Неможам да сакам две лица истовремено. Едно е да ми се допаѓаат повеќе личности истовремено, ама да сакам двајца вистински истовремено не би можела
Пошо глеам дека јас и таа имаме идентично мислење, ќе си ја земам слободата да ти одговорам.епа каква е?
Имаш ситуација кај што сакаш од сожалување. Тоа е сепак некаков вид на љубов. А имаш брате и љубов со сите аршини, но поради некој сплет на околности не сакаш да ја загубиш погорната. Егоистично, не. Има некоја необјаснива ситуација коа после одредено време со некоја типка (подолго), не можеш тек така да ја откачиш, но околностите налагаат да бараш друга, која ги пополнува сите недостатоци кои оваа ги нема.
Не ми го слушаш гласот, не сум саркастична, ниту иронична, но
Љубов од сожалување? Каква е таа љубов? Тоа ти се толку дијаметрално различни работи, каде што сожалувањето е присутно можеш да си добар кон тој човек, да гледаш да не му фали влакно од главата, но да го сакаш, да чувствуваш потреба да си со него, да си спремен да правиш нерационални работи не.
Многу често ја мешаат љубовта со сигурноста. Вистина е дека во долга врска имаш веќе навики, нема нови нешта, го познаваш речиси партнерот (речиси затоа што човек никогаш не можеш да го запознаеш целосно) и се што си носи долга врска. Потоа ако се јави нова личност можеш да почувствуваш адреналин, желба кон нови нешта, нешта што ги нема партнерот и сето тоа, но таму ја немаш сигурноста што ја имаш со првиот. Тука се и сите дилеми, меѓу стабилна врска и нова авантура, опасна и мистериозна.
А одговор на прашањево е не. Во еден момент можеш да САКАШ само еден. А да чувствуваш опсесија, потреба, убавина, желба за луди нешта, забава можеш и кон 100 души. Ама кога еднаш сакаш, сакаш со цело срце и друг не ти ни доаѓа на памет.
Не знам колку ти го сконтав постот, но океј. Ако не сум те разбрал, поправи ме.Пошо глеам дека јас и таа имаме идентично мислење, ќе си ја земам слободата да ти одговорам.
Темава сама си кажува дали може да сакате две личности. Сметам дека може. Имаш ситуација кај што сакаш од сожалување. Тоа е сепак некаков вид на љубов. А имаш брате и љубов со сите аршини, но поради некој сплет на околности не сакаш да ја загубиш погорната. Егоистично, не. Има некоја необјаснива ситуација коа после одредено време со некоја типка (подолго), не можеш тек така да ја откачиш, но околностите налагаат да бараш друга, која ги пополнува сите недостатоци кои оваа ги нема. За душевни зборувам. Моментот кога ја пронаоѓаш другата а си со претходната го повлекува она што сакам да го изложам на темата. Ти не можеш веднаш штом запознаваш друга, да ја заборавиш старата. Треба време. А сепак имаш желба за понатаму.
Да но тоа е од твоја гледна точка со твои емоции. Не мора да значи дека е секој на тој начин програмиран.Не знам колку ти го сконтав постот, но океј. Ако не сум те разбрал, поправи ме.
Љубов од сожалување, од милосрдие, ти е најгадна љубов. Нема никакво уживање, тоа е едноставно страдање, сам себе го убијал. (ми се има десено, једва сум чекал да раскинам).
Зошто да не можеш да ја откачиш таа типката? На најкултурен начин ќе и кажеш дека си оладил и ако сака да терате другарски океј, ако не ќе и кажеш дека мора да се помири со фактот дека не осеќаш кон неа ништо. Колку побрзо толку подобро за неа. Верувај подобро ќе и биде така и ќе те почитува повеќе, отколку да те гледа дека си со неа со сила. У вториов случај само поише ќе страда. .. и ова од искуство ти кажуем.
Друго што сакам да кажам на темава ... како што реков у еден пост - да сакаш можеш неколу, но да љубиш само една. ( доколку имаш некоја у моментот да ја љубиш). Да илустрирам ... јас рецимо у моментов имам две кои ми го лачат тестостеронов она јако, ме привлекуваат и физички и карактерно ... но овие животнински инстинкти и површни и привремени страсти не можат ни малку да се споредат со она што го чувствувам кон девојка ми. А тоа е многу повеќе од сексуална привлечност ...