Религијата е вистинска или не?

[Pica pica]

Зошто тргнуваш од верувањата, смртта, раѓањата...? Пробај малку инаку да ги гладаш работите. Не е тоа никакво искушение. Најтешкото искушение е да станеш човек. Верник (ма во што и да е, не само во одредена религија) да се стане е лесно. Поверував во прикаската раскажана, препишана, модифицирана, сечена, лепена...монтирана. И готово верник сум. И што со тоа?
Малку од нив знаат што е човек. Многумина тоа го чувствуваат и затоа умираат полесно. Животот на секој човек е пат кон самиот себе си, обид на еден пат, наговестување на една патека. Никогаш еден човек не бил целосно тој самиот, но секој се стреми да стане тоа, некој подмолно, некој појасно, секој како што знае и умее. Секој ги носи со себе до крајот на животот остатоците од своето раѓање, слузта и черупката на еден прасвет. Некој не станува човек никогаш туку останува жаба, останува гуштер, останува мравка. Некој е човек горе, а долу е риба. Меѓутоа секој е истрел на природата насочен кон човекот. Сите нам ни е заедничко потеклото, мајките, сите потекнуваме од ист вруток, но секој, како обид и истрел од длабочина, се стреми кон својата сопствена цел. Ние можеме да се разбереме еден со друг, но секој од нас може да се протолкува себе си.
Та зарем ни се потребни книги, философии, заповеди, богови.... за да нашите погледи, наместо кон другите, кон надвор, кон некои си божества, ги свртиме кон себе си. Да погледнеме кон спствената есенција, кон сопствената душа. Да го пронајдеме во себеси и божјото и демонското. Зарем сопствените доблести треба да ги градиме поради стравот од “натприродното“ или поради ветената награда? Ако некој го прави поради таа причина не сфатил што е животот и што е човек.

Го бараме коренот на изворот, како дошло до тоа човекот да се изгуби себеси за да отпочне пат помеѓу лавиринти од лаги и вистини?
Пат кој за повеќето останува само верување,а за други макотрпна работа за себеосознавање,за повторно да отпочне процес од еден да произлезат многумина,а од многуте еден.
Да не го маргинализираме постоењето на религиите односно верниците.Постојат и тоа во голема бројка.
Да не бараме оправдување ,тешејќи се дека еве ние сме трагачи, го осознаваме неискажливото и сме на прав пат, додека верниците се робови на сопствените стравови живејќи во илузијата за постоење на надворешен бог кој наградува и казнува.

Бараме зачеток и постоење и на едните и на другите, без да одредуваме вистина и лага.

Како се изгуби човекот?

 

[diva orhideja]

Го бараме коренот на изворот, како дошло до тоа човекот да се изгуби себеси за да отпочне пат помеѓу лавиринти од лаги и вистини?
Пат кој за повеќето останува само верување,а за други макотрпна работа за себеосознавање,за повторно да отпочне процес од еден да произлезат многумина,а од многуте еден.
Да не го маргинализираме постоењето на религиите односно верниците.Постојат и тоа во голема бројка.
Да не бараме оправдување ,тешејќи се дека еве ние сме трагачи, го осознаваме неискажливото и сме на прав пат, додека верниците се робови на сопствените стравови живејќи во илузијата за постоење на надворешен бог кој наградува и казнува.

Бараме зачеток и постоење и на едните и на другите, без да одредуваме вистина и лага.

Како се изгуби човекот?

Може ми е глупав одговорот со оглед на тоа што многууууу повеќе имаш познавање за религиите од мене, но нели човекот се изгуби кога почна да ја бара смислата на животот!?

 

[Pica pica]

Може ми е глупав одговорот со оглед на тоа што многууууу повеќе имаш познавање за религиите од мене, но нели човекот се изгуби кога почна да ја бара смислата на животот!?

Ја бара ли сонцетот смислата за своето постоење?
Други сведочат дека тоа дава живот.

Смислата за живот ќе се игуби оној момент ако сведочиме на други што е тоа живот.

