Посвети поема
- Автор на темата Achernar
- Време на започнување
@Lena
Када ти не би постојала
Када ти не би постојала
Реци ми зашто бих ја постојао?
Да лутам по овом свету без тебе
Без наде и без кајања?
Када ти не би постојала
Покушао бих да измислим љубав.
Као сликар који под својим прстима види
Како се рађају боје дана,
и који не одустаје.
Када ти не би постојала
Реци ми, за кога бих постојао?
За успаване пролазнице у мом наручју
Које никада не бих волео?
Када ти не би постојала
Ја бих био само један више трен
У овом пролазном свету.
Осећао бих се изгубљен.
Тражио бих тебе.
Када ти не би постојала
Реци ми како бих постојао
Могао бих се правити да сам свој,
Али то не би било истинито.
Када ти не би постојала
Мислим да бих пронашао
Тајну и разлог свог живота
тако што бих те створио
И гледао.
Када ти не би постојала
Реци ми зашто бих ја постојао?
Да лутам по овом свету без тебе
Без наде и без кајања?
Када ти не би постојала
Покушао бих да измислим љубав.
Као сликар који под својим прстима види
Како се рађају боје дана,
и који не одустаје.
Када ти не би постојала
Када ти не би постојала
Реци ми зашто бих ја постојао?
Да лутам по овом свету без тебе
Без наде и без кајања?
Када ти не би постојала
Покушао бих да измислим љубав.
Као сликар који под својим прстима види
Како се рађају боје дана,
и који не одустаје.
Када ти не би постојала
Реци ми, за кога бих постојао?
За успаване пролазнице у мом наручју
Које никада не бих волео?
Када ти не би постојала
Ја бих био само један више трен
У овом пролазном свету.
Осећао бих се изгубљен.
Тражио бих тебе.
Када ти не би постојала
Реци ми како бих постојао
Могао бих се правити да сам свој,
Али то не би било истинито.
Када ти не би постојала
Мислим да бих пронашао
Тајну и разлог свог живота
тако што бих те створио
И гледао.
Када ти не би постојала
Реци ми зашто бих ја постојао?
Да лутам по овом свету без тебе
Без наде и без кајања?
Када ти не би постојала
Покушао бих да измислим љубав.
Као сликар који под својим прстима види
Како се рађају боје дана,
и који не одустаје.
@Lena
Пет минути пред новото будење,
да се простиме,
ме повикува тој извор,
да му се препуштам,
посилен од мене и тебе,
можеби и некогаш ќе не сретне,
ќе не влее,
се што не пронајдов,
во сите тие меки прегратки и очи,
го најдов во сонот со тебе,
во него прелетав еден поинаков свет,
од најубав цвет,
и во него видов мудро и убаво сонце,
со зраци од нежности,
тајни и страсни,
бакнежи и обоени тела,
во перла,
среќни и возвишени како рај,
а сега ме совладува тишината,
како оган од пеколот,
ми ја одзима силата,
да се создаде нова,
згаснувам во ноќ без ѕвезди,
за последен пат,
ти ќе останеш во неа,
таа една што ми е потребна,
што ќе недостига секогаш,
и носи спомени,
со исцрпени стихови,
од избледените ние,
шумолат градиве,
без мисли,
со заскитан поглед,
се губам во сиот тој мрак,
да повторно изгреам поинаков,
исчезнувам,
некогаш ќе ме разбереш,
душава ти ја предавам,
во бура да биде светилник твој вечен,
како аманет,
поголем од љубовта,
и во моменти на слабост,
нека те потсети што ти предаде еден сон,
без да те допре.
Пет минути пред новото будење,
да се простиме,
ме повикува тој извор,
да му се препуштам,
посилен од мене и тебе,
можеби и некогаш ќе не сретне,
ќе не влее,
се што не пронајдов,
во сите тие меки прегратки и очи,
го најдов во сонот со тебе,
во него прелетав еден поинаков свет,
од најубав цвет,
и во него видов мудро и убаво сонце,
со зраци од нежности,
тајни и страсни,
бакнежи и обоени тела,
во перла,
среќни и возвишени како рај,
а сега ме совладува тишината,
како оган од пеколот,
ми ја одзима силата,
да се создаде нова,
згаснувам во ноќ без ѕвезди,
за последен пат,
ти ќе останеш во неа,
таа една што ми е потребна,
што ќе недостига секогаш,
и носи спомени,
со исцрпени стихови,
од избледените ние,
шумолат градиве,
без мисли,
со заскитан поглед,
се губам во сиот тој мрак,
да повторно изгреам поинаков,
исчезнувам,
некогаш ќе ме разбереш,
душава ти ја предавам,
во бура да биде светилник твој вечен,
како аманет,
поголем од љубовта,
и во моменти на слабост,
нека те потсети што ти предаде еден сон,
без да те допре.
