Извадоци од книги

[MissChievous]

Слегував, а си замислував дека се качувам. - Л.Н. Толстој, Смртта на Иван Илич

"Можеби не сум живеел онака како што треба?" - си помисли. "Но, како не сум, кога правев се што треба" си зборуваше во себе, и веднаш го отфрлаше од себе, ова единствено можно решение на сите загатки на животот и смртта како нешто нестварно. - Л.Н. Толстој, Смртта на Иван Илич

Сето она за што си живеел било лага, измама што ја криеле од тебе животот и смртта. - Л.Н. Толстој, Смртта на Иван Илич

 

[Abraxas]

Повеќе биолошки студии докажале дека жабата не реагира на загревање на водата доколку во лонецот е ставена заедно со водата во која живеела. Воопшто не реагира на постепеното покачување на температурата, на промената на околината, така да кога водата ќе зоврие, жабата умира надуена и среќна. Од друга страна ако ја фрлиме жабата во врела вода,таа веднаш би скокнала. Ќе помине со изгореници, но сепак ќе остане жива.
Веќе сум се однесувал како варена жаба. Не ги забележував промените. Мислев дека се е во ред, дека се ќе помине, дека е само прашање на време.
Наместо да реагираме, апатично лебдиме над водата која од минута во минута се повеќе се загрева.
Има уште многу варени жаби кои сеуште веруваат дека послушноста а не компетентноста е основа на се. Наредува оној кој може, а слуша оној кој има разум. А каде е тука вистината??
Подобро е од некоја ситуација да излезеш со изгореници, ама сепак жив и спремен за акција.

,,Победникот е сам,, - П. Куељо

 

[Pica pica]

Tvoja Ana



utorak, 1. kolovoza 1944.


Draga Kitty,


"paketić proturječnosti". Time sam završila svoje zadnje pismo i time ću započeti ovo. "Paketić proturječnosti", možeš li mi točno reći što je to? Što znači proturječnost? Kad toliko riječi, može značiti dvije stvari, proturječnost izvana i proturječnost iznutra.

Prva je ono obično: "ne popušta lako, uvijek zna najbolje, ima zadnju riječa, efin, sve neugodne osobine zbog kojih sam poznata. Za drugu nitko ne zna, to je moja tajna.

Već sam ti rekla da imam dvostruku ličnost. Jedna polovina utjelovljuje moju bučnu veselost, smijanje svemu, moju vedrinu i, nadasve, način kojim sve olako shvaćam. To uključuje primanje očijukanja, poljupca, zagrljaja ili proste šale bez uvrede. Ova strana obično leži u iščekivanju i gura u stranu onu drugu koja je mnogo bolja, dublja i čišća. Moraš shvatiti da nitko ne pozna Aninu bolju stranu i zbog toga me većina ljudi smatra tako nesnošljivom.

Sigurno sam brbljavi klaun za jedno popodne, ali onda je svima dosta mene za mjesec dana. Doista, to je upravo kao ljubavni film za mislioce, naprosto obrat, zanimljiv samo za jednu prigodu, nešto što se brzo zaboravlja, ne loše, ali ni dobro. Mrzim što ti ovo moram pričati, ali zašto ne bih ako znam da je istina? Moja lakša površna strana uvijek će biti brža od one dublje i zbog toga će uvijek pobjeđivati. Ne možeš zamisliti koliko sam često pokušavala odgurnuti ovu Anu, osakatiti je i sakriti, jer je ona, uostalom, samo pola onoga što se zove Ana; ali to ne ide i također znam zašto ne ide.

Strašno se bojim da će svi koji me poznaju onakvu kakva sam uvijek, otkriti da imam još jednu stranu, ljepšu i bolju. Bojim se da će mi se rugati, da će me smatrati smiješnom i sentimentalnom, da me neće shvaćati ozbiljno. Navikla sam da me ne shvaćaju ozbiljno, ali navikla se i može to podnositi samo ona "dobroćudna" Ana; ona "dublja" Ana suviše je krhka za to. Ponekad, ako zbilja prisilim dobru Anu da četvrt sata bude na pozornici, ona jednostavno zanijemi čim mora progovoriti i pusti Anu broj jedan da to učini i, prije no što opazim, iščezne.

