Некаде 97-98ма зимата, лежев во Козле. Едвај забаваче.
Дете на тие години не знае само да се храни ко што знае возрасен, ниту да си намести вода во тушот (кој патем е превисок за докачување), ниту па да се побуни ако нешто не му чини.
На мајка ми не ѝ дозволија да е со мене. Наводно немало кревети.
Истата таа мајка, гледала низ стакло како се мачиме и ги молела да ни помогнат пошто буквално изгладнавме, бар јас само супа можев од нивното јадење. Нормално, морала да поткупи сестра за да ми обрне некакво внимание.
Ќе ни фрлеа една лажица супа и некои лепчиња, па снаоѓај се со лажицата, поголема од цела твоја дланка. Само, преплашено дете, прв пат одделено од мајка, страв ти е да прашаш за помош пошто ти се дерат и не им е гајле дали водата те смрзнала или попарила, па згора на тоа и сите намирници ни ги крадеа од шкафчето. Бевме 4 девојчиња, од 6 до 14 години, сите болни, со слаб апетит, мајките секој ден ни носеа смоки, ресани, сокчиња, итн., а ние само паковките со очи што им ги видовме.
Така си минале 10ина дена, додека не се нашла поткупената сестра да ѝ каже на мајка ми дека ме држат со обичен бронхитис за да пополнат кревет, и да ме ваѓа што е можно побрзо, дури не сум закачила бактерија од која ќе треба да останам 2-3 месеци таму.
Кога отишла кај докторот да го замоли за отпусна пошто не можела секој ден да иде, а паралелно ја чувала и баба ми, штотуку опоравена од мозочен удар, тој инсистирал дека мора бар уште недела да ме лечат, ама дал сугестија дека во Куманово имало добар суџук! Пази, суџук!
Фино, си зело мајчево 2 кг. суџук и едно виски... абе сама се напишала отпусната наредниот ден.
Речиси излечено било детево, можело дома да се долечи. Чудесии, слава му суџукова!
Ако ви е од утеха, тогаш СДСМ биле на власт. Сфаќате дека се критикува кадарот што е неписмен и што добил дипломи благодарение на исите вињаци и колачи кои сега ги очекува од пациентите?
Годината сега е речиси 2016та, јас од 2005та некаде се борам со проблеми.
Пишував скоро на друга тема... јас уште не налетав на лекар кадрен да открие што се случува со мојов организам.
Си префрлаат топка, летаат со мозокот дури им објаснуваш, откриваат топла вода... а лек ни за лек.
Ништо не се сменило. Сега само може и ајфони да подаруваш наместо виски.
Кај кого да се жали човек? На што повисока функција е некој, тоа поскапи подароци треба да му однесеш само за да те сослуша.
ама се воздржав