Последна промена:
@Ita
Znaš kako se ja zovem? Ne kao ime i prezime,
već kao svetlosni znak?
Zovem se slično odjeku. Ne nečeg što je bilo,
ne nečeg što je sada, ne nečeg što se
priprema.
Odjek sam svega zajedno.
I ti se tako zoveš, samo se još nisi setio.
Zoveš se kao pamćenje onoga što će nastati.
Kao žestoka mišljenja, koja strašno uzbuđuju
mogućnosti da sutra zaprepaste i zapanje
mirnoćom svoga unutra.
I mirnoćnom svoga spolja.Šta je, uopšte, ime?
Ono je naša mogućnost da letimo kroz prostore
kao opiljci svemira, i da plodimo cvetanja
veštinom poverenja i majstorijom nade.
Znaš kako se ja zovem? Ne kao ime i prezime,
već kao boja života?
Načinjen od iskonske vatre, misleći je, ja
plamtim. I čuvam u tom požaru način
paljenja zvezda. Otud i takve čarolije u
dubini mog oka.
Znaš kako se ja zovem?
Zovem se: čekanje tebe.
Znaš kako se ja zovem? Ne kao ime i prezime,
već kao svetlosni znak?
Zovem se slično odjeku. Ne nečeg što je bilo,
ne nečeg što je sada, ne nečeg što se
priprema.
Odjek sam svega zajedno.
I ti se tako zoveš, samo se još nisi setio.
Zoveš se kao pamćenje onoga što će nastati.
Kao žestoka mišljenja, koja strašno uzbuđuju
mogućnosti da sutra zaprepaste i zapanje
mirnoćom svoga unutra.
I mirnoćnom svoga spolja.Šta je, uopšte, ime?
Ono je naša mogućnost da letimo kroz prostore
kao opiljci svemira, i da plodimo cvetanja
veštinom poverenja i majstorijom nade.
Znaš kako se ja zovem? Ne kao ime i prezime,
već kao boja života?
Načinjen od iskonske vatre, misleći je, ja
plamtim. I čuvam u tom požaru način
paljenja zvezda. Otud i takve čarolije u
dubini mog oka.
Znaš kako se ja zovem?
Zovem se: čekanje tebe.
@lady moon
Зборови волшебни
Ти сама, в палто ветво,
без шапка, чевел мек.
Се грчиш в немир сета
џвакајќи мокар снег.
Се губи се' мрак црна е.
Се' тоне в магли. Мрак.
Само ти сред снежен врнеж
на аголот стоиш пак.
И образ вода кваси.
Се цедат капки рој.
Ко роса да ги краси
милите коси твои.
И една светла шурка
ти зрачи твојот лик.
За братката фигурата:
палтенцето во шик.
Врз клепки снегот лести
во твоите очи жал.
Сиот облик ти се вести
дур еден кој се збрал.
Ко божем нож ме реже
копајќи внатре пат.
Од резот дур се ежив
в срцето сето в јад.
Твоите зборови,
зборови волшебни.
Засекогаш јас чинам
те гледам смирна клет.
И неќам да се кинам
што зол е сиот свет.
И се' тоа се множи.
Снег сета таа ноќ
пак граница да сложи
меѓу нас нема моќ.
Но кои сме? Од кај сме
штом мина векот в час?
Интригите останаа,
а од нас ниту глас.
Твоите зборови,
зборови волшебни.
Зборови волшебни
Ти сама, в палто ветво,
без шапка, чевел мек.
Се грчиш в немир сета
џвакајќи мокар снег.
Се губи се' мрак црна е.
Се' тоне в магли. Мрак.
Само ти сред снежен врнеж
на аголот стоиш пак.
И образ вода кваси.
Се цедат капки рој.
Ко роса да ги краси
милите коси твои.
И една светла шурка
ти зрачи твојот лик.
За братката фигурата:
палтенцето во шик.
Врз клепки снегот лести
во твоите очи жал.
Сиот облик ти се вести
дур еден кој се збрал.
Ко божем нож ме реже
копајќи внатре пат.
Од резот дур се ежив
в срцето сето в јад.
Твоите зборови,
зборови волшебни.
Засекогаш јас чинам
те гледам смирна клет.
И неќам да се кинам
што зол е сиот свет.
И се' тоа се множи.
Снег сета таа ноќ
пак граница да сложи
меѓу нас нема моќ.
Но кои сме? Од кај сме
штом мина векот в час?
Интригите останаа,
а од нас ниту глас.
Твоите зборови,
зборови волшебни.