Слатко се насмевнувам под мустаќи (Иако ги немам, до изреката е де...
)
Минато, баш минато, поминато, заминато. Убаво и грдо, сфаќаш колку си бил поинаков, гледаш колку дијаметрално различно животот ти тргнал, сфаќаш дека Битлси биле во право кога пееле дека yesterday сите проблеми им се чинеле далечни.
Какво е, такво е. Нема зошто да сакам агент Ј да ми го избрише сеќавањето, затоа што не би сакала повторно да ги направам истите грешки што сум ги направила. Тие ме направиле човек каков што сум, без нив би била како повторно родена, како допрва да треба да се соочувам со работи за кои сум паталец.
А за убавите моменти... Можам само да испуштам тивка воздишка и да се надевам дека ќе се повторат. Пак и пак...