Им благодарам на моите, пред се’ затоа што ме создале, затоа што ме научија да бидам силна и затоа што заедно се изборивме со ударите што ни ги зададе животот и се уште заедно ќе се бориме.
Му благодарам нему, заради љубовта и поддршката што ми ги дава и затоа што знам дека кога и да го побарам ќе дотрча кај и да сум.
И’ благодарам на баба ми. Ме научи кои се вистинските вредности во животот. Ми фалиш бабо!!
Им благодарам на моите Тинки-Винки и Дипси кои во ниту еден момент не ме оставија сама. Колку и да бев груба со нив тие останаа покрај мене. Навистина другарите од детството се оние вистинските.
Му благодарам на Дино кој секогаш сфаќаше кога ми се игра кога ми се плаче и легнуваше покрај мене кога бев тажна и депресивна.
Му благодарам на Биги-мечето од детството кое ги претрпи сите удари од под и ѕид кога бев гневна, бесна и лута, и беше единственото суштество што ме сослушуваше кога се плашев да им се отворам на другите.