Затоа прашав..која била поентата на просветлените да пишуваат.
Една идеа која потекнува од прашањето кој сум јас требала да прерасне во идеал,но истото постанало идеологија во кое нема ниту и од идеата.
Просветлени....требало да знаат или морале да одат до таа крајност додека своето зачнување не го усмерат во неплодна дупка за да се прекине кругот на своето раѓање и умирање.

Не било доволно..јас сум тоа што сум.

 

[Idiot]

Го бараме коренот на изворот, како дошло до тоа човекот да се изгуби себеси за да отпочне пат помеѓу лавиринти од лаги и вистини?
Пат кој за повеќето останува само верување,а за други макотрпна работа за себеосознавање,за повторно да отпочне процес од еден да произлезат многумина,а од многуте еден.
Да не го маргинализираме постоењето на религиите односно верниците.Постојат и тоа во голема бројка.
Да не бараме оправдување ,тешејќи се дека еве ние сме трагачи, го осознаваме неискажливото и сме на прав пат, додека верниците се робови на сопствените стравови живејќи во илузијата за постоење на надворешен бог кој наградува и казнува.

Бараме зачеток и постоење и на едните и на другите, без да одредуваме вистина и лага.

Како се изгуби човекот?

Како се изгуби, или би рекол каде се изгуби човекот. Се изгуби во сувопарното, слепото верување. Се изгуби (кај некои религии) кога станаа институционализирани каде бројноста на стадото беше битна а не суштината на учењето. Некои од нив беа и наменски креирани за да се држи одредена група заедно, за да се добие послушност кон лидерот (демек еве тој е од бог пратен, или бог му се јавил), Некои дури и насилно или под некој друг вид присила ги конвертираа порoбените во својата религија..... Нема тука вистини и лаги. Проблемот е верувањето во истите, а истото тоа верување да се поистоветува со некаква си “апсолутна вистина“, што и да им значи тоа. А при тоа оцрнувајќи и плукајќи по сето останато кое е не е нивното. Тука и во тој дел е заблудата.

Патишта има има многу. Свето право (Или привилегија ако сакате) е на секого да го избере сопствениот пат. Никој нема право туѓиот пат да го прогласува за погрешен, гнасен, демонски или што јас знам каков. Зошто само не уживаат во сопствениот избор. Што има потреба секогаш да се гази и плука по туѓото? Си направил избор? Пеќи.... Твоја одлука, не ми го ѓибај правото да го направам сопствениот избор. Секогаш ќе има планинари кои ќе пробаат да се искачат на врвот на планината, па макар и по најтешкиот пат, но за жал, повеќето ќе стојат на подножјето и ќе кажуваат како овој или оној тргнал по потешкиот или дури и по погрешниот пат.

 

[Pica pica]

Како се изгуби, или би рекол каде се изгуби човекот. Се изгуби во сувопарното, слепото верување. Се изгуби (кај некои религии) кога станаа институционализирани каде бројноста на стадото беше битна а не суштината на учењето. Некои од нив беа и наменски креирани за да се држи одредена група заедно, за да се добие послушност кон лидерот (демек еве тој е од бог пратен, или бог му се јавил), Некои дури и насилно или под некој друг вид присила ги конвертираа порoбените во својата религија..... Нема тука вистини и лаги. Проблемот е верувањето во истите, а истото тоа верување да се поистоветува со некаква си “апсолутна вистина“, што и да им значи тоа. А при тоа оцрнувајќи и плукајќи по сето останато кое е не е нивното. Тука и во тој дел е заблудата.

Така е гледано од страна на оние кој одбрале да ѕирнат позади завесата од учењата.
Ние пробуваме да најдеме причинител зошто тие учења биле сервирани,со што повеќето луѓе го одбирале начинот на верување кој со тек на време прераснувале во доминатни религии,а други на поинаков начин ги користеле.
Да не спомнувам дека и одредени учења биле засткривани ,а само некој достапни за обчните луѓе.

Кога веќе преосветлениот преку кој се пренесувала одредена порака во вид на опомена или филозофија на живот кој требало да станат своевиден буквар во дуовноста на луѓето, не проценил дека нештата ќе добијат поинаков тек?
Или можеби човекот е само затекнат од промените на универумот во кој ќе биде или набљудувач или ќе импулсира како неговото ширење и собирање.

