Присутност и живеење во моментот

[melpomena]

Toгаш се извинувам,не видов некаква одлучност и стрикност во твојот пост,па најверојатно сум го протолкувал погрешно.

Па не одлучна,да,неможам да ставам потполна граница помегу минатото,сегашноста и иднината,за разика од тебе кој тврдиш дека можеш.
Живеам за моментот сега,не сум човек кој сонува,но има желби за иднината,а често знам да се присетам на нешто што поминало,понекогаш и со одредена доза на каење(зависи за што и колку),а и доволно силна за да тоа го признаам.

 

[Solstice]

Па не одлучна,да,неможам да ставам потполна граница помегу минатото,сегашноста и иднината,за разика од тебе кој тврдиш дека можеш.
Живеам за моментот сега,не сум човек кој сонува,но има желби за иднината,а често знам да се присетам на нешто што поминало,понекогаш и со одредена доза на каење(зависи за што и колку),а и доволно силна за да тоа го признаам.

Биди добра и посочи ми каде тоа јас воопшто кажав дека можам,а не па да тврдам?

 

[melpomena]

Биди добра и посочи ми каде тоа јас воопшто кажав дека можам,а не па да тврдам?

Најголемата грешка на луѓето е што секогаш живеат или во минатото или во исчекување на иднината. Сегашноста бега,минатото ствара горчина,иднината копнеж. Минатото става во депресија,иднината во страв. И кога сегашноста станува минато,ја чукаме главата зошто не сме ја искористиле можноста,зошто не сме го доживеале моментот.

она "лугето секогаш живеат" некако ме асоцираше дека не си ставен во таа групација ти
плус објаснението на темата,толку тврдокорно се држиш до она како треба како не треба,ми покажува како да ти безпрекорно од големо искуство си успеал да разграничиш.
Затоа посочив поконкретно за мене самата дека,јас со моето какво такво искуство неможам да разграничам заедно и исто како и лугето
а ако не посочев немаше да бидам добра? а пак ке беше јасно од каде што сум извлекла мислење

 

[Solstice]

она "лугето секогаш живеат" некако ме асоцираше дека не си ставен во таа групација ти
плус објаснението на темата,толку тврдокорно се држиш до она како треба како не треба,ми покажува како да ти безпрекорно од големо искуство си успеал да разграничиш.
Затоа посочив поконкретно за мене самата дека,јас со моето какво такво искуство неможам да разграничам заедно и исто како и лугето
а ако не посочев немаше да бидам добра? а пак ке беше јасно од каде што сум извлекла мислење

Погрешно протолкувано.
Тоа што јас тврдокорно се држам до она како треба како не треба е затоа што сум ист како и тебе. Затоа што знам дека не ми е убаво што премногу кукам од минатото и сум во страв од иднината.
Затоа што од мое искуство кажувам дека тоа што јас сега го живеам не ми се допаѓа. И дека по долго размислување околу се тоа имам дојдено до заклучокот до кој тврдокорно се држев во моите постови,но сепак не се чувствувам кадарен да го практикувам.
Дали ти е сега тебе јасно од каде е моето мислење и став и од каде го имам извлечено?
Исто како тебе,го имам извлечено од МОЈОТ живот,од МОИТЕ искуства,ставови,размислувања,карактер и се остало,како заклучок. Јас не сакам да си ги мачкам цвикерите со розева боја и да се помирам со тоа. И сакам да го истакнам мојот заклучок и став,зошто сметам дека е правилно,зошто сметам дека би било демотивирачки да кажувам колку сум јас несовршен уствари.

 

[melpomena]

Јас не сметам дека кукам од и по минатото
На друг начин го манифестирам жалењето ако можам да го наречам така,по нешто изгубено,што без моја желба што со моја дозвола.
Сега е сосема поинаку напишано,и да,твојот став сега ми е јасен и сосема спротивен од првиот пат кога го прочитав твоето прво напишано.
Се разбравме

 

[Saladin]

Стање у животот коа по огромно разочарување почнуваш да гледаш и сфаќаш на се` егзистенционалистички и к*р не ти чуе за последиците кои може да бидат кобни.

Sincerely
Merco

 

[Struggler]

Ако имаш здодевна и никаква сегашност и безидејна иднина, живееш во минатотот и потсетувајќи се на некои убави моменти и "искривувајќи" ги со тоа што си мислиш дека биле перфекција.

 

[Electra]

Ноуп, честопати не можам да се опуштам и да живеам во сегашноста.
Најголемиот дел од денот шетам од тоа што се случило пред 10+ години, преку тоа што ќе се случи за 10+ години, а останатото време го пополнувам со „што ако“ прашања.
Преубаво од моја страна, не да не. Битно на мозоков да не му е досадно, а тоа што на целиот организам му е исцрпувачки, нема врска.