Ми се има случено да паднам во искушение,и тоа двапати.Со најдобра другарка на женска ми.Првиот пат женска ми ми прости,ама вториот пат не се ни потрудив да ја молам и да и кажувам колку ми значи.Многу ми имаат речено 'Ти да и речеше дека ти е жал,таа пак ќе беше со тебе'.Да,може ќе беме сеа пак заедно,ама јас се чувствувам неубаво.Плус,мал град,луѓето ќе имат грешно мислење за неа ќе викат:еве виа пејс пати ја изневери а таа уште трча по него. Заради нејзино добро,јас ги прекинав сите контакти со неа.Не сакам да биде овца и предмет на озборување и исмевање.Да, многу се каам за тоа ама што е тука е,ништо не може да сменам.Може и добро е тоа што се случи,за мене,зошто на секоја наредна избегавам да се дружам со нејзините другарки,иако знам дека никогаш не би можел да си дозволам да ја изневерам стравот е тука дека пак можам да паднам во искушение.И
Oleri грешка си,'Кој пробал знае' е многу добра мисла.Кој се изгорел еднаш,вторпат нема ни да помисле да изневере.А некој што нема изневерно,секогаш ќе остане тоа Ако...а што ако бев со неа,што ако ја изневерев,можеби подобро ќе ми беше со неа,може повеќе ќе ме сакаше