Stoga ona ugodna Ana nikad nije nazočna u društvu, do sada se nije pojavila ni jedan jedini puta, ali prevladava gotovo uvijek kad smo same. Točno znam kakva bih željela biti, znam i kakva jesam... iznutra. Ali jao, takva sam za sebe. I možda, ne, sigurno zbog toga ja kažem da imam sretnu narav iznutra i zbog toga drugi ljudi misle da imam sretnu narav izvana. Vodi me ona unutarnja čista Ana, ali izvana sam samo obijesna mala koza koja se otrgla s uzice.

Kao što sam već rekla, nikad ne govorim što zapravo osjećam o nečemu i zato sam dobila ime lovac na dečke, namiguša, sveznalica, čitalac ljubavnih priča. Vesela Ana tomu se smije, drsko odgovara, ravnodušno sliježe ramenima kao da ne haje, ali, oh bože, reakcije tihe Ane upravo su suprotne. Ako ću biti posve poštena, moram priznati da me to doista boli, da se strašno pokušavam promijeniti ali se uvijek borim protiv jačeg protivnika. U meni jeca jedan glas: "Evo te, evo što je postalo od tebe: nemilosrdna si, izgledaš oholo i naduto, ljudi te ne vole, a sve to jer ne želiš slušati savjete svoje vlastite bolje polovine." Oh, rado bih slušala, ali ne ide; ako sam mirna i ozbiljna, svi misle da je to nova komedija i moram iz nje izaći okrećući je u šalu, a da i ne spomenem vlastitu obitelj koja će sigurno misliti da sam bolesna, tjerati da pijem pilule za glavobolju i živce, pipati mi vrat i glavu da vidi imam li temperaturu, pitati imam li začepljenu stolicu i kritizirati moje loše raspoloženje. To ne mogu izdržati: ako sam toliko promatrana, počinjem bivati žalosna, zatim nesretna i naposljetku ponovno okrenem svoje srce tako da je ono loše izvana a ono dobro iznutra i nastavljam pokušavati da otkrijem na koji bih način postala onakva kakva bih toliko rado bila i kakva bih mogla biti kad... na svijetu ne bi živjeli drugi ljudi.


Tvoja Ana


Ovdje završava Anin dnevnik.

4. kolovoza 1944. Zelena policija (Grünne Polizei) provalila je u Tajno sklonište. Svi stanari, zajedno s Kralerom i Koophuisom, bili su uhapšeni i poslani u njemačke i nizozemske koncentracione logore.

Дневникот на Ана Франк

 

[MissChievous]

He says unloved women have no biographies - they have histories. - F. Scott Fitzgerald, The Beautiful and Damned

I do nothing, for there's nothing I can do that's worth doing. - F. Scott Fitzgerald, The Beautiful and Damned

Such a kiss - it was a flower held against the face, never to be described, scarcely to be remembered; as though her beauty were giving of itself which settled transiently and already dissolving upon his heart. - F. Scott Fitzgerald, The Beautiful and Damned

 

[Хептаграм XI]

„Behold the Queen of Heaven, how she hath woven her robes from the loom of justice.
For as that straight path of the Arrow cleaving the Rainbow became righteousness in her that sitteth in the hall of double truth,
so at last is she exalted unto the throne of the High Priestess, the Priestess of the Silver Star,
wherein also is thine Angel made manifest. And this is the mystery of the camel that is ten days in the desert, and is not athirst,
because he hath within him that water which is the dew distilled from the the night of Nuit.
Triple is the cord of silver, that it may be not loosed; and three score and half a score and three is the number of the name of my name,
for that the ineffable wisdom, that also is of the sphere of the stars, informeth me.
Thus am I crowned with the triangle that is about the eye, and therefore is my number three.
And in me there is no imperfection, because through me descendeth the influence of TARO.
And that is also the number of Aiwass the mighty Angel, the Minister of Silence.“
--- Liber 418, The Cry of the 17th Aethyr

 

[MissChievous]

