Темава е болен, но реален дел од нашето опкружување.
Знам дека има една тема околу тоа дали сме за или против смртна казна за овие монструми, но сакам овде да поразговараме за педофилијата како појава, причините поради кои се доаѓа до овој крајно изопачен стадиум, последиците кои ги остава кај едно дете (па и неговите блиски), како и безбедносните мерки што (не) се преземаат.
Страшно ме иритира фактот што најкревката група во општеството - децата, се подложни на делузионални суртуци, а ни самите не се свесни за тоа. Детето е кревко, невино и наивно, па речиси и не може да разликува пријателски од задни намери, а тоа остава огромен простор за манипулација.
Со регистарот за педофили кој се отвори пред година и нешто, бевме сведоци на една црна реалност дека дури и навидум најфиниот ни комшија би можел да се најде во овие архиви.
Покрај секаквите небулози што ги имаме прочитано по интернет, тука е изговорот дека денешните деца биле поразвиени и тешко било да се одреди возраста. Па зарем тоа воопшто е некое оправдување?!
А што пак со оние родители и старатели кои ги унакажуваат сопствените дечиња?
Што потоа? Како тоа дете ќе може некому да верува и да функционира после настанот кој му го одзел детството? А, барем кај нас, се добива бедна мерка притвор од 30 дена и слобода после (максимум) 2-3 години. Не знам родителите на овие деца како се справуваат со болката и гневот, ама јас да го знам кој е, би ја презела правдата во свои раце, би пресекла и мандало и прсти, да не можат ништо да допрат, па после со задоволство сама би се пријавила поштено да си ја одлежам казната.
Нејсе, доста за моите Вендета замисли...што вие мислите дека наведува на ваков грозоморен чин, дали постои начин да се препознаат педофилите и дали воопшто сме свесни дека ги има во огромен број?
Побогу, зарем потребен е сексуален напад за да реагираме сожалувачки ко душебрижниците што се правиме дека сме? Зборови, брканици, влечења и пипкања се мање битни, м? Па доволно е на улица да видиме како некои зјапаат, префрлаат и се нудат на дечиња што може да им се внуци, а иритирачки е фактот што се правиме наудрени и слепи за тоа, само за да не навлегуваме во конфликти.
Но, најбитно од сè, кога веќе не можеме да ги искорениме педофилите, како ние, како родители, роднини, познаници, па и странци, едно дете можеме да го заштитиме и подучиме самото да избегне и/или да се заштити од вакви напади и непосакувани, болни трауми?
Слободно споделете размислувања, па и случки и приказни. Сметам дека гласно треба да се зборува за овој проблем.
Знам дека има една тема околу тоа дали сме за или против смртна казна за овие монструми, но сакам овде да поразговараме за педофилијата како појава, причините поради кои се доаѓа до овој крајно изопачен стадиум, последиците кои ги остава кај едно дете (па и неговите блиски), како и безбедносните мерки што (не) се преземаат.
Страшно ме иритира фактот што најкревката група во општеството - децата, се подложни на делузионални суртуци, а ни самите не се свесни за тоа. Детето е кревко, невино и наивно, па речиси и не може да разликува пријателски од задни намери, а тоа остава огромен простор за манипулација.
Со регистарот за педофили кој се отвори пред година и нешто, бевме сведоци на една црна реалност дека дури и навидум најфиниот ни комшија би можел да се најде во овие архиви.
Покрај секаквите небулози што ги имаме прочитано по интернет, тука е изговорот дека денешните деца биле поразвиени и тешко било да се одреди возраста. Па зарем тоа воопшто е некое оправдување?!
А што пак со оние родители и старатели кои ги унакажуваат сопствените дечиња?
Што потоа? Како тоа дете ќе може некому да верува и да функционира после настанот кој му го одзел детството? А, барем кај нас, се добива бедна мерка притвор од 30 дена и слобода после (максимум) 2-3 години. Не знам родителите на овие деца како се справуваат со болката и гневот, ама јас да го знам кој е, би ја презела правдата во свои раце, би пресекла и мандало и прсти, да не можат ништо да допрат, па после со задоволство сама би се пријавила поштено да си ја одлежам казната.
Нејсе, доста за моите Вендета замисли...што вие мислите дека наведува на ваков грозоморен чин, дали постои начин да се препознаат педофилите и дали воопшто сме свесни дека ги има во огромен број?
Побогу, зарем потребен е сексуален напад за да реагираме сожалувачки ко душебрижниците што се правиме дека сме? Зборови, брканици, влечења и пипкања се мање битни, м? Па доволно е на улица да видиме како некои зјапаат, префрлаат и се нудат на дечиња што може да им се внуци, а иритирачки е фактот што се правиме наудрени и слепи за тоа, само за да не навлегуваме во конфликти.
Но, најбитно од сè, кога веќе не можеме да ги искорениме педофилите, како ние, како родители, роднини, познаници, па и странци, едно дете можеме да го заштитиме и подучиме самото да избегне и/или да се заштити од вакви напади и непосакувани, болни трауми?
Слободно споделете размислувања, па и случки и приказни. Сметам дека гласно треба да се зборува за овој проблем.
