Некои блиски личности од време на време ми сугерираат дека треба да земам субвенции од владата за отварање на сопствен бизнис со моите ракотворби и кога ке има кажам дека не сакам да отворам таков бизнис на таков начин и кога ке им образложам зошто (затоа што не сакам да бидам причина што на одредена политичка партија ке и скокне бројчето на раг листа, затоа што знам дека на овој или оној начин ке бидам приморана некогаш дупло да си го исплатам сето тоа што ми го дале, затоа што свесна сум дека во секое време може да се донесе некој безвезе закон кој ке ми ја ограничува работата и ке ми ги зголемува трошоците... затоа што сакам во животот се сама да си створам, без ничија помош, никаде не брзам си имам време за се), знаат да ми кажат:
- Ах, будалче... што си смешна. Искористи колку можеш, ти е гајле за другото.
Ме советуваат да поднесам документи за социјален стан, бидејки самохраните мајки имаат право на таков социјален стан и пак со тоа нивното ,,искористи колку можеш,, , а не е битно како јас ке се чувствувам кога би живеела во таков стан, битно е полесно да се преживее, па не е битно како и по цена на што.
Еден период заради тие притисоци од страна на семејството земав и социјална помош, некоја бедна сума која што не ми смени ништо во животот (не дека ги подценувам парите, секако дека секој денар е добредојден кога сам се грижиш за две деца, но муабетот ми е дека можам и без таа сума да живеам на исто ниво како и со тие пари). Тоа беа најтешките месеци во мојот живот. Секогаш кога ке одев да се пријавам се чувствував бедно, како да сум на дното на овој свет, ми се наметнуваше чувство на жртва, одев со наведната глава, енергетски исцрпена до бескрај, се чувствував како паразит, како да немам способност да направам повеке во својот живот... Фала богу се заврши таа приказна и повеке такви тешки нешта не ми лежат на душа, но оние исти гласови од страна не престануваат - ,,искористи колку што можеш повеке, искористи будалче,,
Сега не се ни чудам што ни е ваква државата, што такви ликови опстојуваат со години на власт и што најголемите политички партии се подеднакво дебилни. Не ме чуди што за еден митиг во скопје се собира народ од цела држава, па искористуваат колку што можат, сега дали е превоз до главниот град на републикава или превоз плус сендвич сеедно, битно е да се искористи. Не е ни чудно што толку луѓе наведнуваат глави и молчат за неправдите кои им се случуваат бидејки тој е единствениот начин да се искористуваат субвенциите, новите вработувања со бедни плати, новите покачувања на социјалната помош, бесплатен превоз за пензионери... како поинаку ке го искористуваат сето тоа, ако се бунат, ако си го земат животот во свои раце, ако имаат свој систем на вредности, ако знаат што сакаат, ако приоритети во животот им се да бидат среќни, да бидат здрави, сигурни и слободни, тогаш ке немаат што да користат.
Ми се гади од менталитет македонски, ми се гади од народот во мојата држава, ми се гади сите политички игри, ми се гади од ниската свест на просечниот човек...
Ми се гади од сите родители за кои дипломата или вработувањето на своите деца им е единствена радост во животот, ми се гади од сите општествени институции кои го прават човекот послушен роб, ми се гади од сите епитети, ми се гади од тоа искористување, МИ СЕ ГАДИ ОД ИСКОРИСТУВАЧИ!!!
... Едно нешто само им велам на таквите, дека моето достоинство и мојата слобода немаат цена, никој не може да ги купи, а најмалку пак владата со субвенции или со социјален стан.
Тажното во приказнава е тоа што не разбираат и секоја средба се завршува со тој муабет.