос кој ја тепал и психички уништувал својата жена и потомството? Се најдобро? За што, за ќотеците за паранојата за децениите маки за уништените детства? Ајде бе.
И сега магично све тоа треба да се скрие под тепих, пошто ете, he finally drank him self do death?
А погребот бил прилично посетен со еден куп екс-френдови, колеги, роџаци и остала раја. Сите се собрале но не и потомството.
Не, не и не. Злобна цинична, грозна и насилна особа која остава трагични последици со своето поведение треба да има посебно место за закоп, некаде далеку во масовна гробница каде се фрлаат сличните на него. Но тоа не е нормално нели. За умрените све најдобро. Последна чест.
Злото е нормално.
Штета што човек мора да се водржи и не може да каже за каков шљам од особа се работело. Пошто као тажен настан. И што сега? За среќа тетка ми се разведе после куп хомицидни закани а за некои настани не е добро да се пишува ни на анонимен форум. Сепак, too little, too late. И остави последици кои никогаш нема да исчезнат за жал.
Еден шљам помалку на светот.
Но не секогаш.
Не овој пат.
Меѓу народот е популарен ставот "za umrenite sve najdobro" и некако стихијски тоа се прифаќа како нешто нормално. Така е веројатно полесно за сите.
А што да се прави кога знаеш дека тетин ти бил дно од особа, тежок агресивен алкос кој ја тепал и психички уништувал својата жена и потомството? Се најдобро? За што, за ќотеците за паранојата за децениите маки за уништените детства? Ајде бе.
И сега магично све тоа треба да се скрие под тепих, пошто ете, he finally drank him self do death?
А погребот бил прилично посетен со еден куп екс-френдови, колеги, роџаци и остала раја. Сите се собрале но не и потомството.
Не, не и не. Злобна цинична, грозна и насилна особа која остава трагични последици со своето поведение треба да има посебно место за закоп, некаде далеку во масовна гробница каде се фрлаат сличните на него. Но тоа не е нормално нели. За умрените све најдобро. Последна чест.
Злото е нормално.
Штета што човек мора да се водржи и не може да каже за каков шљам од особа се работело. Пошто као тажен настан. И што сега? За среќа тетка ми се разведе после куп хомицидни закани а за некои настани не е добро да се пишува ни на анонимен форум. Сепак, too little, too late. И остави последици кои никогаш нема да исчезнат за жал.
Еден шљам помалку на светот.
Последна промена:
Во светло на трагичните породични настани некако ми преседнаа сите работи, кога се собираат негативни ствари за краток период се собираат значи до максимум, ова не е можно.
Tо remain sane, морам да мрчам за ситуацијата, макар вака на виртуелна платформа.
Се додека едно општество сериозно не се зафати со искоренување на насилието од бракови и врски, може да се каже дека се работи за заебанција од општество.
Се додека во весници нема стории со име и презиме и прецизен опис на дејанијата на насилникот, се додека неговите срања не станат јавно познати, се додека не се лежи тешка робија за такви постапки, се додека не се отвори он-лајн регистар за насилници при што секоја жена (па и маж) би можеле со неколку клика да дознаат дали нивниот евентуален партнер е насилник, се додека не им се ставаат РФИД чипови за оставаат дигитален отпечаток цел живот, ќе си играме општество.
МОРА таквиот лик бре да биде цел на тотален презир а не да му се бараат оправдувања!
На таквите не треба да им се праи муабет, да се помножат со нула.
А мора и превенција. Како да се препознаат ред-флегс. Кружи прича демек насилниците се преправале, глумеле не знам што само што не, не може тоа да биде точно. Не може човечко битие да биде 24/7-365 in character. Наједноставен пример, ако партнерката има ФБ френдови, насилникот ќе реагира посесивно во најмала рака. Има милион ред-флегови, но нема системско проучување за идна превенција, учење на луѓето како да препознаат иден или сегашен насилник.
Друго, апсолутно мора да има придвижување кај дел од жените во правец на прекинување на ценењето на праф маш, на тестостерон, колку и да било био-еволуциски условено. Ако сме се откажале од куп био-еволуциски ствари може и од тоа.
Женската страна во случајов, поради различни архаични причини, гледајќи фраер, мангуп, праф маш во насилникот и простувајќи му којзнае колку пати само го продолжуваше своето страдање и уште полошо на децата,
Тука беше и вечната илузија дека има да го промени еден ден, ќе напраи човек од него, господин, има да и завидуваат сите.
