Посвети поема

[violetmoon]

@maja-maja

НОЌТА Е ПОБАВНА

понекогаш, ноќта е побавна
од сите мисли: часовите
се прпелаат низ пеплишта
од спомени, мислите брзаат
кон некој секогаш конечен
крај. не доаѓа разрешницата:
ноќта е побавна од сите
мисли, понекогаш. стежнува
со сета своја тишина
додека мислите во тебе
водат епска битка
со сите гласови
кои се преклопуваат
како измешани шини
од пијани колосеци...
побавна е ноќта
од сите омајувања
кои ги пикаш во себе,
од сите солзи кои којзнае од каде
навираат, небаре само чекале
ноќта малку да забави –
мислиш на мириси, си пееш
бавни песни, додека умот
ти лета низ оние пијани
перони, врз сите оние
налудничаво измешани шини...
– те заболува неочекуваниот
возен ред на сопствените мисли
па бараш лекови, противотрови:
посакуваш дожд, широк булевар,
лице кренато кон небото, јазик
пружен кон дождот, отсуство
на луѓе, отсуство во кое
никој нема да те побара.
побавна е ноќта
од сите твои здивови, знаеш...
сеедно, се обидуваш
да дишеш со полни гради
додека чемерот и копнежот
татнат низ тебе ко товарни возови.
па се смееш. најчисто и најсамотно
се смееш; низ вилицата ти баботат
вагони од прастара
луда железница.
капките се дожд.

 

[Ghtalpo]

Проверив,телефонот не ми е на тивко
немам пропуштени повици,немам
промашени пораки...тивко е околу мене.

Ако застанам пред тебе
и ако ми успее
да ги расчеречам
градите,потполно
да се отоворам
(ко стара широка ролетна)
дали и тогаш
ќе имаш сила
да ме сакаш?

кога ме одљуби:во моето најдобро
или во моето најлошо?тивко е
околу мене,тивко трепери ноќта.
можеби нема да се најдеме,но
сеедно те посакувам:капка вода
врз жедни усни,сонце.
овде гори.гори во тишина.гори ко оганче
во засолниште.ко мала кревка свеќа

проверив:тивко е цело време.

 

[Ghtalpo]

@Redhead

тивко е, мирна е ноќта:
се слуша трепетот на пламенот
при палењето цигара,
од некој агол на собава
допира госпел во акапела

тивко е мирот се спушти:
се слуша како впишувам букви.
и тоа тивко го правам, да не чуеш,
да не ти го нарушам сонот.

госпел во акапела и малку чад
низ носниците: мирно е,
јас тивко те гушкам...

 

[Prashina]

КАКО ДА НАПИШЕШ ПЕСНА

ти треба белина
застрашувачка белина
проголтувачка празнина
и цврста одлука
мирна рака
како на хирург (или месар)
опуштена мисла со допуштени врутоци
влезови во сликите
без размислување за излезите
шепотот и викотот на минатото никако не пеат заедно
освен во некоја процедена песна

во песната кажи нешто тажно
сите сакаат тажни слики случки луѓе
без оглед колку ужас да има во оваа вистина
сите се тешат со туѓи срања
и сакаат да видат како некој победува
секако мораш да имаш победник во песната
инаку ќе помислат дека поезијата е попустлива
дека поетот се предал, иако не знаат секогаш
што сакал поетот да каже

како ни многу од поетите
ако веќе се расфрламе со вистини

сите сме создадени од минато
па затоа вади слики од себе
веројатноста некој друг да се пронајде во нив
е прилично голема
твоите неприлики стануваат туѓи
а патот низ градбите на минатото
станува пригодна прошетка низ урнатини

како воен туризам

што е уште една неодминлива
вистина
сакале ние да признаеме или не
загледани во туѓите страдања
исполнети со слатки трнки
во ’рбетот грбот градите рацете
екстатично возбудени што сме живи
што не сме биле другите настраданите
што не нè проголтала празнината
26 јули 2005

Игор Исаковски
@Друже

 

[Redhead]

@Aristokrat

Кожа

врз мојата кожа
отпечатоци како од шрафови:
како некој да сакал врз мене
да закачи конструкција

дали е тоа нашата љубов,
чудесна моја, која врз мене
гради кули од зборови и звуци
градби без измерена статика
и без соодветна звучна изолација -

или само времето се пласти
како плочи од настани и сеќавања
во кои сеедно само тебе те наоѓам
како што сакам: насмеана и ведра

дали е тоа уште еден пласт од сеќавањето,
или така душата почнала да ми мисли и замислува:
слика по слика, грст по грст, како од песок
да те создавам во градите, врз усните, да те мисрисам:
никогаш заситен, никогаш совршено исполнет -

секогаш гладен за секој дел од тебе, од здив
до мирис, и назад: како на пат во круг кој нема
поим за времето. како кога те допирам, како
кога те замислувам - понекогаш не знам
што е повистинито: од обете треперам.

како мембрана која го одбројува светот.
како до прснување затегнат барабан
кој сеедно ќе премолчи за да не ги скрши
сите стакла низ градот. за да не
каже: мојата кожа е подлога за твоите издишки.

И.Исаковски

 

[violetmoon]

....Posle bezbroj rođenja
i nekih sitničavih smrti,
kad jednom budeš shvatio
da sve to što si disao

ne znači jedan život,

stvarno naiđi do mene
da te dotaknem svetlošću
i pretvorim u misao.

