Ваши омилени поеми

violetmoon

Модератор
Член на администрација
11 декември 2012
2,662
5,747
1,153
Ако ме заборавиш

Сакам да знаеш една работа.

Знаеш како е тоа
ако гледам
кристална месечина, црвени гранки
на бавната есен во мојот прозорец,
ако го допрам
неусетниот пепел крај огнот
или збрчканото телото на трупецот,
сè ме носи кон тебе
небаре сè што постои,
мирисите, светлоста, металите
сè како мали чамци кои пловат
кон островите твои што ме чекаат.

Е, па добро
ако малку по малку престанеш да ме сакаш,
и јас ќе престанам да те сакам
малку по малку.
Ако одеднаш ме заборавиш
не ме барај
јас веќе сум те заборавил.
Ако мислиш дека е долг и луд
ветерот на знамиња
кој поминува низ мојот живот
и одлучиш
да ме оставиш на брегот
на срцето во кое јас имам корени
запамти
дека тој ден,
тој момент
ќе кренам раце
и ќе ги искорнам своите корени
во потрага по друга почва.

Но
ако секој ден
секој час,
се согласиш да бидеш моја судбина
со неумолива сладост,
ако секој ден се искачи
еден цвет до твоите усни барајќи ме
oх љубов моја, ох моја
во мене целиот тој оган се повторува,
во мене ништо не е изгаснато или заборавено,
мојата љубов се храни со твојата љубов, сакана,
и сѐ додека живееш таа ќе биде во твоите раце
никогаш не напуштаајќи ги моите.

-Пабло Неруда
 
  • Ми се допаѓа
Реакции: Prashina

Achernar

Староседелец
31 август 2013
2,564
3,840
1,153

It"s sad to look at you,
my love,
And it"s so painful to remember!
It seems,
the only thing we haveIs tint of willow in September.

Somebody"s lips have outworn
your warmth and body trepidation,
as if the rain was drizzling down the soul,
that stiffened in congestion.

Well, let it be!
I do not dread.
I have some other joyous gala.
There"s nothing left for me except
for brown dust and grizzly colour.

I"ve been unable, to my rue,
to save myself,
for smiles or any.
The roads that have been walked are few mistakes that have been made are many.

With funny life and funny split
so it has been and will be ever.
The grove with birch-tree bones in itIs like a graveyard,
well I never!

Likewise, we"ll go to our doom and fade,
like callers of the garden.
In winter flowers never bloom,
and so we shouldn"t grieve about them.
 
  • Ми се допаѓа
Реакции: Iris*

violetmoon

Модератор
Член на администрација
11 декември 2012
2,662
5,747
1,153
2. “Drinking Alone in the Moonlight” - Li Po
Beneath the blossoms with a pot of wine,

No friends at hand, so I poured alone;

I raised my cup to invite the moon,

Turned to my shadow, and we became three.

Now the moon had never learned about drinking,

And my shadow had merely followed my form,

But I quickly made friends with the moon and my shadow;

To find pleasure in life, make the most of the spring.


Whenever I sang, the moon swayed with me;

Whenever I danced, my shadow went wild.

Drinking, we shared our enjoyment together;

Drunk, then each went off on his own.

But forever agreed on dispassionate revels,

We promised to meet in the far Milky Way.
 
  • Ми се допаѓа
Реакции: Хептаграм XI

Iris*

Староседелец
30 јануари 2014
842
1,432
1,103
Ja sam od onih
Jelena Stojkovic Miric -

Ja sam od onih što najviše ćute,
kad najviše pričaju;
od onih , koje nećeš shvatiti,
misleći da ih shvataš.
Od onih ljubitelja snova o dalekim,
najdražim gradovima i obalama reka .
Ja sam od onih bezbroj ali…

Ja sam od onih prefinjenih,
što vole mnogo da psuju;
od onih predobrih,
koji postaju ohola zlopamtila kad ih rane.
Od onih, što po njihovom biću lebde
i beli i tamni oblaci.
Ja sam davljenik što se ,
samo za svoju ruku hvata.

Ja sam od onih,
što otćute svoje najdublje istine,
da im ne bi narušili mir
ili ukrali dušu…
Ali ja sam i ono dete,
izgubljeno na putu
što vapi mnogo ljubavi.

Ja sam od onih ,
što ti nikada neće otvoreno reći,
kuda plovi odjek njihovih misli,
a biće tužni , ako ih ne shvatiš.
Od onih , što vole osetiti
one prelepe treptaje,
u vazduhu i sebi ;
od onih ružnih spolja
sa skrivenim unutrašnjim biserima .

Ja sam od onih ,
što dodiruju horizont
i onih što dišu , pod vodom i zemljom.
Od onih, kojima grom i grad ne mogu ništa,
ali ih suza , ubiti može.