Уште во 2003 некаде споменав развод при муабет. Џабе. Јас испаднав дека сум се мешал каде не ми било место, нит сум бил некоаш во брак нит сум имал чељад, кој си ти да солиш памет........
А знам дека е прекрасна личност и дека секогаш ме третирала со убаво. И сега ајде премолчи да те видам 
Ееееј, пред 18 години.
Статусот на Маж како праф маш е застарен и беспотребен во 2021 АД. Нема причина да постои.
Нема причина и од неговиот пандан кој се форсира на запад, метросексуалниот аморален безличен лик.
Тоа се две крајности.
Мора да се најде баланс, инаку ќе продолжи насилието и секоја година ќе имаме милиони жртви по свет, што мртви што осакатени, што психички ранети, што психички уништени.
Убиче вас морални релативизам.
Over bloody due !
Tо remain sane, морам да мрчам за ситуацијата, макар вака на виртуелна платформа.
Се додека едно општество сериозно не се зафати со искоренување на насилието од бракови и врски, може да се каже дека се работи за заебанција од општество.
Се додека во весници нема стории со име и презиме и прецизен опис на дејанијата на насилникот, се додека неговите срања не станат јавно познати, се додека не се лежи тешка робија за такви постапки, се додека не се отвори он-лајн регистар за насилници при што секоја жена (па и маж) би можеле со неколку клика да дознаат дали нивниот евентуален партнер е насилник, се додека не им се ставаат РФИД чипови за оставаат дигитален отпечаток цел живот, ќе си играме општество.
МОРА таквиот лик бре да биде цел на тотален презир а не да му се бараат оправдувања!
На таквите не треба да им се праи муабет, да се помножат со нула.
А мора и превенција. Како да се препознаат ред-флегс. Кружи прича демек насилниците се преправале, глумеле не знам што само што не, не може тоа да биде точно. Не може човечко битие да биде 24/7-365 in character. Наједноставен пример, ако партнерката има ФБ френдови, насилникот ќе реагира посесивно во најмала рака. Има милион ред-флегови, но нема системско проучување за идна превенција, учење на луѓето како да препознаат иден или сегашен насилник.
Друго, апсолутно мора да има придвижување кај дел од жените во правец на прекинување на ценењето на праф маш, на тестостерон, колку и да било био-еволуциски условено. Ако сме се откажале од куп био-еволуциски ствари може и од тоа.
Женската страна во случајов, поради различни архаични причини, гледајќи фраер, мангуп, праф маш во насилникот и простувајќи му којзнае колку пати само го продолжуваше своето страдање и уште полошо на децата,
Тука беше и вечната илузија дека има да го промени еден ден, ќе напраи човек од него, господин, има да и завидуваат сите.
Уште во 2003 некаде споменав развод при муабет. Џабе. Јас испаднав дека сум се мешал каде не ми било место, нит сум бил некоаш во брак нит сум имал чељад, кој си ти да солиш памет........
А знам дека е прекрасна личност и дека секогаш ме третирала со убаво. И сега ајде премолчи да те видам Ееееј, пред 18 години.Статусот на Маж како праф маш е застарен и беспотребен во 2021 АД. Нема причина да постои.
Нема причина и од неговиот пандан кој се форсира на запад, метросексуалниот аморален безличен лик.
Тоа се две крајности.
Мора да се најде баланс, инаку ќе продолжи насилието и секоја година ќе имаме милиони жртви по свет, што мртви што осакатени, што психички ранети, што психички уништени.
Убиче вас морални релативизам.
Over bloody due !
Не можеш ни да замислиш колку го мислам истото...
Ако бил олош бил олош, толку, нема потреба да се велича, да се претставува како нешто што не бил или као греота...
Кој е бе греота?!
Не биле греота неговите што ги тортурирал цел живот и што им ги уништил животите?
Тие се греота или тој е греота?
А бе ајде...
Многу ми е позната целава животна приказна која ја опиша накратко...been there, done that за жал...
Јас имам една мноооогу блиска личност (со која сум за жал во крвно сродство) и која за среќа не е дел од мојов живот последниве дваесет и нешто години...и за тој човек велев, велам и ќе велам:
`Да ми речат дека умира и дека нема да може да пуштш душа без да ме види, верувај нема сила што би ме натерала да појдам, а камоли да му одам на погреб`... Ни во лудило...
Оној кој го сакам и почитувам, така и го третирам дури е жив, а ќе го испочитувам исто така и кога ќе умре...
