Хм, изненадувања? Повеќе сакам да ги приредувам отколку да ми ги приредуваат. Ме храни оној израз на лицата на задоволство.
Најмногу ја имам изненадувано сестра ми, а по неа жена ми.
Еве да издвојам некои од омилените изненадувања.
1. Кога дознав дека е бремена со првото дете жена ми, почнав да пишувам дневник. Секој ден, што сме правела кај сме оделе, колку сме се карале. Пишував буквално се, и какви чувства имам, колку сум возбуден за пораѓајот. Опишував како изгледа и како се сменува секој ден. Последната страница(неколку реченици) од двете тефтерчиња беше во болница пред да заминам да славам. Не ми дозволија да влезам да ја видам, затоа што заспала, па тефтерите и златното ланче(што го ставив на почетокот од првиот тефтер, го оставив на бабицата, да и’ го даде кога ќе се освести.
Утрото кога отидов во болница да ги видам, беше со тефтерите во раце, насмеана од 6ка, до 6ка.
2. Сестра ми цел живот сонуваше да има голема куќа за кукли. Кога беше мала и’ плачеше на мајка ми да ја има. Ама поради оправдани причини(финансии) никогаш не ја доби. Лани, за роденденот отидов во Скопје, одев во сите продавници и конечно најдов во Џамбо, ми ја средија ставив и кукли во неа, ставивме и масички и столчиња, ја ставив во гепек. И кога дојде кај мене дома да го славиме роденденот(оти тој ден е и мој роденден) кога и’ ја покажав, рипна до небо и назад.
- Истиот ден јас си добив Волан папучи мењач, и од тој ден си играм Ниид фор спиид , со стил!
3. 10 дена пред свадбата ми текна како да ја зголема еуфоријата. Отидов во цвеќара, направив порачка за 10 букети рози, и во секој букет по еден плик. 10те плика создадоа приказна за нашата врска. Во десетиот плик пишуваше „Ајде побрзај, не можам да дочекам да бидеш моја жена.“
Ииии ми текна едно изненадување што ми го приредија другарите кога се вратив од Авганистан. Во договор со жена ми, изнајмиле локал, ги тргнале масите на страна, светлата ги направиле баш како за латино денс. Истата вечер јас вратен, сакав да седам дома. Жена ми запнала не, ќе излегуваме, мајка ми исто. Се чудам жениве не ме виделе 8 месеци како што треба сакаат да излегуваме. Ај ок, излеговме јас и жена ми, запна да одиме во најодвратниот локал во Кичево, ај се согласив. Влегувам внатре нема никој нема музика. Се чудам што е работава, и туку почнаа од сите страни да трчаат фраериве, и секој во раце имаше некоја играчка. Бев полн мечиња, количиња триста чуда. Последна беше сестра ми со некоја чудна афро фризура, и торта во рака. Таман си помислив благо ќе јадам. Ама јок, сестра ми не би била сестра ми ако не направи некој екцес. Ми ја акна од лице тортата.
После следеше едно квалитетно чистење, и цела ноќ уживање во латино звуци, танго, мамбо, салса...
Посакувам пак да одам во Авганистан за таков пречек да имам пак