Ja sam od onih,
što se ceo život igraju,
jer znaju da bez igre ne postoji ništa.
Od onih , što misle da je reč ljubav ,
predugo u upotrebi i prazna,
a nisu otkrili drugu reč.
Ja sam neuspeli, mladi lingvističar.

Ja sam od onih ,
što izvesne stvari prećutkuju,
da ih ne bi pokrali,
a ipak vole da ih “kradu”.
Od onih ,
što su čvrsto nogama na zemlji
i tako divno odlepljeni od njene tvrde kore,
negde između sumraka i svitanja;
od onih što čeznu za vašim očima,
a uplaše se sebe,
kad ih u njima vide.

Ja sam od onih,
nisam od ovih
i nisam ovde,
jer ne volim crne krugove
koji postaju sve crnji.

Ja sam od onih ,
što jecaju uz trubače
i zvuke akustične gitare
i groze se računarski sažvakanih nota.
Od onih , što vole čudnom jednostavnošću
koja doseže do iznenađujuće složenosti.
Od onih ,
što vole slobodu duha, daha, pokreta , mira…
Od onih što ljube,
bez obzira da li su ljubljenoj osobi,
smešne sa svim svojim licima ljubavi.

Ja sam od onih veselih pajaca,
što glume darujući radost drugima,
ne želeći da se otkrije njihov jad.

Ja sam od onih bezbroj ali…

Od onih,
što vole da ih neko oseća kao tajnu
i koji druge vole,
zato što jesu večna tajna;
od onih, što će te udisati
kao da te prvi i poslednji put udišu.

Od onih životinjica
što vas prepoznaju po mirisu
i znaju da krijete zver u sebi,
ali ja sam i upijač
svega plemenitog u vama.

Ja sam od onih blesavih što razmišljaju,
kome zaveštati pertle, cipele, kosu,
usne, dah i obraz ?
Kome zaveštati knjige, reči i boje…
Kome zaveštati blato opipano samo mojim rukama ?
Kome zaveštati tanjir iz koga sam jeo
i omiljenu šoljicu,
iz koje sam prvu jutarnju kafu pio ?
Kome zaveštati olovku kojom sam
najlepše ludosti svoje glave zapisivao
i četkice kojima sam ,
najlepše boje svojih snova naslikao ?
Kome zaveštati kriglu
iz koje su mi najdraža pijanstva dolazila;
kome zaveštati uzdahe i suze,
kretnje, slutnje, bludnje
i oblike dima izdahnutih iz mojih pluća ?
I oči…
da bi sve ovo isto
opet sagledale,
možda lepše proživele ?

Ja sam od onih što ponekad
svoja bulažnjenja gluposti ,
zapisuju kao najveće istine i vrednosti ;
od onih što daruju sitnice,
verujući da su one vezice i kopče.
Ja sam propali hirurg.

Ja sam od onih ,
što vole bez razloga, povoda i racionalnosti;
od onih ,
što ih boli uvo za sve,
ali ipak traže potvrdu da su prošli kroz tu školu.
Od onih , što teške rane otćute
a one najteže ,
rečima, bojom i glinom ispiraju.

Ja sam ono dete
izgubljeno na ulici
što vapi da ga uzmete…
Ali ja sam i davljenik
što se samo za svoju ruku hvata.

Ja sam od onih što prave
tamne oluje i najveselije vatromete,
tonući u razmišljanja.
Od onih što im moraš puniti baterije.
Od onih što ih ne moraš videti hiljadama godina,
a ipak će o tebi misliti kao o najbližem
i voleti te bez uslova.

Ja sam od onih ,što ne vole logiku.
Od onih konfuznih, smotanih,
smušenih i neorjentisanih
i baš u tome najlepših.
Ja sam od onih pomerenih, iskošenih, preosetljivih
i pomalo prevelikih
za ovo ovde
i ovo sada.

Ja sam od onih što nelogično lude
za možda nepotrebnim,
a ipak preko potrebnim.
Od onih što su dovoljni sami sebi,
a ipak ,
uvek računaju na tebe kao na svoju ruku…
Ali ja sam i ono dete,
izgubljeno na ulici,
što vapi mnogo ljubavi.

Ja sam od onih,
što ljude dele na sve ili ništa
i najsrećniji su i najtužniji
kad im se to sve podvoji.

Ja sam od onih ,
uzdržanih i krutih ,bez razloga;
od onih , što im gradovi mirišu,
samo na jednu personu;
od onih , što pokušavaju da determinišu,
vrstu , rod i poreklo ljubavi.
Ja sam propali istraživač biolog.