И после смртта ќе го сакам и ќе пошитувам се` она што било поврзано со него....
Се` друго е фарса и лицемерие...
А во контекст на предходниот твој пост, имам да кажам дека `Прав маж знае кога треба да чита поезија, а кога да плесне по газ.`
И таа е вистината...Ние сме дно од држава, нашиот конзервативен менталитет, недостигот на самодоверба и храброст, неукоста, неинформираноста, стравот да се обратиш некаде, да разговараш, да се довериш, резултира со терор во едно семејство...И за жал сето тоа немо се гледа и се врти главата на другата страна...
А уште потрагично е што жртвата знае дека тоа не е во ред, ама самата живее во заблуда дека еден ден се` ќе стане розево...И тоа трае, трае, а животот поминува, траумите остануваат засекогаш и те дефинираат како личност, некогаш во позитивна насока со убаво научена животна лекција, ама не секогаш...
Последна промена:
Не можеш ни да замислиш колку го мислам истото...
Ако бил олош бил олош, толку, нема потреба да се велича, да се претставува како нешто што не бил или као греота...
Кој е бе греота?!
Не биле греота неговите што ги тортурирал цел живот и што им ги уништил животите?
Тие се греота или тој е греота?
А бе ајде...
Многу ми е позната целава животна приказна која ја опиша накратко...been there, done that за жал...
Јас имам една мноооогу блиска личност (со која сум за жал во крвно сродство) и која за среќа не е дел од мојов живот последниве дваесет и нешто години...и за тој човек велев, велам и ќе велам:
`Да ми речат дека умира и дека нема да може да пуштш душа без да ме види, верувај нема сила што би ме натерала да појдам, а камоли да му одам на погреб`... Ни во лудило...
Оној кој го сакам и почитувам, така и го третирам дури е жив, а ќе го испочитувам исто така и кога ќе умре...
И после смртта ќе го сакам и ќе пошитувам се` она што било поврзано со него....
Се` друго е фарса и лицемерие...
А во контекст на предходниот твој пост, имам да кажам дека `Прав маж знае кога треба да чита поезија, а кога да плесне по газ.`
Ние сме дно од држава, нашиот конзервативен менталитет, недостигот на самодоверба и храброст, неукоста, неинформираноста, стравот да се обратиш некаде, да разговараш, да се довериш, резултира со терор во едно семејство...И за жал сето тоа немо се гледа и се врти главата на другата страна...
А уште потрагично е што жртвата знае дека тоа не е во ред, ама самата живее во заблуда дека еден ден се` ќе стане розево...И тоа трае, трае, а животот поминува, траумите остануваат засекогаш и те дефинираат како личност, некогаш во позитивна насока со убаво научена животна лекција, ама не секогаш...
Жалам што и ти имаш таква особа во поширока фамилија, грозно нешто.
Жалам и што никој не реагираше, зошто не ја наговараа на развод мнооогу порано, што не и понудија место доколку ја избрка, на толку роџаци и пријателки и што све не, срамно.
На крај пост-развод се врати кај мајка и која беше прастара, на тие години да се враќа "дома", језа.
Тие имотни прашања се крајно морбидни на овие простори, со една рандом плата скоро невозможно е да се живее под кирија и така многу жени трпат со години.
Друг пример со едни од најблиските семејни пријатели, немало толку физичко колку психичко насилие, среќа во несреќа што жената најде преку пријатели гарсоњера во која ќе може да живее на своја сметка.
А-у, ова ли е тоа старост кога секое мускулче ти се тресе после два дена константно движење или е само последица од активност на која не сум навикната? 
Што знам бе, може уште немам брчки и ме мислат по 18-19 дека сум, ама ги осеќам коскиве како почнуваат да вртат, хах...
Од убави работи, конечно ми дојдоа најблиските со кои се немавме видено две години. Живи се. Здрави се. Тука се. Душава ми е на место.
Што знам бе, може уште немам брчки и ме мислат по 18-19 дека сум, ама ги осеќам коскиве како почнуваат да вртат, хах...
Од убави работи, конечно ми дојдоа најблиските со кои се немавме видено две години. Живи се. Здрави се. Тука се. Душава ми е на место.
