Извадоци од книги

[violetmoon]

„Сакаш ли вечна среќа - не спиј!
Превртија ноќта во ден!
Зошто оној што спие е слеп,
а при успаните среќата не доаѓа.
Но еве ви еден совет на сите што сте тука:
зградата построена во прав -
во прав и ќе се урне.
Ако ви се случи тоа -
не обвинувајте го ни Бога ни човека:
самите сте виновни.
Избегајте поскоро од затворот на своето „Јас“
Одделете се макар на чекор од себеси
и ќе видите -
во ружите освен трње
има и ружи.“

Томе Арсовски - Парадоксот на Диоген

 

[Outrider]

Спојлер: Бисери на применетата литература

Морам да споделам неколку извадоци од монументалното дело `Дрога` пишувано од школуван психијатар и директор на некоја установа, државно финансирана и објавена.
Ова е само мал дел од богатството на мудрости со кои изобилува овој библиофилски драгоцен камен!

 

[Saladin]

„Често се прашувам зошто чувам книги кои можат само во далечна иднина да ми послужат, наслови толку далечни од моите вообичаени интереси, оние кои само еднаш сум ги прочитал и кои долги години нема да ги отворат своите страници, ако воопшто и некогаш! Но, како да ја фрлам, на пример, „Повикот на дивината“, без да избришам една цигла од темелот на моето детство, или „Гркот Зорба, која со плач ја запечати мојата адолесценција, „Дваесет и петиот час“ и сите други томови ставени настрана, на највисоките полици, недопрени и неми, во таа света лојалност што си ја присвојуваме. Многу е потешко да се ослободиш од книги отколку да ги изнајдеш. Се лепат за нас во тој сојуз меѓу потребата и заборавот што со нив го склучуваме, како сведоци на дел од нашиот живот на кој не можеме да се вратиме. Но, додека се тие таму, се дел од нас.
Сум забележал дека многу луѓе прават забелешки на денот, месецот или годината кога ја имаат прочитано книгата;тие градат своевиден календар. Други пак, пред да ја позајмат, си го запишуваат името на првата страница, со забелешка кому ја позајмиле во адресарот и го додаваат датумот. Имам видено книги врз кои е ставен печат, како во јавните библиотеки, или со вметната картичка меѓу страниците. Никој не сака да затури книга. Претпочитаме да загубиме прстен, рачен часовник, чадор, отколку книга чии страници нема никогаш повторно да ги прочитаме, но која задржува, во звучноста на својот наслов, некоја стара и можеби одамна загубена емоција. “
Куќа од хартија - Карлос Марија Домингез

 

[MissChievous]

A great deal: you are good to those who are good to you. It is all I ever desire to be. If people were always kind and obedient to those who are cruel and unjust, the wicked people would have it all their own way: they would never feel afraid, and so they would never alter, but would grow worse and worse. When we are struck at without a reason, we should strike back again very hard; I am sure we should - so hard as to teach the person who stuck us never to do it again. - Charlotte Bronte, Jane Eyre

I remembered that the real world was wide, and that a varied field of hopes and fears, of sensations and excitements, awaited those who had courage to go forth into its expanse, to seek real knowledge of life amidst its perils. - Charlotte Bronte, Jane Eyre

But I believed in the existence of other and more vivid kinds of goodness, and what I believed in I wished to behold. - Charlotte Bronte, Jane Eyre

It is in vain to say human beings ought to be satisfied with tranquillity: they must have action; and they will make it if they cannot find it. - Charlotte Bronte, Jane Eyre

 

[Давор]

Kada nekome poverimo život, mislim nekome zaista posebnom, kao što je supruznik... prestanemo da postavljamo neka pitanja. Na primer, ne pitamo se šta radi dok nismo zajedno. Neko to naziva poverenjem. Istina je da je, ponekad, to samo strah... strah od odgovora.

Lovac na duše.

 

[Iris*]

Кога ќе почнеш да посакуваш некого,навистина да го сакаш-тоа е како да си зел хирушка игла и си ја зашил својата среќа за кожата на таа личност,така што секое разделување ќе предизвика расекувачка повреда.Се што знаеш е дека мораш да го добиеш предметот на твојата желба по која било цена,а потоа и дека никогаш немат да ве разделат.Се за што можеш да размислуваш е твојот сакан,Загубен во таква прастара потреба,се губиш себеси.Стануваш документарен слуга на своите сопствени копнежи.......


Елизабет Гилберт "Засекогаш твоја"

 

[minion]

Vreme, on to sada zna, ne leči ništa. Vreme je samo prozor korz koji možemo da vidimo sopstvene greške, jer to su, izgleda, jedine uspomene kojih se jasno sećamo.
Sedam godina kasnije- Gijom Muso

 

[Хептаграм XI]

„EVERY RITUAL has a divine model, an archetype; this fact is well enough known for us to confine ourselves to recalling a few examples.
"We must do what the gods did in the beginning" (Satapatha Brahma).
"Thus the gods did; thus men do" (Taittirlya Brahmana).“

- excerpt from "The Myth of the Eternal Return: Or, Cosmos and History", Mircea Eliade

 

[Хептаграм XI]

„Let not the failure and the pain turn aside the worshippers.
The foundations of the pyramid were hewn in the living rock ere sunset; did the king weep at dawn that the crown of the pyramid was yet unquarried in the distant land?

There was also a humming-bird that spake unto the horned cerastes, and prayed him for poison.
And the great snake of Khem the Holy One, the royal Uraeus serpent, answered him and said:

I sailed over the sky of Nu in the car called Millions-of-Years, and I saw not any creature upon Seb that was equal to me.
The venom of my fang is the inheritance of my father, and of my father's father; and how shall I give it unto thee?
Live thou and thy children as I and my fathers have lived, even unto an hundred millions of generations, and it may be that the mercy of the Mighty Ones may bestow upon thy children a drop of the poison of eld.

Then the humming-bird was afflicted in his spirit, and he flew unto the flowers, and it was as if naught had been spoken between them. Yet in a little while a serpent struck him that he died.

But an Ibis that meditated upon the bank of Nile the beautiful god listened and heard. And he laid aside his Ibis ways, and became as a serpent saying Peradventure in an hundred millions of millions of generations of my children, they shall attain to a drop of the poison of the fang of the Exalted One.

And behold! ere the moon waxed thrice he became an Uraeus serpent, and the poison of the fang was established in him and his seed even for ever and for ever.“

- Liber LXV Liber Cordis Cincti Serpente sub figûra אדני
A∴A∴ Publication in Class A

 

[Хептаграм XI]

“There exists, O Brothers, a Realm wherein is neither Earth nor Water, neither Flame nor Air; nor the vast Aether nor the Infinity of Thoughts, nor Utter Void nor the co-existence of Cognition and Non-cognition is There:—not this World nor Another, neither Sun nor Moon. That, Brothers, I declare unto you as neither a Becoming nor yet a Passing-away:—not Life nor Death nor Birth; Unlocalised, Unchanging and Uncaused:—That is the End of Sorrow!”

—The Book of Solemn Utterances