Ja sam od onih
što im usne, oči i suze
klize na dole;
od onih prepunih Ahilovih peta.
Od onih podzemnih prolaza
što se plaše da ih ne otkriješ i potopiš,
jer znaju da si istovremeno ,
voda na izvoru i ponornica
i uvek ploviš dalje.

Ja sam od onih darovitih
što vide svo crnilo ovog sveta,
a uzimaju najsvetlije od njega;
od onih što vole
svoju tajnu, sreću i bol,
oslikati, ispisati, izvajati…
Ja sam od onih srećno-nesrećnih usamljenika,
zarobljenih svetom u sebi.

Ja sam od onih filtera
što prima i pročišćava;
od onih što guše i kiseonik daju...

Ja sam od onih bezbroj ali…

Ja sam davljenik što se ,
samo za svoju ruku hvata…
Ja sam od ovih,
nisam od onih
i nisam ovde
i nisam sada,
jer ne volim crne krugove
što postaju sve crnji.

Ja sam od onih što najviše ćute,
kad najviše pričaju;
od onih , koje nećeš shvatiti,
misleći da ih shvataš...
 
  • Ми се допаѓа
Реакции: Achernar

violetmoon

Модератор
Член на администрација
11 декември 2012
2,662
5,747
1,153
tumblr_nvvy6eQuLa1qdh5xho1_640.jpg
 

Iris*

Староседелец
30 јануари 2014
842
1,432
1,103
РЕЗИГНАЦИЈА

...Кроз тишину гробну моје Нирване...

Плови мој дух на валовима страсти,
У чуну чежње, на крилима сна...
Гоњен визијом невидљиве сабласти
И риком дела и заносном дна...

Над понором бога, подлости и зла,
Над провалом дубоком измеџу јаве и сна;
По пустињама, где душа изнемогла,
Стварност, истину и радост не позна...

Кроз поночи неме и јутарња бдења,
Кроз тушину гробну моје нирване,
Кроз тмурна јутра и после сна, буџења,
Када дан патњи и јецаја осване...

И кад долазим до сазнања: ништа.
И кад осетим кроз ужас: немоч...
И када видим по свету: џубришта,
И када тражим: у подне поноч...

O, тада бола, о, патњи, страдања,
Кроз језиви лелек, самоодрицања
Као гребање ноктима по стаклу,
Или трзање, за сречу усахлу...
 
  • Ми се допаѓа
Реакции: Achernar

violetmoon

Модератор
Член на администрација
11 декември 2012
2,662
5,747
1,153
Ноќта кога умирав

Ноќта кога умирав
Се потев во постелата
И ги слушав штурците
А надвор се бореа бели мачки
И можев да ја почувствувам својата душа како тоне
Низ душекот


И во моментот пред да тресне на подот јас скокнав
Бев речиси преслаб да одам
Но одев наоколу и ги вклучив сите светилки
А потоа се вратив во постелата


И пак мојата душа тонеше во постелата
И јас скокнав


Во моментот пред да тресне на подот
Се движев наоколу и ги запалив сите светилки
И потоа се вратив во постелата
И таа повторно тонеше и
Јас бев повторно на нозе
Вклучувајќи ги сите светилки


Имав ќеркичка од 7 години
И чувствував дека таа сигурно не сака да бидам мртов
Инаку би било
Сеедно


Но цела таа ноќ
Никој не телефонираше
Никој не намина со пиво
Мојата љубовница не се јави
Сè што можев да чујам беа штурците и беше
Жешко
А јас упорно работев на тоа
Станував и легнував
Додека првото сонце не влезе низ прозорецот
Низ грмушките


И тогаш се вратив во постелата
И душата конечно
Остана внатре и
Јас заспав


Сега луѓето наминуваат
чукајќи на вратата и прозорците –
телефонот ѕвони пак и пак
добивам прекрасни писма по пошта
писма на омраза и писма за љубов.
И пак сè е исто.
- Чарлс Буковски
 
  • Ми се допаѓа
Реакции: Prashina

violetmoon

Модератор
Член на администрација
11 декември 2012
2,662
5,747
1,153
FRIENDLY ADVICE TO A LOT OF YOUNG MEN

Go to Tibet
Ride a camel.
Read the bible.
Dye your shoes blue.
Grow a beard.
Circle the world in a paper canoe.
Subscribe to The Saturday Evening Post.
Chew on the left side of your mouth only.
Marry a woman with one leg and shave with a straight razor.
And carve your name in her arm.

Brush your teeth with gasoline.
Sleep all day and climb trees at night.
Be a monk and drink buckshot and beer.
Hold your head under water and play the violin.
Do a belly dance before pink candles.
Kill your dog.
Run for mayor.
Live in a barrel.
Break your head with a hatchet.
Plant tulips in the rain.

But don’t write poetry.
C.B
 
  • Ми се допаѓа
Реакции: Achernar