Денес рандом видов една млада жена, нормално прекрасни нозе во патики пошто таму оди погледот појако е од мене, коса фатена во реп и сето тоа. Ако е паметна колку е убава, а зошто не би била, тоа значи дека е победник на суровата генетска лотарија и може буквално да бира партнер како лубеница, да биде среќна и задоволна. Тоа што носи Њу Баланс е одличен знак. Носеше и некаква топка, не знам дали за одбојка или кошарка.
Тоа само ме потсети дека и јас некогаш сум бил добитник на истата лотарија.
И дека средината, системот, поединците никогаш не ми простија за тоа.
Ми се навраќаат сите деструктивни, омаловажувачки, навредливи, физички и психолошки агресии на кои сум бил изложен.
А сето тоа од една видео-касета (ВХС) пошто неам меморија баш пред трета средно и менингитот.
Какво дете, каква убавина, кој став, кој глас. Се расплакав буквално кога видов.
Цело време инскинктот ми бил во права насока, мржњата кон луѓето и системот и средината не бил без основа, напротив, цело време сите загнати да ми ебат матер.
За вакви работи се прават масакри како оние во САД. And it is warranted.
Успеав да се средам да се вратам околу 30-та година после години номадски живот, штедење и лишување од све, само да се заштеди нешто.
После тоа самата судбина реши дека не смее да има излез, дека треба да се страда, чисто онака, за рандом.
Само се надевам дека омразата нема еден ден да еруптира со нешто кое ќе заврши на ЦНН.
Непростливо е она што ми го направиле, непростливо е и односот на родителите кон сето тоа. Како да се случувало на рандом дете а не на нивно. А и тука не е јасна работата и може да сум рандом.
И секако, сета таа разочараност, гнев, тага треба да ја рециклирам во нешто поубаво, почовечно.
Срам и беда на сите страни. Затоа одбивам да се предадам, да ме снема, да исчезнам.
Го зачував психолошкото здравје како-така.
Физичкото отиде одамна но и тоа гледам да го поправам во склад со (не)можностите. Човек не може а да не се запраша што тоа направил лошо во животот за една ваква ситуација. Одговорот секако е ништо, но тоа не е важно.
Никогаш нема простување.
Нема заборавање.
Проклети нек се сите, пролкета нек им е лоза до крај на светот.
Мене ми ја одземале детството и младоста, денес ми е одземено и останатото.
Бидете проклети.
Секој гол на Холандија во мрежата на сатанската рожба хунзистан делуваше некако оргастично. Умрете, марш во пеколот назад.
Тоа само ме потсети дека и јас некогаш сум бил добитник на истата лотарија.
И дека средината, системот, поединците никогаш не ми простија за тоа.
Ми се навраќаат сите деструктивни, омаловажувачки, навредливи, физички и психолошки агресии на кои сум бил изложен.
А сето тоа од една видео-касета (ВХС) пошто неам меморија баш пред трета средно и менингитот.
Какво дете, каква убавина, кој став, кој глас. Се расплакав буквално кога видов.
Цело време инскинктот ми бил во права насока, мржњата кон луѓето и системот и средината не бил без основа, напротив, цело време сите загнати да ми ебат матер.
За вакви работи се прават масакри како оние во САД. And it is warranted.
Успеав да се средам да се вратам околу 30-та година после години номадски живот, штедење и лишување од све, само да се заштеди нешто.
После тоа самата судбина реши дека не смее да има излез, дека треба да се страда, чисто онака, за рандом.
Само се надевам дека омразата нема еден ден да еруптира со нешто кое ќе заврши на ЦНН.
Непростливо е она што ми го направиле, непростливо е и односот на родителите кон сето тоа. Како да се случувало на рандом дете а не на нивно. А и тука не е јасна работата и може да сум рандом.
И секако, сета таа разочараност, гнев, тага треба да ја рециклирам во нешто поубаво, почовечно.
Срам и беда на сите страни. Затоа одбивам да се предадам, да ме снема, да исчезнам.
Го зачував психолошкото здравје како-така.
Физичкото отиде одамна но и тоа гледам да го поправам во склад со (не)можностите. Човек не може а да не се запраша што тоа направил лошо во животот за една ваква ситуација. Одговорот секако е ништо, но тоа не е важно.
Никогаш нема простување.
Нема заборавање.
Проклети нек се сите, пролкета нек им е лоза до крај на светот.
Мене ми ја одземале детството и младоста, денес ми е одземено и останатото.
Бидете проклети.
Секој гол на Холандија во мрежата на сатанската рожба хунзистан делуваше некако оргастично. Умрете, марш во пеколот назад.
Последна промена: