Еден млад дечко се запосли во фирма, голема компанија. Работното време траеше по 8 саати, но он остануваше и подолго, дури и по 12 саати. Беше вреден и млад азган, учеше од другите, стекнуваше работно искуство. Кога дојде време состанокот помеѓу вработените 80% гласаа дека не бил вреден, неработлив. Младото момче се изненади од одговорите на вработените, се изнервира толку многу што и на директорите им беше страв да пристапат до него. Без разлика колку бил нервозен двајца, тројца во ред е да кажат дека нечиниш, но скоро 80% тогаш не е во ред со него. Моментот кога ќе излезе ѕверот од себе човек се менува. Тогаш настанува пресвртот. Има една изрека: кога сите се против вас или апсолутно грешите или апсолутно сте во право. Од тогаш момчето свати дека не влегол во тој систем со вработените, бидејќи сите биле забушанти, работеле колку да се каже, така и он стана како нив. Ќе се појавеше на работа колку да го видат ќе поседи малку од сабаијле и псле ќе дојдеше на пладне колку да се поздрави со вработените. За кратко време сите гласаа за него на состанокот, сакаа да го стават директор, но тој не прифати и беше главен за набавки. Стекна голема почит од вработените. 