I najdalja budućnost
ima svoju budućnost,
koja u sebi čuje
svoje budućnosti glas.

I nema praznih svetova.

To, čega nismo svesni,
nije nepostojanje,
već postojanje bez nas.......

Ljubav je jedini vazduh
koji sam udisao.
I osmeh jedini jezik
koji na svetu razumem.

Na ovu zemlju sam svratio
da ti namignem malo.
Da za mnom ostane nešto
kao lepršav trag.
Toliko mi je stalo
da ostanem u tebi
budalast,
čudno drag.

Noću kad gledaš u nebo,
i ti namigni meni.

To neka bude tajna.

Uprkos danima sivim,
kad vidiš neku kometu
da vidik zarumeni,
upamti: to ja još uvek
šašav letim i živim.

 

[●Untouchable°]

Сонцето заоѓа,
Јас го пρоκолнувам, го молам
Не оди си, очајно велам
Не ме оставај..
Не ме слуша.. си оди
И пофтоρно на тебе помислувам..
Месечина доаѓа, ме теши
Туκа сум вели, не плаши се
Се се лечи...
Немој! виκам, не ме теши
Темнината паκ ме заρобува
Мислата до тебе ми допиρа..
Болκата ме убива
Но сега знам,
Ништо не те боли..
Душичκе мила и споκојна..
Сеκое утρо со надеж се будам
Сеκој ден се смеам, живеам!
Живеам..
Κе се омажам еден ден, дечиња κе ρодам
А κај κе си ти?? Κаде?!??
Тебе κе те нема... чичо ..
И оваа пρоκлета ноќ κаκо и сеκоја отκаκо замина...
Не можам да издρжам
Недостигаш. Многу недостигаш
@Батомојнасаκан

 

[Redhead]

@Aristokrat

СВЕТЛИНАТА ВЕ ЧЕКА НА РЕЦЕПЦИЈА
Nick Cave, There is a light

еве ја светлината над градот -
повторно, љубов, само за нас свети.
ќе ни биде топло, ќе ни биде добро -
ќе излеземе од засолништата
ќе излеземе од сенките
за да му се насмееме на сонцето
в лице и со ококорени очи.
ќе тргнеме по шанкови и паркови
ќе вдишуваме магли од мокар асфалт -
под нас ќе се вртат брзи тркала, под нас
ќе испаруваат октани и малигани -
допри ја светлината, осети како жари
и пали и гори, ко два пара бистри очи
втренчени во непознатото - брзо
се привикнуваме на светлина, излезени
од дупките во кои мислевме дека ќе
пуштиме корења до сржта на земјата.
еве ја светлината, еве сонце за нас,
еве топлина, еве ме мене околу тебе
со раширени раце - за потполно
предавање или за пред стрелање.

И. Исаковски.

 

[Ghtalpo]

@Aristokrat

СВЕТЛИНАТА ВЕ ЧЕКА НА РЕЦЕПЦИЈА
Nick Cave, There is a light

еве ја светлината над градот -
повторно, љубов, само за нас свети.
ќе ни биде топло, ќе ни биде добро -
ќе излеземе од засолништата
ќе излеземе од сенките
за да му се насмееме на сонцето
в лице и со ококорени очи.
ќе тргнеме по шанкови и паркови
ќе вдишуваме магли од мокар асфалт -
под нас ќе се вртат брзи тркала, под нас
ќе испаруваат октани и малигани -
допри ја светлината, осети како жари
и пали и гори, ко два пара бистри очи
втренчени во непознатото - брзо
се привикнуваме на светлина, излезени
од дупките во кои мислевме дека ќе
пуштиме корења до сржта на земјата.
еве ја светлината, еве сонце за нас,
еве топлина, еве ме мене околу тебе
со раширени раце - за потполно
предавање или за пред стрелање.

И. Исаковски.

Фала љубави

 

[Ghtalpo]

Смртта има коса од морска трева


Во последно време
често помислувам дека ќе умрам
набргу.тивко.затоа на сите им велам
дека ќе живеам уште педесет години
слатки измами кои никого нема да повредат.

во последно време
помислувам дали да си ја исечам
косата.одеднаш.често се гледам во сандак.
со мека постава со боја на течно старо злато.
па помислувам дали на милите ќе им бидам убав мртовец.

затоа,ножиците ги чувам
што подалеку од дофат,уште подалеку
од мислите.кога веќе ќе умирам,нека ме таков:
со коса,со брада,како симнат од икона,или како
тукушто тргнат од шанк.навистина нема голема разлика.

во последно време
не помислувам на ништо посебно.доволно ми е
што понекогаш преспивам.не сонувам.ме будат птици.
нема луѓе во моите соништа.само површини и простори:
ме чекаат со нетрпение,да заиграме весел танц со смртта.

во последно време
навистина помислувам дека ова е последно
време.смртта е убава жена со продорни очи и
дланки претенки за мој вкус.има коса од морска трева,
има допири од алги .мириса на жена која отсекогаш
сум ја познавал.



ВО ЧЕСТ НА ИГОР ИСАКОВСКИ (1970-2014)

П.С @Redhead убаво кажа Игор влага со клизачи....морничав