Патишта има има многу. Свето право (Или привилегија ако сакате) е на секого да го избере сопствениот пат. Никој нема право туѓиот пат да го прогласува за погрешен, гнасен, демонски или што јас знам каков. Зошто само не уживаат во сопствениот избор. Што има потреба секогаш да се гази и плука по туѓото? Си направил избор? Пеќи.... Твоја одлука, не ми го ѓибај правото да го направам сопствениот избор. Секогаш ќе има планинари кои ќе пробаат да се искачат на врвот на планината, па макар и по најтешкиот пат, но за жал, повеќето ќе стојат на подножјето и ќе кажуваат како овој или оној тргнал по потешкиот или дури и по погрешниот пат.

Кој тоа тебе ти смета да одбереш кој пат ќе го одбереш?

 

[Idiot]

Така е гледано од страна на оние кој одбрале да ѕирнат позади завесата од учењата.
Ние пробуваме да најдеме причинител зошто тие учења биле сервирани,со што повеќето луѓе го одбирале начинот на верување кој со тек на време прераснувале во доминатни религии,а други на поинаков начин ги користеле.
Да не спомнувам дека и одредени учења биле засткривани ,а само некој достапни за обчните луѓе.

Кога веќе преосветлениот преку кој се пренесувала одредена порака во вид на опомена или филозофија на живот кој требало да станат своевиден буквар во дуовноста на луѓето, не проценил дека нештата ќе добијат поинаков тек?
Или можеби човекот е само затекнат од промените на универумот во кој ќе биде или набљудувач или ќе импулсира како неговото ширење и собирање.

Oва стварно не го знаеш или бараш некој да ти потврди она што и ти се сомневаш? Многу добро се знае кои се тие причини. Зависи за која религија се работи, веќе и го реков тоа, ама ти бегло премина преку тоа. Институции и поединци кои имаат интерес од бројноста на стадото.
А тоа дека некој треба да предвиди, па макар и просветлен бил, што неговите постапки ќе иницираат или неговото учење ќе биде употребено (или злоупотребено) за други цели, тоа не оди. Никој тоа не може да го одреди. Ножот можеш да го користиш во кујната за да припремиш храна, ама истиот и како оружје може да се искористи.

Кој тоа тебе ти смета да одбереш кој пат ќе го одбереш?

Критики и плукање за сечиј избор (не само мојот) освен сопствениот секогаш има. Зарем треба да ти објаснувам, сведок си и самиот дека тоа го има. Не станува збор само за мене како единка. Почитувај го другиот за да бидеш почитуван. Јас општо зборувам ама ти сакаш конкретни примери, нема потреба од тоа. Правото во смисол заради сопствениот избор да не биде некој осудуван, сатанизиран, демонизиран, прогласуван за грешен, гнасен итн.
Не знам и дали може некој да ми го одземе правото, ќе треба да го лишам од постоење.

 

[Pica pica]

^ Благодарам за одговорот.

 

[balerina]

Јас тврдам дека една религија е вистинска доколку од некого прави подобар човек кога тој живее според неа“

 

[balerina]

А Кога станува збор за потеклото, луѓето од различни религии помислуваат на имиња како што се Мухамед, Буда, Конфучие и Исус. Речиси во секоја религија можеме да најдеме некој централен лик кому му се припишува заслуга за основањето на ‚вистинската вера‘. Некои од нив биле иконокластични реформатори. Други биле моралистични филозофи. Трети, пак, биле несебични народни херои. Многумина од нив оставиле зад себе списи или изреки кои станале темел на некоја нова религија. Со текот на времето, она што тие го рекле и направиле било разработено, дотерано и му било дадено мистичен здив. Некои од овие водачи биле дури прогласени за богови.

 

[Abraxas]

Јас тврдам дека една религија е вистинска доколку од некого прави подобар човек кога тој живее според неа“

Но секоја религија има сопствени критериуми за тоа што значи да си "добар" човек. Што значи, од религиски аспект, секој само за себе ќе тврди дека е добар и дека неговата религија е вистинска.