From the night into his high-walled room there came, persistently, that evanescent and dissolving sound - something the city was tossing up and calling back again, like a child playing with a ball. In Harlem, the Bronx, Gramercy Park, and along the water-fronts, a thousand lovers were making this sound crying little fragments of it into the air. All the city was playing with this sound out there in the blue summer dark, throwing it up and calling it back, promising that, in a little while, life would be beautiful as a story, promising happiness - and by that promise giving it. It gave love hope in its own survival. It could do no more. - F. Scott Fitzgerald, The Beautiful and Damned

Beautiful things grow to a certain height and then they fail and fade off, breathing out memories as they decay. And just as any period decays in our minds, the things of that period should decay too, and in that way they're preserved for a while in the few hearts like mine that react to them. - F. Scott Fitzgerald, The Beautiful and Damned

 

[MissChievous]

Само поради тоа што сме поразени сто години пред да почнеме не е причина да не се обидеме да победиме. - Харпер ли, Да се убие птицата подбивница

Но пред да можам да живеам со другите, прво морам да живеам со самиот себеси. Единственото нешто што не се покорува на владеењето на мнозинството е совеста на човека. - Харпер ли, Да се убие птицата подбивница

Храброст е да знаеш дека имаш слаби шанси уште пред да почнеш, а сепак да почнеш и да завршиш нешто без оглед на се. - Харпер ли, Да се убие птицата подбивница

 

[Saladin]

“Maybe from as early as when you're five or six, there's been a whisper going at the back of your head, saying: “One day, maybe not so long from now, you'll get to know how it feels.” So you're waiting, even if you don't quite know it, waiting for the moment when you realise that you really are different to them; that there are people out there, like Madame, who don't hate you or wish you any harm, but who nevertheless shudder at the very thought of you – of how you were brought into this world and why – and who dread the idea of your hand brushing against theirs. The first time you glimpse yourself through the eyes of a person like that, it's a cold moment. It's like walking past a mirror you've walked past every day of your life, and suddenly it shows you something else, something troubling and strange.”
― Kazuo Ishiguro, Never Let Me Go

 

[Prashina]

Ivo Andrik

 

[MissChievous]

Then I grew up, and the beauty of succulent illusions fell away from me. The fibre of my mind coarsened and my eyes grew miserably keen. Life rose around my island like a sea, and presently I was swimming. - F. Scott Fitzgerald, The Beautiful and Damned

Ах, браќа мои, тој бог, што го создадов јас, беше човечко дело и човечка лудост, како сите богови. - Фридрих Ниче, Така зборуваше Заратустра

Моето "јас" ме научи на нова гордост, на која сакам да ги научам луѓето: да не си ја кријат веќе главата во песокот на небесните нешта, туку да ја носат слободно, таа земна глава што ја создава смислата на земјата! - Фридрих Ниче, Така зборуваше Заратустра

Но оној што се сепнал, што знае, вели: јас сум само тело и ништо повеќе; а душата е само збор за не нешто во телото.
Телото т голем ум, множество со една мисла, војна и мир, стадо и пастир.
Орудие на твоето тело, брате мој, е и твојот мал ум, што го нарекуваш "дух", мало орудие и играчка на твојот поголем ум. - Фридрих Ниче, Така зборуваше Заратустра

Зад твоите мисли и чувства, брате мој, стои моќен заповедник, непознат мудрец - се вика личност. Тој живее во твоето тело, тој е твоето тело. Фридрих Ниче, Така зборуваше Заратустра

Веќе не чувствувам заедно со вас: овој облак, што го гледам под себе, оваа црнина и тежина, на кои им се смеам - токму тоа е вашиот бурен облак.
Вие гледате нагоре кога се стремите кон возвишеност. А јас гледам надолу зошто сум возвишен. - Фридрих Ниче, Така зборуваше Заратустра

Храбри, безгрижни, подбивачи, силници - такви не' сака мудроста: таа е жена и секогаш го сака само воинот. - Фридрих Ниче, Така зборуваше Заратустра

Научив да одам: оттогаш можам да трчам. Научив да летам: оттогаш не чекам да ме поттурнат за да се поместам. - Фридрих Ниче, Така зборуваше Заратустра