Ова е повеќе филозофска тема отколку психолошка, ама феноменот наречен „хиперреалност“ зема се` поголем замав и во човечката психа, не прави несигурни и параноични, да патиме од константната потреба за претставување на лажна слика пред останатите (особено на Фејсбук), и бомбардирани од медиумските бомби да почнеме повеќе да веруваме во рекламите отколку во реалноста (нивната спротивност).
Симулирањето на секојдневниот живот и моралните вредности преку медиумите доведе до искривување на правилната перцепција на реалноста, па дури и историјата и политиката. Јадеме се` што медиумите ќе ни сервираат, и најтрагично, се` помалку и помалку се сомневаме во неточноста на огромниот број информации што денес ни се подостапни од било кога.
Kaко вие се носите со ова бреме? Жртви сме на хиперреалноста или не? Дали навистина реалноста е мртва, а ние ја убивме?
Симулирањето на секојдневниот живот и моралните вредности преку медиумите доведе до искривување на правилната перцепција на реалноста, па дури и историјата и политиката. Јадеме се` што медиумите ќе ни сервираат, и најтрагично, се` помалку и помалку се сомневаме во неточноста на огромниот број информации што денес ни се подостапни од било кога.
Kaко вие се носите со ова бреме? Жртви сме на хиперреалноста или не? Дали навистина реалноста е мртва, а ние ја убивме?